Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine evlilik konulu bir kitapla geldim sizdeee💗
Ama bu sefer klişelerden fazlasıyla uzak.
☁️
Gözlerimi kapatmıştım, ve silah sesi kulaklarımı çınlatmıştı adeta. Vücudumda herhangi bir ağrı hissetmediğimde gözlerimi açtım. Karan önüme siper olmuştu. Karan yere yığılırken bende çöktüm. Kafasını elimle tuttum.
Polis siren sesleriyle, Ferhat Şahinler adamlarına yön verdi.
" Bu burada bitmedi Rüya Kılıçarslan tekrar görüşeceğiz. " dedi ve hızla arka kapıdan yöneldi. Göktuğ içeri girmişti.
Karan önüme siper olacak kadar çok seviyor muydu beni? Kendi canını hiçe sayacak kadar mıydı?
" Rüya. " dedi fısıltılı sesiyle. " Eğer ben ölürsem bebeğimize iyi bak olur mu? " dedi sesi oldukça kısık geliyordu. Zor zar konuşuyordu.
"Seni koruyamadım üzgünüm. " dedi Karan gözlerinden damlalar akıyordu. "Beni affet olur mu Rüya, hatalarımı fark etmem biraz zaman aldı. Lütfen beni kötü hatırlama." dediğinde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
" Ne olur Rüya beni kötü hatırlama olur mu? " dedi Karan gözyaşlarıyla gözyaşlarım karışıyordu.
" Karan yapma! " dedim ağlayarak. Biz daha bebeğimize bakacaktık. Hem onu sadece bir iki hatası yüzünden kötü hatırlayamazdım ki. Bana ilk tatlı olduğumu söylediği gün, bana ilk defa sarıldığı gün, beni yağmurun altında öptüğü gün, sırf ben ağlamayayım diye Deniz olaylarına çok kırılmasına rağmen sustuğu gün, benimle bebeği gibi ilgilendiği günleri, saçımı taradığı o ilk günü, bana gerçekten sevilmeyi hak ettiğimi hissettirdiği anı nasıl unutup onu kötü hatırlayabilirdim ki? Karan benim için bir sürü şey yapmıştı.
