ေနရာင္ျခည္မ်ား အိပ္ေမာက်ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ျဖာက်ၿပီး ထိုလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးမွာ မိန္းမပ်ိဳေလး တစ္ဦးရပ္ေနေလသည္။
တင္ပါး ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔႐ွိသည့္ ဆံႏြယ္မ်ားဟာ ေလေျပၾကည္စယ္ဆြဲယူရာေနာက္ လိုက္၍ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးပါသြားေနၿပီး ျဖာက်ေနေသာ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာကိုေတာင္ မီးခိုးျပာအပြင့္ေဖာ္ မာဖလာေလးကို ပခံုးထက္မွ ျခံဳထားေလသည့္ ထို မိန္းမပ်ိဳ..။
ေဘးဘီကို ၾကည့္ေတာ့ ေတာပန္း ျခံဳႏြယ္မ်ားက အႏြယ္သ႑ာန္ႏွင့္ က်ကာ ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ပဏၰာတင့္စြာ ႐ွိေနေသာ ထိုမိန္းမပ်ိဳေလးကို ေငးေနရင္းမွ နားဝဆီသို႔ ႐ိႈက္သံ သဲ့သဲ့ေလး ၾကားလိုက္ရသည္။
ရင္းနီးသလိုလို ၾကားဖူးသလိုလို အသံမ်ိဳးႏွင့္ ႐ိႈက္ေနေသာ ထို မိန္းကေလးက ကြၽန္မကို ျမင္ပံုမေပၚေပ။ လူသူ သဲကြဲရေအာင္ မ်က္ႏွာျမင္ေစရန္ ကြၽန္မ ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွ သြားရပ္ေသာ္လည္း စူးေတာက္ေတာက္ အလင္းတန္း တစ္ခုဟာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ အမိ်ဳးသားကိုယ္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာခ်ိန္၌
"ကိုကို....မသြားပါနဲ႔ ကိုကို ငယ္ေလး ေၾကာက္တယ္ ကိုကိုရ မသြားပါနဲ႔....မသြား....ပါ...."
အေမွာင္ထုထဲတြင္ ညင္ညင္သာသာ ပိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးတစ္စံုဟာ ဖ်က္ခနဲပြင့္လာၿပီး အသက္႐ႈသံ မဆိုစေလာက္ေလး က်ယ္ေနေလသည္။ သက္ပ်င္း႐ွည္တစ္ခုကို ခ်ရင္း
"ဟူး........ငါ ဒီအိမ္မက္ႀကီးမက္ျပန္ၿပီလား...အိမ္မက္ထဲက အမိ်ဳးသမီးမမက ဘယ္သူလဲ ၿပီး......ေနရာႀကီးကလည္း စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လိုက္တာ...အသံကလည္း ရင္းနီးသလိုလို...မဟုတ္ေသးပါဘူး...ဒီအိမ္မက္ႀကီးမက္ပါမ်ားလို႔ အသံစြဲေနတာ ေနမွာပါေလ..."
ေမွာင္ေမွာင္မဲေနေသာေၾကာင့္ ည ဘယ္နနာရီ႐ွိၿပီကို ကြၽန္မ မသိရေပမယ့္ ဒီအိမ္မက္ႀကီးမက္တာ အခိ်န္မွန္ဆိုတာ ကြၽန္မ တထစ္ခ်ယံုေနမိသလို အိမ္ထဲက အမိ်ဳးသမီး မ်က္ႏွာကိုလည္း ကြၽန္မ ေတြ႔ဖူးခ်င္မိသည္။ထိုအမိ်ဳးသမီးရဲ႕ ေနာက္ကေနျမင္ရသည့္ပံုကို တစ္ဖန္ မ်က္လံုးထဲ ေပၚလာျပန္ေတာ့ ေနလည္က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို သတိရမိသည္။
YOU ARE READING
ရင္၌ တည္ခဲ့ေသာ..
Werewolfဖြင့္ျပဖို႔ သတိၱနည္းခဲ့တာေၾကာင့္ သမီးနဲ႔ေဝးခဲ့ရေပမယ့္ ဆရာမခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာကို သမီးေလး သိဖို႔အတြက္ပဲ ဖြင့္ေျပာခဲ့ရတာပါ..နီးစပ္ဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး.. ဆရာမ ေဒၚမိုးျမတ္ ...................................................... ေၾကာက္စိတ္ထက္...
