ADOPTED

CHAPTER 22

3RD PERSON's POV:

Pilit na nagpupumiglas si Stella dahil pilit din siyang hinihila ni Brayden sa loob ng mansion, madilim na sa labas at kung sisigaw siya ng tulong ay wala ring makakarinig dahil kaunti lang ang mga nakatira sa lugar na yon.

''Let me go, Brayden! Someone is waiting for me to come home!''

''Who? Your fucking boyfriend and your son?!''

Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito, paano nito nalaman na may anak siya

''J-just let me go''

Nang makapasok na sila sa mansion ay tsaka lang siya nito binitawan at alam niyang galit ito.

''You will stay here, Stella! I don't care about your fucking boyfriend I will surely kill him for taking you away from me!''

Hindi niya alam ang isasagot niya, hindi niya alam kung saan nalaman ni Brayden ang mga impormasyon tungkol sa kanya at pingkamalan pa nitong may kasintahan na siya pero para sa kanya ay mas mabuti nang isipin nito na may iba na siya para mas madali siyang maka alis

''May pamilya na ako Brayden, I-I love them so please let me go''

''That's bullshit! Leave your boyfriend, Stella o ako ang gagawa ng paraan para maghiwalay kayo!''

Naiiyak na naman siya, akala niya nag iba na siya pero hindi pa pala she still weak when it comes to Brayden, nakakalimutan niya kung paano lumaban pag si Brayden ang kaharap niya.

''Dada''

Bigla siyang napalingon sa paslit na biglang sumulpot sa harapan nila at may hinala na siya kung sino ang batang iyon gusto niyang mag mura dahil dinala pa siya ni Brayden sa mansion kung saan nakatira ang pamilya nito.

''C-Charlie'' tiningnan niya si Brayden lumuhod ito sa harap ng bata

''You should go to your bed Charlie''

Lalo siyang napa iyak dahil sa nakita niya, nasasaktan siya hindi para sa kanya kundi para sa anak niyang si Ax.

Tumingin sa kanya si Charlie at nginitian siya at kahit may luha sa kanyang mga mata ay nginitiian niya rin ito

''Go to your bed Charlie''

Sumunod ang bata sa sinabi ni Brayden at muli silang nagharap at ngayon ay kitang-kita niya sa mata ni Brayden ang pag aalala.

'' Stop crying, Stella''

Lalapit sana ito sa kanya ng umatras siya

''Wag kang lumapit'' ngumiti siya ''Ang saya siguro ng anak mo kasi may tatay siya, nakakatawa kasi sabi ko sa sarili ko pag nag kaanak ako gusto ko lalaki ang anak ko ng may tatay at hindi niya mararanasan ang naranasan ko''

Yung pag aalala na nakita niya sa mukha ni Brayden ay napalitan ng pagtataka

''W-What are you talking about?''

''Ang gusto kong sabihin ay pagod na ko Brayden, bakit kailangan mo pa kong dalhin dito?! Masaya na ko, okay na ko pero ano na naman to?!''

''You left me Stella! Iniwan mo ko, I was fucking miserable while you are happy with your family! I adopted you because I want someone who will stay with me forever but what did you do?''

''Iniwan kita kasi yun yung dapat! Ayokong ipagsiksikan ang sarili ko sayo Brayden, sa tingin mo magiging masaya ako kasi may anak ka?''

''You should have given me a chance to explain myself , Stella''