Doğuştan konuşma ve duyma engelli olan Lalin'in bir bar lavabosunda öldürülmesi ile başlayan hikayemiz, bizi Lalin'in ölümünün arkasındaki geçmişe dayalı izlere ulaştıracaktır. Peki ya Lalin hangi suçlunun cezasını kendi canıyla ödemiştir?
"Geçmişler, gelecekler ve yaşanacaklar... Kaderin kıyısında buluşulan sevdalar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31 ARALIK 2021...
YASEMİN DEMİRHAN...
"Yasemin!"
Arkamdan seslenen Selen, bir yandan bana yetişmek için üniversite koridorunda koşuyordu. Bana yetiştiği sırada yavaşladı ve derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.
"Sesleniyorum o kadar. Neden dönüp bakmıyorsun?"
Selen'e göz devirerek "Çünkü soracağım soruyu biliyorum." dedim sıkıntılı bir ses tonuyla. Kesin yılbaşı gecesi için bir kutlama yapmak isteyecekti.
"O zaman direkt cevaba geçelim. Bu gece bizim çocuklarla parti düzenliyoruz. Ortaklaşa mekân tuttuk. Mekanı görsen bayılırsın. İtiraz istemiyorum, Yasemin."
Yüzümü buluşturarak "İstemem ben parti falan."
Selen aniden durdu ve "Hep böyle yapıyorsun, Yasemin. Hayır yani ben anlamıyorum. Evde düzenlenen partilere geliyorsun ama bir bar mekânında yapılan partilere gelmiyorsun. Neden, Yasemin?"
Anılar... Beş yıl önce yaşananlar sinema filmi gibi gözlerimin önünden süzülüp gitti. Ah, Lalin. Sessiz meleğim.
"Çünkü sevmiyorum bar mekanlarını. Uzatma, Selen. Gelmek istesem gelirdim." dedim arkamı dönerek yürümeye başladım. O sırada arkamdan seslenen Selen'in söyledikleri karşısında başımdan aşağı kaynar su dökülmüş gibi hissettim.
"Eğer gelmek istersen diye söylüyorum. Mekan Beşiktaş'ta. İsmi ise, Sarmaşık bar."
Sırtım hâlâ Selene dönüktü. Adımlarımı daha da hızlandırarak okulun lavabosunda doğru yol aldım. Adeta koşuyordum. Gözlerimin dolduğunu, birisinin ağladığımı görmesini istemiyordum. Sonunda lavaboya ulaşmıştım ve arkamdan kapıyı kilitleyerek gözlerimde biriken yaşların akmasına izin verdim. Lavabonun boş olmasının avantajı ile rahat bir şekilde döküyordum içimi. Aynadan yansıyan görüntüm adeta bitkin bir şekildeydi. Sarı saçlarım uzun, dalgalı ve dağınık. Ela gözlerimin şişkinliği ve göz altı morlukları kendini ben buradayım dercesine belli ediyordu. Üzerimdeki kıyafetler özensiz ve rahattı.
Eski Yasemin'den eser yoktu. Odası makyaj malzemeleri ile dolup taşan Yasemin, şimdi onların yüzüne bile bakmıyordu. Işıl ışıl kıyafetleri, takıları, ayakkabıları... Onların yüzüne bakmayacak, bende insan içine karışacak yüz yoktu. Yaşıtlarım gezip tozarken ben yaşadığım travmayı atlatamıyordum. Beş yıldır ben bu kabustan kurtulamıyordum.
