ADOPTED

CHAPTER 15

Nagmamadaling kinuha ni Mrs. Mendez ang mga gamit niya ng may tumawag sa kanya. May pasyente siyang gagamutin sa bahay ng kaibigan niya.


''Hon? Bakit ka nagmamadali?'' tanong sa kanya ni Mr. Mendez na kasalukuyang nagbabasa ng libro


''May pasyente akong kailangang puntahan'' she said while wearing her sandals


''Sasamahan kita, Honey. Gabi na baka mapano ka pa sa daan, mukhan uulan pa''She cupped Mr. Mender chic ''Im so lucky to have a husband like you, Yohan''


''Stop it, Allison. Ngayong alam na natin na buhay si Anatalia baka gusto mong sundan siya''


Bigla niyang hinampas sa dibdib si Mr. Mendez dahil sa binitawan niong biro kahit kailan talaga ay hindi nawala ang pagiging pilyo ng kanyang asawa, she's already 43 years old while her husband is 45 pero kung umasta ay parang 18 anyos parin.


''Shut up, Yohan. Hindi pa natin nakikita si baby Anatalia kaya tumigil ka''


Tinawanan lang siya ni Mr. Mendez at inalalayan papalabas ng bahay. Tama nga ang kanyang asawa, mukhang uulan dahil ang lamig ng hangin.------------------------------------------------Wearing a red long dress, Vivian is smiling infront of her mirror because for her, tonight will going to be her unforgettable night, mamaya lang ay mawawala na ang salot sa buhay niya.


''Poor, Stella''


She picked up her phone and called someone


''Is he there?''


[Yes, Ma'am. I think he's just waiting for her date to come]


''Im going there''


She ended up the call and laughed like an evil


Ngayon palang ay gusto na niyang mag celebrate, lahat ng plano niya ay natutupad, kumuha pa siya ng tao at pinasundan si Stella. She even used different number para ma-send kay Brayden ang picture ni Stella at Jello na magkayakap dahil alam niyang magagalit si Brayden kay Stella.


Muli niyang tinignan ang sarili sa salamin bago kinuha ang kanyang bag, oras na para gawin ang plano.---------------------------------------------------------------------------Brayden is currently standing beside the table that he prepared for Stella. Kinakabahan siya sa mangyayari, nagtataka siya dahil hindi naman siya nakaramdam ng sobrang kaba noong umamin niligawan niya si Vivian. Ibang-iba ang nararamdaman niya para kay Stella.


Holding a boquet of Red Roses, he fix his necktie again parang ang sikip sa pakiramdam ng suot niya.


''S-Sir''


Nag angat siya ng tingin, he saw his secretary na parang patay na dahil sa pamumutla''Are you alright, Paulo?''


Nagpatulong kasi siya dito mag ayos and he also told to Paulo his situation and his very thankful dahil naintindihan siya nito


''S-Si Ma'am V-Vivian po and---''


''Hi baby''


Muntik ng mabitawan ni Brayden ang boquet na hawak niya dahil sa pagkabigla. Ang laki ng ngiti ni Vivian pero may kung ano sa likod ng mga ngiti nito.


''Miss me, Brayden?'' hinalikan siya nito sa pisngi ''I miss you too, Baby''


He looked to Paulo at sinenyasan niya ito na iwan muna silang dalawa ni Vivian.


''Hey, are you not gonna say anything? Anyways, Happy Birthday, Baby''


Akamang hahalikan siya nito sa pingi pero umiwas siya


''What are you doing here?''


Vivian sat on the chair and crossed her legs. Parang binaliwala nito ang tanong niya.

''This place is so cheap, Brayden. Alam mo naman kung saan ang gusto ko'' inilibot ni Vivian ang kanyang paningin at kitang kita ni Brayden ang pagka disgusto nito


''Can you just leave, Vivian''


''Really, Brayden? Im your girlfriend.''


''What the hell do you want?'' he asked, nagsisimula na namang uminit ang ulo niya, tila nawala na ang pasensya niya kay Vivian


''I came here to tell you something''

Nakangiting bumaba ng sasakyan si Stella. Nakarating na siya sa lugar kung nasaan si Brayden. Halo-halo na ang emosyong nararamdaman niya ngayon.

Naglakad siya upang hanapin kung nasaan si Brayden nang may makasalubong siyang lalaki na tila hindi mapakali tinignan niya ito at napagtanto niyang secretary iyon ni Brayden kaya't nilapitan niya ito.


''Mr. Paulo''


Parang lalong namutla ang mukha nito ng makita siya.


''M-Ms. S-Stella''


''Asan po si Brayden?''


''Ano po, nasa ano''


Hindi niya maintindihan ang nais sabihin ni Paulo kaya't nginitian niya na lang ito at dumiretso sa paglalakad. Siya na lang siguro ang maghahanap kay Brayden dahil mukhang masama ang pakiramdam ni Paulo.


''Ms. S-Stella, wag muna kayo tumuloy''


''It's ok, Paulo. Ako na lang po ang maghahanap kay Brayden You should rest parang pagod ka na''


Pinagpatuloy niya ang paglalakad muli siyang tinawag ni Paulo ngunit hindi na niya pinansin. Hinubad niya ang sing-sing na suot niya balak niyang ipakita kay Brayden at itanong kung galing ba iyon sa kanya.


Maya-maya lang ay may nakita siyang maliwanag at may mga dekorasyosn ng ibat-ibang bulaklak at doon niya napansin ang pamilyar na pigura ni Brayden, nakatalikod ito at tila may kausap.


Papalapit siya ng papalapit ng marinig niya ang pinag usapan nito at nang makilala kung sino ang kausap ni Brayden. Huminto siya sa paglalakad pero sapat ang distansiya niya para marinig ag pinaguusapan ng mga ito.


''I don't care Vivian. Kung hindi importante ang sasabihin mo it's better for you to leave'' rinig niyang sabi ni Brayden


''It's f*cking important, Brayden!''


''Then f*cking tell me para makaalis ka na!''


Lalapit na sana siya dahil alam niyang galit na si Brayden nang marinig ang bagay na hindi niya inaasahan.


''Im pregnant, Brayden''


''You what?''


Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya, alam niyang hindi siya nakikita ng dalawa. Ayaw niyang maniwala sa sinabi ni Vivian pero hindi niya maialis sa sarili na may nangyari sa dalawa.


''I said Im pregnant, Brayden. You're going to be a father! Magiging pamilya na tayo''


Hindi na niya kinakaya ang mga naririnig niya, nabitwan niya ang sing-sing at dali-daling tumakbo paalis.


STELLA'S POV:


'Im pregnant, Brayden''Magiging pamilya na tayo'


Paulit-ulit kong naririnig ang mga salitang yan sa tenga ko. I dont know where to go, Im cying again. Dumating na ang kinakatakutan ko. He's going to be a father and I am here, crying because of that.


''Ms. Stella saan po kayo pupunta?''


Hindi ko pinansin si Paulo, kaya pala ayaw niya kong patuluyin dahil nandoon si Vivian.Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko ang gusto lang ay makaalis sa lugar na yon. Unti-unti kong naramdaman ang patak ng ulan sa katawan ko.


''Hindi ba ko pwede maging masaya?!, Ano bang kasalanan ko?! I love him pero bakit lagi nalang akong nasasaktan!''


I don't care kung may makarinig sakin. Matapos kong ibigay ang lahat ito pala ang magiging kapalit, ubos na ko. Wala ng natira sa akin. I looked up to the skies kahit umuulan


''Ganito ba talaga kapalaran ko?! Wala na nga akong kinilalang magulang pati ba naman lalaking gusto ko hindi ko pwedeng makasama! Naging mabait naman ako ah bakit parang pinarurusahan niyo ko?!''


Alam kong mali ang sisihin ang Diyos pero hindi ko maiwasan pakiramdam ko lahat ng tao na parte ng buhay ko ay mawawala.


''IM F*CKING TIRED OF EVERYTHING! KUNIN NIYO NA LANG AKO! I WANT TO DIE!''


'I love you, My princess''I miss you, Stella''Im sorry for hurting you, My Stella'


''I HATE YOU BRAYDEN!'' I screamed because of so much pain. Akala ko magiging masaya na kami. I thought mahal niya na rin ako bilang isang babae.


Hindi ko na alam kung nasaan ako, madilim at walang katao-tao. I smiled kahit patuloy parin ang pag agos ng luha sa mga mata ko.


''Thank you for everything, Brayden'' I whispered, nanghihina na ako kahit anong oras ay alam kong mawawalan akong ulirat.


Patuloy pa rin ako sa paglalakad kahit alam kong hindi ko na kaya, I saw a light and I know that light came from a car. I closed my eyes while I hearing a loud horn from the car. I just want to rest.


''Goodbye, Brayden'' I said before everything went black.----------------------------------------------------------------3RD PERSON's POV:


Nakahinga ng maluwag si Brayden ng makaalis si Vivian, pero hindi pa rin siya makapaniwala sa narinig. He's going to be a father at hindi niya alam kung paano sasabihin ang bagay na yon kay Stella pero sa ngayon uunahin niya munang umamin sa babaeng mahal niya.


He looked to his watch it's already 8 pm pero wala pa rin si Stella. He was about to call the driver ng biglang sumulpot si Paulo na hingal na hingal.


''Sir, s-si Ms. S-Stella''


Parang mas dumoble ang kaba niya ng makita ang expression ng mukha ni Paulo.


''W-What about her?''


''Hindi niyo p-po ba siya nakita k-kanina?''


''What do you mean''


''N-Nandito na po siya kanina a-at umalis po siya ng u-umiiyak''


''F*ck! Where the hell is she?''


Hindi na siya mapakali. Bakit hindi niya nakita si Stella


''I tried to stop her, Sir p-pero hindi niya ko pinakinggan''


Hindi na siya nagaksya ng oras dali daling umalis ngunit d pa man nakakalayo ay napansin niya ang kumikinang na bagay sa lupa. It's the ring that he bought for Stella. Sa tingin niya ay narinig ni Stella ang paguusap nila ni Vivian.


''Damn!''


He run as fast as he could, he don't want to loose her. Stella is his life, he can't live without Stella. Sumakay siya sa sasakyan at pinatakbo iyon ng mabilis, He's already wet dahil umuulan sa labas. Panay ang tingin niya sa labas ng kotse ngunit wala siyang nakitang senyales ni Stella. Malayo na ang narating niya sa palagay niya ay hindi makakaabot si Stella sa ganon kalayo kung naglakad lang ito.


He called Nanay Belinda, baka umuwi si Stella.


[Iho, bakit ka napatawag?]


''Nandiyan po ba si Stella?''


[Hindi bat magkasama kayo]


Nabitawan niya nag cellphone niya. He clenched his fist.


''Where are you, My Stella?''