SON BİR ŞANS (Tamamlandı)

3. Bölüm

"Ne yapıyorsun sen!" Diyen Kadir Eymen can havliyle bağırmıştı.

"Senden nefret ediyorum. Artık sana karşı nefretten başka hiçbir şey hisetmiyorum." Bestenur kendinden emin bir şekilde konuşuyordu. Sahidende nefret dolu bakışlar atıyordu. Bu nefret dolu bakışlar ile karşılaşan Kadir Eymen uzaklaşabildiği kadar uzağa gidip yere çömeldi.

"Demek nefretten başka hiçbir şey hisetmiyorsun?" Bestenur dudaklarını büzüp, başını evet manasında salladı.

Kadir Eymen nişanlısının bu tavrı üzerine baygın baygın bakıp, konuştu. "Be- ben kötü oluyorum galiba. Başım falan dönüyor. Bileğimde ki kanda durmuyor. Ölüyom galiba." Diyerek başını duvara dayayıp, gözlerini kapattı. Bestenur endişeyle ayaklanıp gözlerini kapayan nişanlısına yaklaştı.

"Kadir Eymen iyi misin? Cevap ver Kadir Eymen." Dediğinde dizlerini yere koyup eliyle baygınca yatan nişanlısının yanaklarına dokunup hafiften salamaya başladı. Ama görünen o ki nişanlısı en ufak bir tepki bile göstermiyordu. O an eli ayağına dolanmıştı Bestenur'un.

"Kadir Eymen hayır, sakın!" Diye haykırdığında boynundan sarılmış göz yaşı döküyordu. Bir kaç dakika daha göz yaşı döktükten sonra, ensesinde hissettiği nefesle geriye çekilmek istedi. Ama o sırda Kadir Eymen gözlerini açıp bileğinden tuttu. Kadir Eymen bileğini geri çeken nişanlısının kulağına yaklaşıp, fısıldadı.

"Sen böyle mi nefret ediyorsun?"

"Sen tam bir ruh hastasısın." Dediğinde Bestenur bileğini hızla geriye çekip, ayaklandı. "Bak işte ruh hastası olduğunu kanıtladın. Hem az önce ben kendim için endişelendim. Katil olcam diye korktum... Yani senlik bir durum yok. "

Bestenur öfkeyle arkasını dönüp, kalbine dokundu. Kalbi oldukça hızlı atıyordu. O an gerçektende çok korkmuştu. Korktuğunu, onun için endişelendiğini belli etmemek için ona arkasını dönmüştü. O yerden yüksek olan pencereden dışarıya bakmasıyla kar yağdığını gördü. Bu manzarayla sanki tüm dertlerini, sıkıntılarını unutmuştu. Bu manzaraya dalmamak için kendini silkeledi, ve yere oturdu. Derken Kadir Eymen ayaklandı. Kanayan eliyle bantı, diğer eliylede ceketinin iç kısmından çıkardığı telefonu tutuyordu.

"Şimdi dayını arıyıcağım." Bestenur eğik olan başını heycanla kaldırıp, gülümsedi. "Şakaydı değil mi bunların hepsi?"

Kadir Eymen tek dizini yere yaslamış vaziyete elindeki telefonu sallıyordu.
"Hakan dayını arayıp seni bulup bulmadığını sorucam. Ses tonundan seni umursamadığını anlıycaksın. "

"Şu anda Hakan dayım, Atilla dayım, yengelerim, küzenlerim, teyzem hepsi deliye dönmüşlerdir. Sen neyin kafasını yaşıyorsun?"

"O zaman arayıp duyalım Hakan dayının endişesini."

Bestenur tamam manasında başını sağladığında Kadir Eymen elinde taşıdığı banttan bir parça koparttı.

"O bantla ağzımı bantlamıycaksın değil mi?" Diye sorduğunda Kadir Eymen bu sözleri söyleyerek nişanlısının ağzını bantladı.

"Ses çıkartıcağını ikimizde biliyoruz. Ağzına bantı yapıştırcam çıkarmaya çalıştığın esnada aramayı sonlandırcam ona göre. "

Kadir Eymen şerefsiz diye kaydettiği Hakan'ı aradı. Susup, ilk onun konuşmasını bekledi. Derken Hakan konuştu.

"Alo? Ne oldu Kadir Eymen?"

"Bestenur dan haber var mı?"

"Hayır kim bilir nerdedir."

"Bu böyle olmayacak ben hemen polise gidiyorum." Kadir Eymen ses tonunu panikleştirmişti.

"Hayır polis olmaz!" Hakan sesini yükseltmişti. Kadir Eymen yanı başında ses çıkarmasın diye ağzını bantladığı nişanlısına imalı bir şekilde baktı.