Doğuştan konuşma ve duyma engelli olan Lalin'in bir bar lavabosunda öldürülmesi ile başlayan hikayemiz, bizi Lalin'in ölümünün arkasındaki geçmişe dayalı izlere ulaştıracaktır. Peki ya Lalin hangi suçlunun cezasını kendi canıyla ödemiştir?
"Gitmek çözüm değildir. Gitmek gerçeklerden kaçmaktır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kaç karton kutu kaldı?"
"İki tane kaldı elimizde. Gidip yenilerini al."
Oflayarak komodinin üzerinde duran anahtarlığı aldım ve dışarı çıktım. Üzerimde ince bir hırka olduğu için dışarıdan gelen rüzgardan fazla etkilenmiyordum. Asansörün kapısı açıldı ve hızla içeri girerek ineceğim katın düğmesine bastım. Atlas'ın bunca çabasına rağmen ben kararımdan asla dönmeyecektim. Onca çabasına dediğime bakmayın, sadece bir kere aramakla yetinmişti. Daha yeni tanıştığım, hatta buna tanışmak bile demediğim insandan ne bekleyebilirdim ki? Ayaklarıma kapanıp 'Elif, yalvarırım gitme' diyecek hali yoktu.
Lalin öleli tam 2 hafta 4 gün, toprağa gömülmesinin üzerinden ise 2 hafta geçmişti. Cenazesinden sonra annemle Trabzon'a gidip ev arayışına koyulmuştuk. Annemin hayat enerjisi olmadığı için nereye gitsem onun için bir şey değişmezdi. Trabzon'da beş gün kalmıştık ve küçük, bahçeli bir ev kiralayarak tekrardan eşyaları toplamak için İstanbul'a gelmiştik. Yarın Trabzon'a temelli gidecektik ve toparlanmamış birkaç eşya vardı sadece. Onlar da bugün biterdi ve yarın Trabzon yoluna koyulurduk. Okulum İstanbul'daydı ve şimdilik dondurarak ara vermiştim. Bu kafayla okul derdini çekecek halde değildim.
Haziran ayında olduğumuz için okulların kapanmasına çok az kalmıştı. İstesem üç ay kafa dinler, yatay geçiş yaparak önümüzde ki dönem okuluma devam edebilirdim. Ancak buna hazır olmadığımı, Lalin'in ölümünü hemen kabullenemeyeceğim için okulumu dondurmuştum. Ne zaman canım isterse o zaman okula geri dönüş yapardım.
Asansörden inince direkt sağ tarafa dönerek binanın deposuna doğru gitmeye başladım. Oradan yetecek kadar karton kutu aldıktan sonra tekrardan asansöre bindim ve oturduğum katın düğmesine bastım. Ev taşımak kadar yorucu bir şey yoktu. Bu şehirden gitmek istiyorsan buna katlanmak zorundasın, Elif.
Evet, katlanmak zorundaydım. İçimde ki Lalin için bu şehirden gitmek zorundaydım. Atlas her ne kadar bu şehirden giderek Lalin'e büyük saygısızlık yaptığımı söylese de, Lalin kötü olmamı istemezdi. Bu yüzden kötü olmamak için bu şehirden gitmeliydim. Bazı insanlar sevdiği bir insanın ölümüne üzülüp, aynı şeyi yaparak hayatlarına son veriyorlar. Lakin ben Lalin'i her ne kadar sevsem de bunu yapmamalıyım. Ben, Lalin için yaşamalıyım.
Kapımın önüne geldiğimde cebimden anahtarı çıkardım ve kapıyı açarak içeri girdim. Ardından toparlanmamış bir kaç eşyayı da karton kutulara yerleştirdikten sonra dışardan yemek sipariş vererek karnımızı doyurduk. Mutfak malzemeleri karton kutulara konulduğu için yemek yapamıyorduk. Bu yorgunlukla bir de yemek mi yapacaktık?
