Chapter 22🍁

137 26 49
                                    


Tae's pov:

ටේ...ටේ....

මාව දැක්ක ජිමින් උඩ පැනගෙන දුවන් ඇවිත් ඉස්සර වගේම මගෙ කරේ එල්ලුනා...එයාගෙ මූණෙන් මට පැහැදිලිවම ඒ සතුට පෙනුණා...
ඩොක්ටර් මං එක්කන් ආවෙ ජිමින්ගෙ ගෙදරට...ගෙදර කියන්නේ මේක apartment එකක්..ගොඩක් ලොකුයි...
මං හිතන්නේ දැන් ජිමින් එයාගෙ අප්පා එක්ක නෙවෙයි වෙන්නැති ඉන්නෙ...නැත්තං මාව එයාලගේ ගෙදර තියාගන්න බැරි නිසාද දන්නෑ....
එතකොට මට තනියම මේකෙ ඉන්න වෙයිද 🙁
ජිමින් මාව දාල එයාගෙ ගෙදර යයිද...

එහෙම නම් බෑ...මට ආයෙත් තනියම ඉන්න බෑ...එයුන් මුණගැහෙන්න කලින් තනිකම කියන්නේ මගෙ ජීවිතෙ වුනාට ඊටපස්සෙ මට තනියම ඉන්න බැරිවුනා...
ජිමින් ඉදියි නෙ මං එක්ක..🙁

ජීන් හියුන් කොහොමද අනෙ මෙයාව එලියට ගත්තේ...
මාව බදන් ඉන්න අතරෙම ජිමින් එහෙම ඇහුවා...

මං නිතරම එහේ යන එන නිසා ගාඩ්ස්ලගෙන් අවුලක් වුනේ නැහ්..
එයාල සැක හිතුවෙ නෑ...
ටේව ගත්තා ඒ floor එකේ තිබුන emergency bell එකක් රින්ග් කරල ගාඩ්ස්ලගෙ අවධානෙ ඒකට ගිය අතරෙ මං ටේවත් අරන් ආවා...

කොහොම වුනත් එයාලටත් මෙයාව එච්චර මීටර් නැතුව ඇති...මොකද වැඩිය එලියට එන්නෑ නෙ...

ඇත්තටම ඒක තමයි වුනෙ...😶
උදේ ඉදන් හරි අමුතු දේවල් සිද්ධවුනා වගේම මටත් අමුතු දේවල් හිතෙන්න අරන් තිබුනෙ...
කවදාවත් නැතුව මට එයුන් දැක්කාම හැගීම් පාලනය කරගන්න බැරිවුනා..
එයාව යවන්න හිත දුන්නෙම නෑ...
ටැනියත් බිරුවා...අනෙ මන්ද...

ඒවා මේවා නිසා මං තරමක් අවුල්සහගත බවකින් හිටියෙ...
උදේ කෑමත් කාලා හිටපු මට දොර ඇරෙන සද්දයක් ඇහුනා...මං ඒ එයුන් කියලා හිතුවත් එයා ගිය ගමන් එන්නෙ ඇයි කියලා පුදුම වුනා...
නමුත් ඇවිත් හිටියෙ ඩොක්ටර්...😶

එයා ගාව කොහොමද යතුරු තියෙන්නේ...වැරදිලාවත් එයුන් දීල ද..ඒත් මොකටද..
බෙහෙත් කරන වැඩකටද...

ඔය වගෙ ගොඩක් දේවල් මගෙ ඔලුවෙ කැරකුනත්,

ටේ ඉක්මනින් ඔයාගෙ බඩු ටික ලෑස්ති කරගන්න...
මං ආවෙ ඔයාව ජිමින් ලගට එක්කන් යන්න...

U Are My Crazy || KTH || Completed Où les histoires vivent. Découvrez maintenant