Artık Tekiz

Tabut

Sevgilim.. duyuyormusun? Karanlık yiyip bitiriyor mu içini? Acıtıyor mu canını, usulca? Görmezden geliyor mu ay varlığını? Sırtını dönüyor mu yıldızlar kalbine? Özlüyormusun? Unutuyormusun?..

Sigaran dolduruyor mu yerimi bu gece? Seviyor mu kalbin başkasını yerime? Bakıyor mu gözlerin başka gözlere? Gülüyormusun yine başka gülüşlere? Düşünüyormusun yine sessizce? Üzülüyormusun gidişine? Yada pişmanmısın bitişimize?

Yok cevabın sevgilim. Yok değil mi? Hiç birine yok. Ama bu sefer ne sigara dolduracak yerimi ne de başka biri. Ne başkası benim gibi sevecek seni ne de sen birini. Sen beni bıraktın ve ben düştüm. Ben düştüm, senin düşündüm. Ama senin bıraktığın boşluga düştüm. Düştüm ve düştüm..
Duyuyormusun demiştim. Sahi duyuyormusun beni? Burası soğuk, karanlık, sessiz ve sensiz. Çok olmadı buraya geleli. Toprak atmaya da gelmedin değil mi? Tabutum çok ağır. Ses yok. Kulaklarım sağır. Gel ve al bu yükü üzerimden sensizlik çok ağır..

Gerçekten aşkından ölmeden anlamazmış insan aşkı. Ve ben tabutuma bile aşık oldum, senden ayrı.