SON BİR ŞANS (Tamamlandı)

6. BÖLÜM

Sabahın erken saatlerinde Bestenur şirkete varmıştı. Dün olanları hatırladı, ve kendine bir kez daha hak verdi. Kadir Eymen nasılda parmağından yüzüğü çıkarmıştı. Parmağına baktı koca bir boşluk vardı. Ardından odasına girdi. Koltuğu çekip oturduğunda önündeki dosyaları açmaya başladı bile. Dosyalara bakıyordu ama boş bakıyordu. Gözlerini kapatıp, derin bir nefes aldı. Şimdi gözlerini tekrar açtığında masanın üzerinde ki beyaz güllere gözleri takıldı. Beyaz gülleri çok severdi. Beyaz gülleri ona Kadir Eymen almıştı...

Ayaklandı ve gülleri çöpe attı. Ardından pencereden aşağıya baktığında Hakan dayısının şirkete daha yeni girdiğini gördü. Oysa ki daha dün sabah ona azar çekmişti. Şirkete geç geliyorsun diye. Şimdide kendisi geç gelmişti. Hakan bey yanına gelen asistanına "bana hemen Atilla'yı odama çağır" Demesiyle Asistan hanım başını tamam manasında salladı. Hakan bey odasına girip koltuğa oturduğunda Attila'a kapıyı tıklatıp girdi.

"Abi beni çağırmışsın. Önemli bir şey mi oldu?"

"Kapıyı kapat, yaklaş" Atilla kapıyı kapatıp, abisine doğru yaklaştı. Kulağını eğerek dinledi. "Artık bu iş çok uzadı. Yarın sabaha kadar herşey hallolsun."

"Emin misin abi?" diye sorduğunda Hakan kaşlarını çatıp, ayaklandı.
"Eminim. Artık Bestenur'dan kurtulma vakti geldi."

Atilla başını tamam manasında salayıp odadan çıktı. Çıkar çıkmazda eline telefonunu alıp kıytı bir köşeye geçti. İlk olarak karısı Esma'yı aradı.

"Bugün Bestrnur meselesi kapanıyor. "

"Aaa! Gerçekten mi?"

"Az önce abim söyledi. Sen Şule'nin de kulağına çınlatırsın. Hadi sonra konuşuruz." Diyerek Atilla telefonu kapattı. Şimdi Betül'ü aradı.

"Alo dayıların bir tanesi söyle." Dediğinde Atilla ses tonunun çoşkusuyla, "Bestenur'a elveda de."

"Ne diyosun! Gercekten mi? Ahh dayı sonunda!" Betül aldığı bu haberle sanki ayakları yerden kesilmiş, havalara uçmuştu. Soluğu hemen Kadir Eymen'in yanında buldu.

Kapının zilini çaldı. Kapıyı Batuhan açmıştı. Kapının önünde duran Betül'ü baştan aşağı süzerek,"yanlış geldiniz heralde?" dedi.

"Kadir Eymen evde mi?" Batuhan kaşlarını havaya kaldırarak sordu.

"Kadir Eymen'in nesi oluyorsun?"

"Sevgilisi." Batuhan bir kaç dakika donuk kalıp, soğuk gelen sesiyle kendi kendine mırıldandı.

"Ne ara sevgili yaptın be bro."

Batuhan kapının eşiğinden geri çekilerek Betül'ün geçmesi için yol verdi. Batuhan salona geçerken, Kadir Eymen'in, "kim geldi?" Sorusuna karşılık, "yeni sevgilin geldi" dedi.

Kadir Eymen şaşkın bir tavırla,"yeni sevgilim mi?" diye mırıldanıp başını çevirdiğinde Betül'ü görmesiyle cellalenerek ayaklandı.

"Senin ne işin var burda!"

"Seni görmeye geldim."

"Sevgilin değil mi? Lan bro ya bu kız kim?" Dedi Batuhan korkmuş bir yüz ifadeyle.

"Yakında yengen olucağım. Şimdi bizi yalnız bırakır mısın?" Dedi Batuhan'ın tanımadığı bu kız. Kendinden emin bir ses tonuyla konuşmuştu.

"Niyeymiş o?"

Kadir Eymen'in, "Batuhan" demesiyle Batuhan oradan ayrılmak için basamaklara yöneldi. Daha ilkini çıkarken Kadir Eymen'in "hiçbir yere gitmene gerek yok. Ne konuşcaksa konuşsun gitsin" Demesiyle beraber basamakları inip, Betül'ün karşısına dikildi.