Katilin Kelebekleri ¦ ChanBaek (Tamamlandı)

0.2¦ Kırmızı Kelebek Katilinin Hikayesi🦋

''Kırmızı Kelebek Katili, demek. Neden kırmızı ve kelebek?'' diye sordu Chanyeol karşısındaki tek öfke duygusunu gösteren katile. 

''Bana bak Memur Park. Kan kırmızıdır, kelebeklerin de ömrü kısadır. Aslında düşününce bence en iyisi. Bu iğrendirici dünyayı daha görmeden gitmek... bence nimet.''

''Hiç güzel bir şey yaşamadın mı Baekhyun?''

''Yaşasam, en ufak hoş güzel çilek gibi bir anım olsa sence burada olur muydum, Memur Park?''

''Sen... en son ne zaman ağladın?''

Baekhyun, bu soruyu beklemiyordu. Dondu, zihnine kilitlediği anıları doluştu. 

''Anneciğim!''

''Baekhyun, kelebeğim, bir tanem. Git buradan tamam mı, bebeğim?''

''İstemiyorum!! Anne korkuyorum.''

''Anne iyi olacak tamam mı Baekkie? Eğer kelebeği biricik bebeği iyi olursa anne de iyi olacak tamam mı?''

Küçük çocuk daha da ağlamaya başladı, kan akışı hızlanmış, yanakları kızarmış deli gibi ağlıyordu. Annesi son kez oğlunun yanaklarına koydu ellerini.

''Baekkie lütfen gi--''

Silah sesiyle annesinin lafı kesildi.

Küçük çocuk ağlarken annesi yere yığıldı, küçük çocuk korkuyla babasına baktı. Tek sığınağı olan annesini öldürmüştü babası olacak canavar.

''Baekhyun iyi misin?!'' Baekhyun, karşısındaki adamın sesiyle kendisine geldi. Ağladığını o zaman farketmişti.

''Baban nerede şuan?'' diye sordu birden Chanyeol.

''Bok çukurunda boğulup geberdi.''

''Sen...'' Baekhyun, korkan adama baktı.

''İnan onu ben öldürmek isterdim ama ceza evinde benim yerime yapmışlar zaten.''

Gözyaşlarını sildi Baekhyun, nefret ediyordu güçsüzlüğünün bilinmesinden. ''Nefret ediyorum.''

''Ne?''

''Güçsüzlüğümü göstermekten, lanet olsun.'' Gözlerini kapadı bir süre neredeyse bebek gibi ağlayacak olan katil. Chanyeol dayanamadı, sanki karşısında bir katil değil de küçük bir çocuk varmış gibi elini Baekhyunun saçlarında gezdirdi. ''Ne yapıyorsun? Dokunma bana.''

''Saçların çok güzel Baekhyun.''

''Nereden çıktı şimdi?''

''Hiç öylesine, içimden geldi.''