SON BİR ŞANS (Tamamlandı)

26. Bölüm ~FINAL~

Kalbine gömmek. İnsan sevdiğini nasıl  kalbine gömebilirdi? Genç adam dizilerinin üzereninde oturdu ardından bir kaç dakika düşünme sonrasında heyecanla ayaklandı. Bu hayatta hiç kimsenin hayatı için kendi hayatını mahvetmemeliydi insan. Bu düşünceyle kapıyı açtı ve çıktı. Mavi renk ile boyanmış balkon korkuluklarına tutunarak avazı çıktığı kadar bağırdı.

"Heeeey! Herkes toplansın önemli bir şey diyeceğim." Defalarca bu bağrış meraklı köy halkını meraklandırmıştı. Koştura koştura Hacer hanım'ın avlusunda toplanan çocuk, genç, yaşlı  demeden çok sayıda insan toplanmıştı. Genç adamın gözleri görmek istedikleri kişiyi aradı velakin onlar avluda gözükmüyordu. Sevdiği kadın Bestenur
ve kalbini kırdığı halası. Bir süre sonra avlu oldukça kalabalıklaşmıştı. Kemal ve Nihal gelenlere çay ikram etti. Ama Nihal delenmekte haklıydı. Kadir Eymen bunca insanı ne diye toplatıverdi, diye içinden geçirmeden duramıyordu.

"İntar ediceksen ordan ölüvermezsin." Dedi Berat büyük bir alayla. Bazıları bu olaya kahkaha atarken, bazıları ise tedirginleşerek, "dur Kadir Eymen atlayiveme" diyordu. "Ülen deli oğlan sen daha gençsin ne atlayiveriyon."

"Saçmalamayın intihar falan etmeyecem Berat'ın saçmalıkları." Dedi
sakince Kadir Eymen korkuluklara daha bir eğilirken. Aşağıya baktı ama ne halasını, ne de seviği kadını görememişti. Tamam halası öfkeliydi o sebeple inmemişti odasından peki ama ya Bestenur.

O esnada Bestenur kulaklığı kulağına geçirmiş en hüzünlü şarkıları dinliyordu. Bu saatten sonra her ne kadar kendine özgüven depolasada fayda etmezdi. "Kadir Eymen beni asla affetmez" diye düşünüyordu. Ağlayarak sarkının sözlerine odaklanıyor sanki şarkı şu anki ruh durumu için yazılmıştı. Öfkeyle kulaklığı kulağından  çıkartıp bahçeye çıktığında sevdiği adamın sesini duydu.

"Bestenuur!"

Genç kız heyecanla kapıdan çıkıp yan kapıya girdi. Gördüğü kalabalığa gözleri inanamadı. Yoksa, Yoksa sevdiği adama bir şey mi olmuştu? Dehşete kapılarak kalabalığın arasından kendine yol ararken sonunda sevdiği adamı görmesiyle derin bir nefes aldı.

Genç adam sevdiği kızı görmüştü. Bir tek halası kalmıştı ki, halası da merakına yenik düşerek avludaki boş yerde yerini bulmuştu. Kadir Eymen korkuluklardan hafiften sarsılarak, etrafı bir güzel süzdü. Bu kadar az zamada bu kadar çok insan toplanacağı aklının ucundan bile geçmezdi. Neyseki Bestenur ve Hacer hanım'ı görebilmişti yoksa akşama değin orada öyle dururdu. Meraklı köy halkı ise merakından hiç bir yere ayrılmaz beklemekten ağaç olurlardı. Nihal ise sinir küplerine binerdi. Herkese çay dağıtmak hiç de kolay iş değildi. Gün batımı eşliğinde oluşan sessizliği, yukarı kaldırmaktan ağrıyan boyunlarını sıvazlayan yaşlı kadınlar bozdu.

"Eee hindi deyive ne diceksen. Ucakta yimeğim vaa."  

"Kızçem bekler beni hadi diyive."

"Boynum kopuvercek. Ne diceksen diyive."

"Gıı Hacer yeğenine söylede diyivesin."

Hacer hanım yeğenine sert bir bakış atıktan sonra Kadir Eymen konuşmak için derin bir nefes aldı. Nefesini verdiğinde geniş omuzları aşağıya indi. Ardından başladı konuşmaya.

"Öncelikle yaşanılan tadsızlıktan dolayı çok üzgünüm. Hepinizi kandırdık ve bunun tek sorumlusu benim. Sırf Bestenur ile eski nişanlı olduğumuz bilinmesin diye böyle bir yalanın olmasını ben istedim. Evet Bestenur ile aramızda çok büyük bir sorun oldu. O bana inanmadı, o onu öldürmeye çalışan akrabalarına inandı ve gün geldiğinde akrabaları onu öldürmeye çalışırken ben onları durdurdum. Bestenur bana inanmamakla çok pişman oldu ama iş işten geçmişti beni herkesin içinde mahçup etmişti ama hatasını telafi etti ve ben benden o çok istediği o san şansı ona veriyorum." Kadir Eymen gözlerini Bestenur'un üzerinden çekmeyerek gülümseyerek sordu. "Peki ya sen o son şansı hâla benden istiyor musun, eğer istiyorsan benimle evlenir misin?"