Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁️
" Hmm, ben sabah açtım artık doyuracak mısın beni ? " dedi Karan çapkın bir ifadeyle utanmaz utanmaz bakıyordu bana.
" Ya dur bir şimdi sen Aydayla mıydın bugün? " dedim sinirle derin bir nefes vererek.
"Ayda bizim şirkette çalışıyor Rüya o yüzden öyle demiştir muhtemelen. Ve bugün barıştık zaten bazı evraklar için odama kendisi bizzat geliyor. " dediğinde kafamı tamam anlamında salladım.
" Sana çok bağlı olduğu belli ama. " dedim derin bir nefes vererek.
" Bana bu kadar bağlı olmasının nedeni kanseri atlatırken yanında olmamdı. O zaman yanında durduğum için o kadar bağlandı ki bana gerçekten yeri benim için Yağmur kadar önemli. " dedi Karan derin bir nefes vererek.
" Anladım zor zamanlar geçirmişsiniz. " dedim derin bir nefes vererek.
" Peki senin bana söylemek istediğin bir şey varmı Rüya? " dedi Karan ifadesizce yüzüme bakarken.
" Hayır ne oldu? " dediğimde kapı çaldı. Zaten kapının önünde olduğumuz için Karan direkt kapıyı açtı. Kuryeydi.
Kuryeden paketi aldı ve kapıyı kapattı. Paketi yırttığında bir sürü fotoğraf vardı. Fotoğraflar benim ve Deniz'in olduğu fotoğraflardı. Karşılıklı yemek yediğimiz, Deniz'in elimi tutarken çekilen bir fotoğraf. Denizin bana sarılırken çekilmiş bir fotoğraf, Deniz'in yanağımdan öperken çekilmiş bir fotoğraf bunlar neredeyse 3,4 ay öncesine aitti. Ve bu fotoğraflar muhtemelen restoranların güvenlik kameralarından alınmış fotoğraflardı.
Ben ise yutkundum. Ne yapmam ne söylemem gerektiğini bilmiyordum. Karanın elindeki fotoğraflar yere düştü. Gözlerini bana çevirdiğinde derince bir nefes verdiğini gördüm.
" Bir şey söylemeyecek misin? " dedi Karan gözlerime baktığında yüzünde sinir değil kırgınlık görüyordum.
" Yani bilmiyorum Karan ben aslında sana söyleyecektim. " dedim sesimin titremesine engel olamadan.
" Ne zaman söyleyecektin? Ne kadar daha sürdürecektin bana yalan söylemeyi? " dedi Karan sesinde sinir yoktu aksine sakindi. Kırgınlığın vermiş olduğu sakinlikti bu.
" Bilmiyorum doğru zamanı bekliyordum aslında ama çok korktum benden gidersin diye, beni bırakırsın diye, beni dinlemezsin diye. Gitmenden çok korkuyorum Karan. Deniz benim için eskide kaldı zaten. Seni kaybetmek istemiyorum. " dedim hala yere bakıyordum.
