Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁️
" Özür dilerim herşey için keşke hiç tanışmasaydık, keşke senin için bir zorunluluktan ibaret olmasaydım. Keşke bir bebeğimiz olmasaydı, keşke evlenmeseydik, keşke o iğrenç gece hiç yaşanmasaydı."dediğimde ağlıyordum. İğrenç hissediyordum, onun için sadece bir zorunluluktan ibaret olduğumu düşünüyordüm. Denizin gözünde iğrenç bir insan gibi görünüyordum, kendimden o kadar iğreniyordum ki Denizin bana karşı bu kadar yoğun şeyler hissettiğini bilseydim Karanla ne olursa olsun evlenmezdim.
Ama şuan Karan aklımı karıştırıyordu. Kalbimi hızlandırıyordu, kalbimde yoğun bir yağmura neden oluyordu. Nefesimi kesiyordu gözlerime bakışında yutkunma hissi uyandırıyordu. Deliriyordum resmen. Her anlamda zorluyordu beni.
" Ne yapmam gerekiyor senin iyi hissetmeni sağlamak için? Sadece evinde gibi hissetmeni istemiştim ama ben seni mutlu etmeye çalıştıkça sen benim kendimden iğrenmemi sağlıyorsun.Yaşadıklarımız o kadar mı iğrençti? Benden o kadar mı iğreniyorsun? Ne istiyorsun boşanmak mı? " dedi Karan sesi yorgun ve kırgın çıkıyordu.
"Bilmiyorum Allah belasını versin ki ne istediğimi bilmiyorum. Duygularım o kadar karışık ki, ne istediğimi bilmemek beni yoruyor. " dediğimde kaşları çatıldı. Yüzündeki ifadeyi okuyamıyordum.
" Neden? Yağız yüzünden mi? " dediğinde sesi aşırı titriyordu.
" Yağız benim sadece arkadaşım ve dengesiz davranışlarını umursamıyorum bile. " dedim gerçekten umrumda bile değildi. Yağıza sadece arkadaş olarak değer veriyordum ama kıskançlıkları yüzünden hayatıma müdahale etmesine izin vermezdim.
" Ne o zaman, bir anda böyle davranmanın nedeni ne? Herşeyin çok güzel gittiğini düşünüyordum. " dediğinde gözlerini devirdi ve ekledi. " Tek taraflı bir düşünceymiş demek ki. "
"Gitmek istiyorum. " dedim sadece.
"Git." dediğinde ağlayarak arabama bindim. Duygularımı kontrol edemiyordum. Arabayı hızla sürerken nereye gittiğimi bilmiyordum. Nereye gitmem gerektiğini bilmiyordum, hiçbirşey bilmiyordum.
Sadece gidiyordum işte.
Arkamda bir araba görüldüğünde korna çalıyordu. Beni solladı ve araba benim önümde durdu, bu araba Karanın arabası değildi. Arabadan inen kişinin Deniz olduğunu görünce arabadan indim. Şehrin dış tarafında kalan bir yerdeydik. Bir sürü ağacın içine yol yapmışlardı. Nerede olduğumuzu bilmiyordum.
Arabadan indiğimde hızla bana doğru yürüyordu bende ona doğru yürüdüm ve arabaların ortasında durduk. Saçlarımı rüzgar savuruyordu. Hava fazlasıyla rüzgarlıydı.
" Bana tek bir neden söyle, hayatından sonsuza kadar çıkacağım." dedi Deniz benim ise gözlerimden akan damlalar sel gibiydi.
"Karanı seviyorum. " dedim tek nefeste konuşurken.
