She Is A Nerd [Niall Horan Fanfic]

29th Chapter

Katen's POV

Sinadya ko talagang hindi sabihin sa tita ko kung saan ako pupunta. Basta nag-text na lang ako sa kanila na may pupuntahan ako. Kahit naman kasi magpaalam ako hindi nila ako papayagan. Sasabihin na naman nila na dagdag gastos at sa halip na gumala ay asikasuhin na lang ang kasalan namin ni Lucas. At ayun rin ang kinaiinisan ko. Palaging nakikikain yung Lucas na 'yon sa bahay tuwing dinner at ayokong makita ang mukha niya. Akala ko ba mayaman sila? Nakakabili sila ng mamahaling kotse tapos sa bahay sila makikidinner?

Nine o'clock na ng gabi at ngayon pa lang naming naisipan ni Niall na umuwi. At alam kong patay ako sa bahay namin.

~•~•~

“See you tomorrow.” Sinabi sakin ni Niall na may kasama pang yakap.

“Okay!” Sagot ko naman bago siya umalis. We exchanged our goodbyes at binuksan ko na ang gate namin. Napatingin ako sa wrist watch ko na bigla kong ikinaba dahil past ten o'clock na. Hindi pa ako nakakasampung hakbang sa loob ng bahay namin nang biglang—

“Aba't naisipan mo pang umuwi.” My stepmother said.

“Sorry.” Nakayuko ako habang nakikipag-usap sa kaniya. Ba't ba ako natatakot ngayon?

Lumapit siya sakin at hinila ang buhok ko. “Wag kang mag-sorry. Alam kong hindi lang ikaw ang mag-isa sa pinuntahan. May kasama ka.” At itinulak ako.

“Engaged ka na nga, lumalandi ka pa. Siguro tama lang ang nangyari sa nanay mo kasi ganyan ang ugali mo!” Kumulo ang dugo ko sa sinabi niya. Dinadamay niya si mommy na namayapa na?

“How dare you?”

“Wha—” Bago pa siya magsalita, uunahan ko na siya dahil nagdidilim na ang paningin ko.

“Una, wala kang karapatan na idamay ang mommy ko dito sa away. Pangalawa, wala kang karapatan na saktan ako dahil girlfriend ka lang ni dad at ako ang anak niya. Lastly, wala kang karapatang mangialam sa lahat ng kilos ko!”

Malakas na sampal ang dumapo sa mukha ko. Sa sobrang lakas, parang namanhid na ang kanang pisngi ko. Pero hindi ako umiyak sa harap niya. Gusto kong ipakita na wala akong paki sa kaniya.

“Ba't ka ganyan makatingin?” Pagtataray niya. Hindi ko na talaga kaya ang pinaggagagawa niya kaya tinulak ko siya. Napatumba siya pero ang pagkakaalam ko naman ay mahina lang. Kahit ganyan siya kasama, gusto ko pa rin siyang respetuhin bilang nakakatanda sakin.

“Katen! What are you doing?!” Napalingon ako at nakita ko si Dad na galit na galit sakin. Kaya pala ganyan yang tita ko.

“T-tinulak ako ng anak mo..” Naiiyak na sabi ng Tita ko.

“Katen, why did you do that?! Nawalan ka na ng respeto!” Bulyaw sakin ni dad.

“Yes, I pushed her. Pero hindi naman malakas, daddy eh. Sinadya niyang maupo diyan sa sahig para ako na naman sisihin mo.”

“Katen that's enough!" Sigaw sakin ni daddy habang galit na galit na nakatingin. "Nagiging bastos ka na ah! Hindi ka naman ganiyan dati ah! Naging ganyan ka na dahil sa pagsama mo sa Nia na yun!”

My blood boiled because of what he said. Tinignan ko siya habang naiiyak na ko.

“You don't know that person. Kung sino-sino ang pinagbibintangan pero hindi niyo po ba naisip na kayo ang dahilan kung bakit ganto ako? Dad, I need your attention! Puro trabaho kayo at kung hindi naman ay puro kay Tita niyo binubuhos ang time niyo.”

“Go to your room! Now!" Sigaw ni Dad at agad naman akong sumunod. Mahirap na at baka makuha ulit ang phone at sim ko.

*ring*

Niall >.< calling…
Niall >.< calling……

“H-hello?” I said shakily.

“Woah. Are you okay? What happened?” I wanted to cry so badly but I'm just afraid that he might judge me or something.

“K-kasi... Ano... S-si Daddy kasi...” My tears went out. I'm crying. I hate crying. Stupid tears.

“Are you crying? Katen, is everything okay? Why are you crying? I-I can come to your house tonight. Just tell me what happened.” as he said those words on the line, my heart flutters. It feels weird though, but I like it.

“Hey, are you still there?”

I sighed snapping out of my thoughts. “Y-yes. Do not come over. I do not mean that I don't like you here but things will get worse if you'll come over. I'm sorry.”

“It's okay. It's fine. I'm just worried about you.” he sighed.

“Thank you for calling, Niall.”

“No problem.” he said and we hung up.

I can't take this anymore. My parents wanted me to marry the person that I don't want to marry. I still need to find a job for my future.

Kinuha ko ang maliit kong maleta at nagsimula nang mag-impake ng mga ilang damit. Linagay ko naman sa shoulder bag ko yung mga importanteng bagay.

Buo na ang desisyon ko. Aalis na ako sa bahay namin. I'm old enough to make my own decisions. Hindi na ako bata at hindi rin ako puppet para i-control lahat ng gagawin ko.

Sumilip ako sa pintuan at tinignan kung may tao. Good thing wala sila. Agad akong lumabas ng kwarto at tahimik na bumaba.

Lalabas na sana ako but someone interrupted me. I turned around to see that person.

I saw my stepmother with a huge smirk on her caked face. I feel nervous because I know that in any moment, she'll lock myself again in my room.

“Going somewhere?” she smiled. I swear that was the most disgusting smile plastered on her.

I breathed out shakily. “I don't want to live here anymore. Y-you guys always control what I am doing especially you. You control me. You control my Dad. I-I don't even know my Dad anymore because of you. You've changed everything. Everything was perfectly fine back then but it was ruined because of you.”

She chuckled. “The feeling is mutual, dear. I don't like you.” she's evil.

Before she could speak, I ran away from her. From them.
.
.
.

A/N

Omg it's been a year! </3