İlkler her zaman başkadır. İlkleri öyle ortalığa göstermezsin. Ne biliyim, sevdiğin kızı ortalığa yazamazsın. Anlatırsın. Yakın arkadaşına, annene, kardeşine, babana, ailene.. Ama dedim ya yazamazsın. Yazmak başkadır. Yazarsan nasıl desem, göz önünde durursunuz. Göze gelirsiniz. Gerçekten seven adam ortalıkta bulundurmaz seni. Kendinden sakınır sizi. Gösteriş olur. Görmesini istediği birileri vardır da görsünler diye, yazar sevdiğinin adını her yere. Bende seni yazdım, her yere. Bak yine seni yazıyorum. Ama isimsizsin sen. Artık sen "adam" değilsin. Bittin ulan, gitmenle bittin sen. Sevdim ama sildim. Evet, şimdi güzelce istediğin kızın adını yaz oraya buraya, sok gözüme. Soksan ne fark eder, senin aşkından gözü kör olmuş bir insanın gözüne gözüne.
Adımı oraya buraya yazmadın, en güzel yere kalbine yazdın. Şimdi avut kendini başka kızları oraya buraya yazarak. Unutma, ortalığa yazarak canımı yakmıyorsun, bitiyorsun yok olarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Artık Tekiz
Non-ficțiuneArtık tekiz. Sen ve beniz. Artık tek iz, kalbimdeki bitişimiz. Öncelikle unutulamayanıma yazdım bu yazıları. Sonra unutmak için yazdım. Fark ettim ki unutulmuyormuş. Bende hatırlamak için yazdım. Ama unutulmayanlar, hatırlanmazlar. Bende ezberlemek...
