TUTARSIZ (Düzenlenecek)

41- Ab Inito

Desteklerinizi eksik etmeyin lütfen.
Bol Arsen ve Ddee'li bir bölüm oldu.
Şey, sanırım bir de bizimkileri azıcık yoldan çıkardım. E hadi bakalım.
Bölüm isminin ablamı: Başlangıçtan

Keyifli Okumalar...

Bilmiyorum, sonuçta nelere dayanabilen biriyim ama sana yenildim.

Ddee'nin Ağzından

Karanlık gece yavaştan aydınlanmaya başladı sıralarda hep beraber topladığımız Arsen'in evinde kapı şiddetle çalındı. Başımı kaldırmadan sigaramdan bir nefes daha çektim içime ve yanıma yaklaşan adım seslerini dinledim.

"Daha iyi misin?"

Daha iyi miydim?
O cehennemden çıkıp kurtulmuştum ama gerçekten daha iyi miydim? Her şey geçip gitmiş geri de mi kalmıştı yani?
Hayır, hiç sanmıyorum.

Sadece başımı sallayarak onayladım Ecmel'i. Yüzüne bakmadan. Bakamadan.
Yüzüne bakmak şuan bana bir eziyet olacağı için bir an önce yanımdan gitmesini dileyerek öylece durdum.
Gitmedi.

Hemen yanımda durmuş, rahatsız bir şekilde kıpırdayıp duruyordu. Biliyorum, benimle konuşmak istiyor lakin henüz buna hazır değilim.

Sigaramın külünü Arsen'in oldukça pahalı olduğu belli olan halısının üzerine düşürüyorum, umurumda değil.

"Konumayacak mısın benimle?"

"Şimdi değil"

Sessiz kalıyor, sigaram bitiyor ve hemen önümdeki masaya uzanıp masanın üzerindeki içi su dolu bardağa atıyorum. Ateşin suyla buluşması sonucu çıkan o sesi dinleyip gitmesini bekliyorum.
Gitmiyor.

"Sana orda ne yaptı?"

Bana orda ne yapmadı ki.

"Tahmin ettiğin şeyler, şimdi konuşmak istemiyorum Ecmel, git lütfen"

"Bana çok kızgınsın değil mi?"

Susuyorum.

"Be-benden nef-nefret mi ediyorsun artık?" Diyor zar zor kekeleyerek.
Sabrım, dayanacak gücüm buraya kadar.

Hızla oturduğum sandalyeden kalkıp sandalyenin yere düşmesine sebep olurken bakışlarımı karşımdaki ufak kıza çevirdim.

"Senden nefret etmek mi? Ne saçmalıyorsun sen Ecmel?" Diye bağırıyorum.

Ürkerek bir iki adım geri gidiyor. Hayır, kaçamaz.

"Salak kız. Ben seni sevmekten hiç bir zaman vazgeçmedim, vazgeçmeyeceğim de. Anla artık bunu ve beni biraz kendimle yalnız bırak"

Bu sefer sesim daha kontrollü lakin ben değilim. Kontrolü kaybetmek üzereyim.

Ya tekrar kontrolü tamamen kaybeder ve canavar halime dönersem?

Hayır!

Ellerim titriyor, nefes alışlarım hızlanıyor. Sol şakağımdan akan ter mi bana mı öyle geliyor?

"Sen dışarı çık Ecmel, bizi biraz rahat bırak"

Bu o.

Arsen.

Bir adım sesleri benden uzaklaşırken, diğer adım sesleri yaklaşıyor. Buradasın, yanımdasın.

"Ben buradayım, yanındayım"