Chapter 15

162 34 19

ni pinkyyours

ni pinkyyours

Chapter 15

It's been a week since that day happened. I don't know how to tell Mom about that. I know she wants me and my Dad a proper closure. But, I know to myself na kahit 2 years na ang nakakalipas ay di pa rin ako maka-move on. Hindi ko alam kung bakit napakahirap sa part ko na patawarin siya. Naikwento ko rin kay Mommy ang nangyari sa akin sa School pero di yung part na napagtripan ako. My Mom wants to meet the boys but I refused.

"Honey.." my Mom called.

"Yes Mom?" I asked. Kakapasok niya lang kasi sa kwarto namin habang ako andito na sa kama att nagbabasa.

"I saw yout Dad." She stated. I stiffened.

Did they talked?

"When?" I casually said. I tried to calm myself.

"Kanina na lang. Why you didn't tell me that you saw him?" She asked.

"He told you? What else?"

"He told me that you ran when you saw him. Why Karylle?"

Mariin akong pumikit. "Wala namang dahilan para magka-usap kami." Mahinahon kong sabi.

"Pero di mo sana tinakbuhan ang Daddy mo. Gusto ka niyang maka-usap."

"Ano pong gusto ming gawin ko, Mom? Tumakbo palapit sa kaniya at yakapin siya na parang walang nangyari? Mom! That day kasama niya rin yung kerida niya! Masakit pa rin sa akin ang nangyari." Tears are streaming down on my face. Di ko alam pero nag-flashback lahat sa akin yung sakit.

"Karylle, it's time to face the reality. Bumalik tayo rito sa Pilipinas para magsimula ulit. Paano natin gagawin yun kung di natin kayang mag-forgive. Ama mo pa rin siya, Karylle. Oo, di na natin siya mapapabalik. Anak, gusto kong sumaya ka. At di mo makukuha yung happiness na yun kung may galit pa diyan sa puso mo." Mahabang paliwanag niya. Napayuko na lang ako. Hindi ko alam kung bakit ang bigat. Mahirap talagang magpatawad. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko. "Karylle, please anak. I already move on sana ganun ka rin."

Tinanggal ko ang pagkakahawak ni Mommy sa kamay ko. I know kabastusan yun. "Mom, di ko alam kung bakit ganun kadali sa'yong magpatawad. I'm sorry po pero di pa ako handa. Malalim ang sugat na ginawa niya. Hayaan niyo po muna ako." Tumalikod na ako sa kaniya at humiga. "Good night, Mom."

Narinig ko pang nagbuntung-hininga siya. But she didn't uttered a single word. Alamko na nasaktan ko siya. Pero mas masakit sa akin na magpatawad ng isang tao na di naman niya deserve. Di pa ngayon, di pa.

"I'm sorry Mom." Sabi niya sa isip niya.