Katilin Kelebekleri ¦ ChanBaek (Tamamlandı)

2.7| Sevgi🦋

Baekhyun gözlerini açtı ve camdan dışarıya baktı, Chanyeol kıpırdanıp arkasını döndü ve gerindi. Hızla bir anda kalktı Chanyeol ve bileğini tuttu.

"Gitme."

Baekhyun, Chanyeola baktı. "Gitmiyorum, dedim ya benden kurtulamazsın özellikle de kendini bana alıştırmışken."

Chanyeol, ayağa kalkıp Baekhyunun yanına geldi. "Ne düşünüyorsun?"

"Rüyamda annemi gördüm."

"Oh..."

"Annem gökyüzünü severdi, gündüz halini de gece halini de. Hatta bir keresinde gece çatıya çıkıp gökyüzünü izlemiştik."

"Anneni... nasıl gördün rüyanda, iyi mi?"

Baekhyun hafifçe gülümsedi. "Beni çok sevdiğini söyledi, bana sarıldı ve bana gülümseyerek el salladı ve de..."

"Ve?"

Baekhyun, Chanyeola baktı. "Mutlu olmamı istedi."

Baekhyunun gözleri en parlak yıldızlar gibi parlıyordu, gözleri dolmuştu ama belli etmemeye çalışsa da Chanyeol anlamıştı ve küçük bedeni kollarının arasına aldı. Saçına öpücükler koydu sırayla, Baekhyun daha da çok sokuldu Chanyeola. Buna ihtiyacı vardı.

"Bana hep böyle sarıl, tamam mı?"

"Tamam, sarılacağım ve sen istemediğin sürece hiç bırakmayacağım."

"Seni seviyorum, Chanyeol."

"Sana aşığım, Baekhyun."

Chanyeol ayrılıp Baekhyunun omuzlarını tuttu. "Baekhyun bu mahkeme işleri bitince sende cezanı çekince, evlenelim."

Baekhyun gülümsedi. "Ne kadar içerde olacağım belli değil, beni bekler misin?" dedi.

"Baekhyun ben aşkımı bulmuşum, bırakmaya niyetim yok."

"Evliliği, sevgiliyi geç, birine asıldığını duyarsam seni katır katır doğrarım."

Chanyeol gülümseyerek Baekhyunun yanaklarının üstüne ellerini koydu ve sıkıştırıp dudaklarından öptü hızla. "Gözüm senden başkasını görmüyor ki, gökyüzüm."