Bo oni nie wiedzą kim jestem

3.

Po chwili poczułam nóż przy moim gardle oraz sapanie mężczyzny. Jego oddech czułam na swoich plecach. Miałam lekkie ciarki od tego, ale jednak nie dałam po sobie tego poznać.
-------------------------------------------------------------

- Dlaczego w Seulu ludzie są aż tak bezczelni i bawią się nożami na ulicach. - powiedziałam to dosyć głośno. Po chwili szybko wybiłam nóż z ręki osoby, która trzymała mi go przy gardle. Odwróciłam się i zobaczyłam średniego wzrostu, zamaskowanego mężczyznę.
- Serio? Ty też będziesz napadał na bezbronną dziewczynę? To jest już nudne. Lepiej odejdź sam bo jak nie to popamiętasz mnie na długie lata i odechce ci się zabawy na ulicach z nożem. Wy nie myślicie w ogóle. Prędzej się skaleczycie tym niż kogoś zaatakujecie.
- Skończyłaś histeryzować? - odezwał się mężczyzna przez co mnie zamurowało.
- Ty umiesz mówić?! - krzyknęłam.
- Zamknij się!
- A co jeśli nie?
- Ugh.. - szybko do mnie podszedł i przyłożył mi chusteczkę nasiąkniętą jakimś czymś na uśpienie.

Obudziłam się jakiś czas później w jakimś dziwnym miejscu. Niedaleko mnie był kojec w którym znajdował się mój pies.
- O proszę księżniczka się obudziła. - usłyszałam głos mężczyzny z parku.
- Chłopcze wypuść mnie lepiej bo nie wiesz z kim zadzierasz. - przewróciłam oczami.
- Nie wiem? Śmieszne. Tak się składa, że wiem doskonale kim ty jesteś. - powiedział dumnie siadając przede mną na krześle.
- No dawaj kim.
- Pierdoloną histeryczką! - powiedział głośno, zaznaczając każda sylabę.
- Wyzwij mnie jeszcze raz a obiecuję ci, że stracisz swoje narządy do rozrodu. - sztucznie się uśmiechnęłam.
- Czyżby księżniczce nie podobało się jak się do niej mówi? Otóż zasmucę cię skarbie. Mam to gdzieś złotko. - zaczął się śmiać jak debil.
- I z czego się cieszysz jak debil do sera?
- Grzeczniej szmato. Ode mnie zależy teraz twoje jebane życie.
- Przepraszam powtórzysz? Bo nie usłyszałam twojego szczekania.
- Uhuhuu ostra suka. Wysoką cenę za ciebie dostanę.
- Dobra tego jest już za dużo. Nie będzie mnie takie coś wyzywać.
- "Te coś" - zrobił cudzysłów w powietrzu - jest twoim panem i od niego zależy teraz twoje życie.
- Dobrze, że za marzenia nie karają. - po tych słowach oberwałam w twarz.
- Teraz za każde słowo będziesz obrywać szmato.
- Ojoj już się boje. - znowu oberwałam w twarz.
- I gdzie to moje stracenie narządów płciowych? - zaczął się śmiać.
- Zginiesz gorszą śmiercią niż to kochany. - uśmiechnęłam się wraz z oberwaniem pięścią tym razem w brzuch.
- Jesteś ładna, ale pokory ci brak więc trzeba będzie nad tym popracować.
- W twoich snach. - już miał się zamachnąć, aby mnie uderzyć w twarz jednak kopnęłam go pomiędzy nogi przez co jego reakcją było skulenie się z bólu.
- Ty szmato! - wysyczał przez zęby. Ja natomiast wstałam i rozcięłam trytytki, którymi związał mi ręce. Wypuściłam Nulka z kojca, wychodząc z tej dziury.

Pięć minut później byłam już w parku. Na jednej z ławek siedziało trzy osoby. Widziałam, że jeden z nich się rozglądał. Gdy mnie zobaczył powiedział reszcie a po chwili zmierzali w moim kierunku.
- Hej Mei! - powiedział głośno, podekscytowany Jungkook.
- Hej. - zobaczyłam, że jedne z chłopaków bardzo dokładnie mi się przygląda.
- Co ci się stało z twarzą? - zapytał V.
- Długa historia. Chodźmy usiąść bo nie mam już sił stać.
- Dobra. - powiedział Jimin.
Usiedliśmy na ławce i zaczęli mnie wypytywać co się stało, gdzie byłam, kim był ten mężczyzna oraz jak mi się udało uwolnić, wraz z ucieczką. Odpowiadałam im bez żadnego zawahania.
- Jak znajdę tego gościa to mu nogi z dupy powyrywam! - krzyknął zdenerwowany ciastek - Jak on śmiał skrzywdzić naszą Mei!
- Nie odpuścimy śmieciowi. - podsumował Jimin.
- Szkoda zachodu kochani wy moi. - uśmiechnęłam się do nich.
- Właśnie, że się mylisz. Z nami masz się czuć bezpiecznie więc musimy się jakoś odegrać na nim. - dodał dalej poddenerwowany JK.
- A róbcie co chcecie.
- Czyli mamy zielone światło! - powiedział zadowolony Jimin.
- Powinnam już lecieć do domu.
- W takim stanie nie puścimy cię. - odezwał się V.
- Dlaczego? - zdziwiłam się.
- Masz poobijaną twarz przez tamtego debila i chcemy się tobą zająć.
- Miło z waszej strony, ale znamy się zaledwie dzień.
- Niby dzień jednak traktujemy cię jak naszą siostrę.
- Dokładnie! - Jungkook potwierdził słowa V.
- No niech wam będzie. Tylko napiszę ojcu, że nie wrócę na noc.
- Dobra. - powiedział Jimin. Napisałam szybko do ojca, że nie będzie mnie w domu na noc bo jestem u znajomych na nocce. Ten nawet nie pytał o jakich znajomych mi chodziło. Jego odpowiedzią była taka wiadomość.