Tutkunun Bedeli (TAMAMLANDI)

33.Bölüm☁️

Yeni bölüm geldiii

İnsan yılar değil yaşantılarla büyüyormuş.

Zor zamanlar geçiriyoruz ama bu belirsizlikler sizinde benimde kafamı yorduğu için yeni bölüm paylaşmak istedim.

Bol bol yorum yaparak diğer bölüm için motivasyonumu arttırabilirsiniz❤️‍🩹

Sizi seviyorum her zaman iyi ve mutlu kalın🤍

☁️

Gözlerimi açtığımda hastahanedeydim. Elimi direkt karnıma götürdüğümde karnımı okşadım. Bebeğim buradaydı biliyorum, iyidik biz.
Doktor odaya girdiğinde "Ne oldu bana? " demekle yetindim.

" Merdivenlerden düşmüşsünüz, ama gayet iyi durumdasınız. Kırık çıkık yok. Kafanızı çarpıncada bayılmışsınız. " dedinde elim karnımı okşuyordu.

"Bebeğim? " dedim yutkunarak.

Doktorun yutkunduğunu gördüm. "Bebeğinizi kaybettik. " dediğinde şok ile kalakaldım. Hayır olamazdı. Herşeyin bir rüya olmasını diledim. Ne zaman uyanacaktım.

" Ne? " dediğimde sesimin tonunu ayarlayamadım. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Ben bu satten sonra ne içimdeki dünyaya sığabilirdim, ne dışarıdaki sokaklara.

Karanın ihaneti çok ağırdı, üzerine bebeğim...

Biz daha cinsiyet partisi yapacaktık. Hemşire odaya girdiğinde koluma bir iğne vurduğunda yine baygın hissettim ve kendimi yatağa bıraktım.

☁️

Gözlerimi açtığımda Egeyi ve Yağmuru yanıbaşımda gördüm.

"Uyandı, uyandı. " dedi Ege bağırarak. Yağmur ve Karanda yanıma geldi. Karanı görmek ağlama isteğimi körükledi ve gözlerim doldu.

"Çık git. " dedim bağırarak. Mahvolmuş görünüyordu Karan.

"Sakin ol Rüya. " dedi Ege.

"Sakin falan olmak istemiyorum, herşey onun yüzünden oldu. " dedim hıçkıra hıçkıra ağlarken. Ne yapmam ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Herkes herşeyi yapabilirdi ama Karan nasıl yapmıştı?

Karan dışarı çıktığında ağlamamı sürdürdüm. Iyi değildim ve olamayacaktım.

☁️

Yazardan:

Mahvolmuş bi şekilde yere çöktü genç adam. Hastahane duvarının dibinde yere çökmüştü. Ağlaması, hıçkırıkları durmuyordu. Gözlerinin altı mosmordu. O kadar seviyordu ki genç kadını, bebeğini o kadar sevmişti ki. Baba olmak, çok güzel hissettirecekti. Aile olmak çok güzel olacaktı.

Herşey mahvolmuştu. Koruyamadım diye iç geçirdi genç adam. Onu başına gelecek tüm kötülüklerden koruyamadım diye ağlamaya başladı. Rüya nasıl düştü bilmiyordu ama onu koruması gerekiyordu.

Genç kadında onu suçlamakta haklıydı diye düşündü. Çünkü koruyamamıştı bebeklerini.

Genç kadın ise saatlerdir ağlıyordu, şuan yanında olması gereken tek kişi yoktu yanında. Genç adamın ihaneti hançer gibi saplanmıştı yüreğine. Nasıl atlatacağım ben şimdi diye düşündü içinden.

Şu dünyada ilk defa ailesi olacaktı. Karan ve bebeğiyle monoton bi hayat hayal etmişti sadece. Çok mu şey istemişti?

Hiç mi sevmemişti genç adam kendisini? Bi insan nasıl bunu yapabilirdi?