She Is A Nerd [Niall Horan Fanfic]

22nd Chapter

"Let's talk." He opened the door widely as a sign for me to come in his room. Ang bilis bilis pa rin ng tibok ng puso ko. Parang habang humahakbang ako papasok sa kwarto niya, lalong bumibilis at lumalakas ang tibok ng puso ko.

We sat on his bed and he stared at me. Mag-eexplain na ba ako? Na I didn't wanted to be Lucas' fiancée, and all that Lucas said was a lie? I don't know if he will believe me, but I wouldn't know if I won't try, right?

"About what happened earlier,," He nodded as if he wanted me to explain more.

"Lucas is not my boyfriend. He's not even my fiancée-- hindi pa ako um-oo. Napagplanuhan na nila and Dad said that it is the only choice para maiahon ang kompanya. They've talked about having me and Lucas married just for the sake of the company. Hindi ko alam kung kino-consider pa nila ang feelings ko, o ang kalayaan kong magdesisyon. Hindi ko na alam Niall, hindi ko na alam ang gagawin ko. Niall, I'm so weak. I feel like I can't stand up on my own feet. I don't have the strength to contradict Dad. And I don't like being weak. Naiipit na ako sa sitwasyon and everytime I do something and try to be free, I end up doing nothing" Nag-unahang bumagsak yung luha ko. Pinilit kong pigilang umiyak pero hindi ko nagawa. I feel like I'm the weakest person right now. He hugged me at mas lalo akong napaiyak.

"I'm so sorry for not trying to know your side. What are you planning now? Did you tried to talk to your Dad about that?"

"I tried but, hindi niya ako pinakinggan. Things happened so fast. Hindi ko nga alam, baka bukas, nakaplano na sila ng kasal or worse, nakasuot na ako ng wedding gown." Tumawa ako pero nagmukha lang 'yong peke.

"You can cry on my shoulders anytime you want. I can be anything you need. I can be a handkerchief when you'll cry. I can be your best friend if you want someone to talk to. I can be your Superman if you need help. I can be a Prince to save you from distress. I can be me if you want someone to make you laugh. Ugh, am I too cheesy? Sorry to break the drama but I think I'm being corny." Napatawa siya at tumawa na rin ako. We're like crazy for crying ang laughing at the same time.

Tumigil kami sa kakatawa at nagkatinginan kami sa isa't-isa. Ilang segundo pa ang ang lumipas at nagtawanan ulit kami. I missed this.

"Hoy nerd na Katie! Kailan mo itutuloy yung pagt-tutor mo sakin? 5:00 pa lang naman. Turuan mo na ako ngayon panget na nerd!"
Awkward. Pero aaminin ko, mas gusto kong bumalik sa ganito kaysa sa hindi ako pinapansin ni Niall.

"Okay. Let's start. Madali lang to. Pythagorean theorem."
Nakita ko siyang nag-pout

"Is this science? Anong theory ba 'to nerd? Ito ba yung tungkol sa pagkabuo ng mundo?"

"Hindi ka ba talaga nakikinig sa teacher niyo kapag nagl-lecture siya? Math ito. -,- By the way, panget ka rin. Blehhhh :P"

"Mas panget kaaaa!!!"
Kiniliti niya ako and naghabulan din kami sa room niya. We spent an hour sa kilitian, tawanan at asaran.
We got tired and sat on his bed.
He looked at me as if he's wanting to say something.

"Uhmm,, I-I l-like---- I like to eat! Let's eat. What do you want Katie?"

"Kahit ano... Ice cream? Gusto mo ba yun?"

"We still have time right? Let's go to my favorite ice cream parlor. Your treat."
"Madayaaaa!!!! Kung sino na lang yung huling magsasabi ng flavor, siya yung taya. Game?"

"Game."
Malapit lang naman yung sinasabi ni Niall kaya naglakad na lang kami.
Pagdating namin sa ice cream parlor, nakita kong ito rin pala yung madalas kong puntahan. Sa dami na nang pagbalik ko dito, alam ko na rin kung ano yung mga flavors, pati yung itatanong ng cashier tulad ng; kung anong flavor, sa cup o sa cone ilalagay, at tsaka kung lalagyan ng hot fudge sa ibabaw. Nag-unahan kaming pumunta sa counter.

"Superman! Cone! With hot fudge!" Nagkatinginan pa kaming dalawa at biglang tumawa. Nakita ko ang naw-weirdohang cashier na nakatingin sa amin. Akala ko, dahil sabay kaming nagsabi, kanya-kanya kami ng bayad. But, inunahan na ako ni Niall sa pagbabayad. Bumabait na ata yung taong yun!

" May dumi ka sa mukha. "
Nilapit niya yung kamay niya at naramdaman ko na parang hindi yun skin... Parang,,, parang,,, ICE CREAM!!! Binabawi ko na yung sinabi ko! Hindi pa siya mabaiiiiittttt!!!!!

Sa inis ko, idinampi ko rin yung ice cream sa mukha niya. Gumanti ulit siya at nalagyan ng ice cream yung salamin ko. Medyo natakpan tuloy yung nakikita ko.

"Hoy panget na Niall! Palagay sa baso ng ice cream ko! Pupunasan ko lang 'tong salamin ko!"
Ang hirap matanggal ng ice cream kasi sobrang dami ng nailagay sa salamin ko. Hindi ko pa naman nadala yung lense cleaner ko. >.

"Hoy Niall! Bakit hindi ka na nagsasalita dyan! Hindi ka pa gumagalaw. Natutunaw na yung ice cream mo oh! Tignan mo yung ginawa mo! Ang hirap tuloy maalis ng dumi."
Kinuha niya sa kamay ko yung salamin ko. At kahit blurred ang nakikita ko, naaaninag ko pa rin si Niall na nakatulala.

"Hoy! Nakadrugs ka ba? Kanina ka pa hindi umiimik."
Nag-alala na talaga ako kaya hinawakan ko siya sa pisngi at chineck-up yung mata niya. Kinapa ko pa nga yung noo niya kasi baka may lagnat. Pero, wala talaga siyang sakit.

"U-u-uhmm,, uh-uhmm,, K-k-ka-Katie y-y-your g-gla-glasses a-are uh-uhmm c-clean now. Y-you can wear it now. "
Isinuot niya sa akin yung glasses ko. Pagkatingin ko sa kanya, I saw him.... blushing? Sa pagkakaalam ko, hindi naman mainit dito ah, tsaka may aircon nga dito.

"May sakit ka ba? Namumula ka! Gusto mo na bang umuwi?"

"I-ihahatid muna kita."

"Sure ka ba? Okay lang naman akong uwuwi mag-isa "
Sa huli, hinatid pa rin niya ako. Buti nga medyo nababawasan na yung pamumula nito!

When we reached the entrance gate of the subdivision, sinabi kong umuwi na siya kasi baka makita pa siya ni Dad.

"Are you free tomorrow? Let's watch a movie. Hihintayin kita bukas sa mall. 9:00 am. By the way, can I have your number?"

"09*********. Pupunta ako! Wag kang mag-alala."

"See you tomorrow!"

Naglalakad ako papunta sa bahay at mukha akong tanga kasi bigla akong tatawa. Naaalala ko kasi yung nangyari kanina. And, parang naka-glue na yung ngiti sa mukha ko.

"Dad, I'm home!"

" Katen, let's talk. Ano tong nangyayari sa grades mo? Bumaba ka ng .5" Ano bang problema dun? Pwede naman akong makabawi ah! Taska .5 lang naman.

Sasagot sana ako kaya lang, biglang sumingit si Tita.

"You're grounded." Anong karapatan niya para sabihan ako ng ganyan? Hindi ko nga siya nanay eh.

"I hate to agree, but you're grounded for a week."

--------------
Sorry po! Nagloko ang wattpad at na-delete yung draft ko!! :( Ngayon ko lang natapos i-type!
*insert Chichay's voice* Sorry poooooo.