TUTARSIZ (Düzenlenecek)

13- Yaşayan Geçmiş

Yazım hataları için özür dilerim. Multi de geçen bölümde bahsi geçen motorumuz var, isteyenler bakabilirler :)

Keyifli Okumalar...

Beni bir bara getirdiğine sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Burada ne aradığımızı da bilmediğimden iki duyguyu da es geçip merak duygusuna yenildim. Oldukça sessiz bir biçimde yanımda durarak etrafı incelemem için sanırım bana fırsat tanıyordu.

Neden böyle yaptığını anlamasam da etrafı incelemeye başladım. Evet bir bar olarak oldukça kalabalıktı fakat bu öyle sıradan bir topluluk değildi. İçerideki insanlar resmen uçmuştu. Bildiğiniz uçmaktan bahsediyorum. Kafaları benden güzeldi.

Sadece içkiden bu kadar kafa bulabileceklerini zannetmiyordum o yüzden burada daha büyük şeylerin döndüğünü rahatça söyleyebilirdim. Böyle ortamlarda haddinden fazla bulunmuştum. Uyuşturucu partileri ya da sex partileri. Evet geçmişim pek temiz değil kabul.

Bu düşünceler içerisinde kendi kendime omuz silkerek etrafı incelemeye devam ettim. Özel kişiler için bulunduğunu düşündüğüm koltuklar vardı hemen yan tarafımdan çıkılan merdivenlerin sonunda. Burada da renk tonları Arsen'in odasındaki gibi kırmızı, siyah ve beyazdı. 

Bu benzerlik içimde bir şeylerin uyanmasına vesile olurken içimden bir ses tehlike diye bas bas bağırıyordu. Ve o ses genelde haklı çıkardı. Birden bütün tüylerim ürperdi ve zaten dumanla karışık ter kokusuyla dolu olan hava ciğerlerime yetmez oldu.

Kendimi sakinleşmek için zorlarken birbirine sürtünen, açık açık sevişen ya da kavga eden insanları görmezden gelerek yanımda hala hiç ses çıkarmadan duran Arsen'e döndüm.

"Neden buradayız?" dediğimde uzağa bir noktaya dikmiş olduğu gözlerini bana çevirdi ve bir kaç kere kırpıştırarak beni daha net görmeye çalıştı. "Birazdan öğrenirsin" dediği zaman oldukça rahat bir şekilde içimdeki ses TEHLİKE sinyalini daha büyük vermeye başladı. 

Bu sefer haksız çıkmasını istesem de yanımda bir iki gündür tanıdığım hatta tanımadığım çocuğun bana iyilik getirmeyeceğini bildiğimden bakışlarım hemen çıkışları kontrol etti.

Arkamdaki kapıdan çıkamazdım eğer bir şey olursa çünkü korumalar vardı ve eminim ki beni bırakmazlardı. Gözlerim son sürat arama yaparken insan kalabalığı yüzünden hiç bir şey göremiyordum. Ama böyle yerlerde daha önce bulunduğum için az çok tahminlerim vardı. 

Kötü bir durum karşısında bu yollardan şansımı denemeye karar vererek olayı akışına bıraktım. Benden gerçekten ne istediklerini merak ediyordum. Hem belki hepsi benim kuruntumdu?

"Kusura bakma ufaklık" dediğinde Arsen birden soru dolu bakışlarımı ona çevirdim fakat benden uzaklaşmaya başlamıştı bile ve karşıdan bana doğru gelen iri kırım iki tane adam vardı.

İç sesim -evet belki de senin kuruntundur. Ha? - diyerek bana meydan okudu. Bu durum karşısında kafamı iki yana sallamaktan başka çarem yoktu. En başında o Arsen denilen ne olduğu belli olmayan çocuğun yanında kalmayacak yine en iyi bildiğim yöntemi kullanarak kaçacaktım. Bir süre ortalıktan kaybolacaktım.

Ama her şey için çok geçti.

İki adam beni kollarımdan tutarak merdivenlere yönelttiğinde kollarından kurtulmaya çalıştım ama bırakmadıkları gibi daha çok sıktıklarında debelenmeyi bırakarak beni istedikleri yere götürmelerine izin verdim.

Merdivenlerden çıkıp locaları da geçerken beni de peşlerinde sürüklemeye devam ettiler. Bir tane kapı çıktığında karşımızda beni hiç tereddütsüz oraya sokup çekiştirmeye devam ettiler. Ayaklarımın altındaki zemin değişirken - Ah ! harika. Sandığımdan daha karanlık bir yerdeyim ha? Birleştirilmiş iki bina hatta belki daha fazlası ve gizli odalar pek iyi olmasa gerek - diye düşündüm.