Okyanustan, denize sığınıp denizde'de boğulmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁️
"Siz ne yapıyorsunuz böyle? " dedi Karan bize doğru yürürken.
" Ben seni görmeye gelmiştim, Rüyada nereden öğrendiyse doktor olduğumu öğrenmiş beni soru yağmuruna tutuyordu, kahve içmeden bırakmam falan diyince bir kahve içelim. " dedik Deniz durumu iyi kurtarmıştı.
"Sen Rüyanın hamile olduğunu biliyor muydun ki? " dedi Karan benim için bir ölüm anı dahaydı.
"Hamile mi? Hayırlı olsun bilmiyordum. " dedi Deniz yutkunurak konuşurken. Karan Denize sarıldı. Ayrıldıklarında Deniz elini uzattı ve eliyle elimi kavradı.
"Tebrik ederim Allah analı babalı büyütsün. " dedi sesi pürüzlü çıkmıştı. Onun açısından düşününce gerçekten kötü bir durumdu. Karan beni belimden kavrayıp kendine çekince ellerimiz ayrıldı. Yanağıma dudaklarını bastırırken Denizden utanıyordum, onun bu âna şahit oluşu utanç verici geliyordu. Denizin yerinde ben olsaydım bu duruma dayanamazdım sanırım bilmiyorum.
Karanın telefonu çaldığında müsade ister gibi kafasını sallayıp büfeden çıktı. Denizle yeniden baş başa kaldığımızda ifadesizce bana baktı. Gözleri yere dikilmişti. Yutkunduğunu görünce bende kendimi ister istemez kötü hissettim. Onu yarı yolda bırakmış gibi hissediyordum.
"Gerçekten tebrik ederim,Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin." dedi ve arkasını dönüp kapıya doğru adımladı.
"Deniz bende böyle olmasını istemedim ama olması gereken buymuş, zaten biz seninle senin zannettiğin kadar büyük bir şey yaşamıyorduk. Sevgili dahi değildik. " dediğimde bana döndü. Masmavi gözlerindeki buruk bakış içimi yakıyordu. Vicdan azabıydı bu işte...
"Canımı daha fazla yakmak için kelimeler sarf etmene gerek yok, zaten çok canım yanıyor. Önünde ağlamamı istemiyorsan lütfen daha fazla konuşmadan gideyim ben. " dediğinde bakışlarımı yere götürdüm. Kapıdan hızla çıktı ben ise huzursuzca elimi karnıma götürdüm.
Telefonum çaldığında Egenin aradığını görünce gülümsedim, ve telefonu açtım.
" Kanka ben geldim uzun bir koridordayım neredesin sen? " dedi Ege keyifli bir sesle.
"Koridorun sonundan sağa dönünce büfeye gir ben büfedeyim. " dediğimde Ege hiçbir şey söylemeden telefonu suratıma kapattı. Manyaktı bu çocuk.
Büfeye girince bana sarıldı. " Ay yıllardır görmemişim gibi geliyor çok özlemişim ya. " dedi mutlulukla. Her zaman neşeliydi. Ama üzüldü mü tam üzülürdü. Hele bir depresyona girdimi bir daha zor çıkardı. Kendisi girdiği gibi benide depresyona çekerdi.
"Kanka çıkarken Denizi gördüm lan ne alaka o? " dedi Ege. Evet Denizi biliyordu. Eski flörtüm olduğunu falanda biliyordu, ve kendisi Denizden hiç haz etmiyordu. Yapı olarak Deniz çok daha ciddi kaldığı için hiç haz etmemişti ve Denize soğuk nevale diyip diyip dururdu.
