Liar Mask (On-Going)

L.M - Who are you?

Dedicated to misheldeyn. yeah nigga haha

~Leslie Martini~

Bumalik ako sa museum kung saan kami unang nagkita nung 'kawatan'

Nalibot ko na yung buong museum exept sa rooftop. Tsk! Asan na ba yun. Pumunta ako sa rooftop, ang lamig at ang lakas ng simoy ng hangin.

At may nakita akong lalaki na may kapa, at oo siya nga. Yung kawatan.
Tumingin lang siya sa city, makikita mo kasi yung whole view ng city.

"Hindi mo ba ako lalapitan, Princess?"

W-What? he already notice me? Nice sense...

"How did you notice me?"

"I can sense every step of yours" ngumisi siya sa kin at lumapit sa direksyon ko.

I prepare my pocket knife. Naka maskara siya, ako rin. Hindi namin makilala ang isa't-isa.

"You are the Mask Princess? Right?"

I just nod.

"I heard magaling ka raw makipaglaban, Hmmm ikaw na ata ang first lady na nakilala ko na marunong sumabak sa gera"

Nagtitigan lang kami. Para kaming mga statwa. Ngumisi na lang siya bigla. Parang baliw ata tong ka isap ko.

"Ikaw bakit ka nagnanakaw?" tanong ko.

"Napag-utusan lang, Hindi naman ako ganito kasama, mabait naman ako ehh" sagot niya. Tapos inilapit niya yung ulo niya sa tenga ko.
"Mabait akong tao, kahit gusto na kitang tadtaran o saksakin ng kutsilyo. Hehehehe babae ka kasi ehh. Kaya iba na lang ang gagawin ko sayo"

Nangangati na yung mga kamay ko, parang gusto ko nang pumatay. Sinuntok ko siya sa mukha at yun natumba siya hindi nga lang natanggal ang maskara, nakakainis!
Tumambling ako palayo sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang magagawa niya. Sabi kasi ni Miss Chu na marami na siyang napatay.

"Marami na siyang napatay Leslie, 58 Kills"

"Hahahahaha!!" tumawa na lang siya bigla.

Mas lalo ko tuloy na isip na baliw siya. Pero hindi niya ako pinatulan. Instead parang nakatitig lang siya sa kin. He gave me a Come-here-b*tch look. Kaya lumapit ako.

"Who really are you?"

"I am the best part of your life.. Hahahaha!" He laughed then he fastly grab my arms then he pin me to the wall. Hindi ako makagalaw. Biglang kumabit ang kadena sa mga kamay ko. Ang higpit ng mga kadena sa kamay , yung kaliwa nga dumudugo na. Binuhusan niya ako ng tubig, teka pero amoy langis. I continue sniffing at oo tama nga ang ang hinala ko langis yung binuhus niya sa kin. May balak niya akong sunogin!

"What are you going to do now? sabi nila 'the undefeated' ka daw, asan na yun? Bwahahahaha!" nakaiinis yung mga tawa niya, ramdam na ramdam ko yung mala-demonyo niyang tawa.
Sakit pakinggan.

Pinikit ko na lang ang mga mata ko.
Pero--

"Wag mo siyang galawin!"

Pamilyar ang boses, Si Stephen? Oo siya nga!! Malawak yung ngiti ko, at kasama pa niya si Renee. Nag wink si Renee sa kin. Si 'kawatan' naman parang natutuwa. Pumalakpak siya na para bang may show na pinapanood. Confirmed. Baliw siya.

"So pwede ko na bang simulan ang magic show?"

Si Renee at Stephen naman parang nagbubulungan halatang-halata na nag-iisip sila ng plano.

"I-magic mo yang mukha mo!"

Parang nagalit yung si 'kawatan' kaya nagsimula na ang suntukan. Si Renee naman ay tumakbo sa kin at tinulungan niya akong makawala sa mga kadena, hindi ko kasi kaya.

Serious sila sa pakikipaglaban mutikan nang mahulog si Steph, pero buti naman at nakakapit siya. Natanggal na ang isang kadena, isa na lang.

Stepen kick him on the face. Muntikan ng mahulog ang maskara niya. Muntik lang. Tumawa uli siya.

"You think you can remove my mask? Jahahahaha!!"

Ngumisi lang si Steph, na para bang sinabihan niya nang 'Oo kaya ko'

Stephen draw the gun and is going to pull the trigger, but then The Thief just suddenly throw him a card, not just an ordinary card. It's like stainless.Nasugatan si Steph sa middle finger, para itong blade. Dahil dun, nabitawan ni Steph ang baril.

"Tch..."

Ngumiti uli yung kawatan.
"Steph, catch!" sigaw ko.
Tinapon ko yung pocket knife ko sa kanya buti nasalo.

Sinipa ni Steph yung kawatan sa may leeg at natumba ito, tinutukan niya ito ng pocket knife.
Nakawala na ako sa mga kadena. Masakit masyado yung mga wrist ko.
Biglang bumagon yung kawatan at sinipa niya yung pocket knife sa kamay ni Steph, sinuntok niya rin sa noo. Tumakbo siya papalalit sakin. Naku!! masakit pa yung wrist ko! Di bale na. I kick his face to the highest level, at nahulog ang maskara niya.

Di ko pa nakita ang mukha niya, natabunan ito ng mga buhok niya. Pawis na pawis siya.

Ang hahangin dito sa rooftop, natahimik na lang bigla.

"I know you... you, your mother, and your father" sabi niya, with a sad voice.

"Who really are you?!" sabi ko.

"I am the best part of your life" sabi niya.

I chased him. Pero tumalon na lang siya bigla. Tinignan ko kung nahulog ba yung katawan niya, pero ni anino niya hindi ko makita. Sino ba talaga siya?

-Stephen's Mansion-

Nilagyan ko nang bandage ang noo ni Stephen, grabe kasi yung pagkasipa nung kawatan sa noo niya eh.

Pagkatapos ay umakyat na ako sa kwarto, at nagbihis.
*beep*

From: Gabriel Seigfred
[ Hi, good evening!]

Me
[Hello, gud eve rin]

From: Gabriel Seigfred
[Jogging tayo bukas, if available ka.. ]

Magrereply na sana ako, nang biglang kinuha si Stephen ang Phone ko.
"Ano toh?" tanong niya.

"Ano pa ba edi text..."

"Hindi ako nagbibiro, ano. toh. papalitan mo na ba ako?"

"Ininvite niya lang ako, walang halong something yan. tsaka hindi kita papalitan noh! Sino naman ang ipapalit ko sa yo? Diba"

He sighed.

"Make sure that your words are true"

Binalik niya sa kin ang phone, at lumabas siya. He just slammed the door. Napa face-palm ako. Ano ba tong pinasok ko, hindi na lang ako nag-reply para iwas gulo. Napahiga na lang ako sa kama. Hinihintay ko si Steph, gusto ko sanang bumaba kaso baka gusto nun mapag-isa.

Ang sama ko naman kung mauuna akong matulog. Baka isipin nun na hindi ko na siya mahal, naku! panibagong gulo na naman.
*beep*
From: Gabriel Seigfred
[Busy ka tomorrow?]

Me:
[Maybe...Sorry- :-)]