..................................................................
"သမီး မိုးျမတ္"
"႐ွင္အေမ..."
"အေမတို႔ သမီးကို ေျပာစရာ႐ွိတယ္ကြယ္"
ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို အိမ္မွာကပ္ၿပီး နားရတဲ့ရက္ကေလးမွာ အေမႏွင့္ အေမႀကီးကို ျပဳစုမိသည္။က်န္သည့္အခ်ိန္ဆို အိမ္ႏွင့္ေက်ာင္းႏွင့္ ကူးေနရတာနဲ႔တင္ အေမႏွင့္လည္း သိပ္စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။
2015 ရဲ႕ ေႏြရာသီမွာေပါ့...။အေမ့ဘက္က စကားစလာခဲ့ေလၿပီ.....။
ကိန္းဂဏန္းခုႏွစ္မ်ားကို ေတြ႔ေလတိုင္း ျမင္ေလတိုင္း ယခုေရာက္ေနသည့္ခုႏွစ္ႏွင့္ မိုးတပည့္မေလး ေပ်ာက္သြားခဲ့သည့္ 2013ကို ျပန္ေတြးတြက္ၾကည့္ရင္း သတိရရတာအေမပင္။
2015 April 20 ေရာက္႐ွိေနသည့္ ရက္စြဲကို တဖန္တြက္ၾကည့္မိျပန္သည္။အိုကြယ္....ထိုကေလးမေလး ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ၂ႏွစ္ နဲ့႔ ရက္၂၀ ႐ွိၿပီပဲ....။ေ နႏိုင္လိုက္တာ....။ကိုယ္ဘက္ကပဲ တစ္ဖက္သက္ဆန္ၿပီး တြယ္တာမိလို႔မ်ား ဒီေလာက္ထိ သတိရေနမိတာလား။သူေလးဘက္ကေရာ....။ဖုန္းနံပါတ္လည္း သိပါရက္နဲ႔ ၊အိမ္ကိုလည္းသိပါရက္နဲ႔ messageတစ္ေစာင္ ၊ Phnoe 1 call နဲ႔ အိမ္ကို တစ္ေခါက္တစ္ေလေတာင္ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကေန တစ္ဖက္သက္ပဲ ခံစားေနဟန္တူပါရဲ႕ေလ။
"ဟဲ့....သမီး...ေခၚေနတာကို"
အေတြးေတြထဲ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ လည္ပတ္ရင္း တြက္ခ်က္စဥ္းစားေနမိတာေၾကာင့္ အေမ့ေခၚသံကို မၾကားမိလိုက္ေပ။
"႐ွင္...အေမ...အေမဘာေျပာလိုက္တာလဲဟင္"
"အိမ္း.....ေျပာခ်င္တာကေတာ့ကြယ္ ဘဝမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အေလးနက္ဆံုးလို႔ ထင္မိတဲ့စကားပါကြယ္..."
"႐ွင္...အေမကလည္း ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းပဲ ေျပာပါ သမီးဦးေႏွာက္ကမီတာမဟုတ္ဘူး"
႐ႈံ႕မဲ့မဲ့ႏွင့္ခြၽဲတဲတဲေျပာေလသည္။
"အပိုေတြ ထည့္ထည့္ၿပီးမေျပာနဲ႔ပါအံုးေအ....ဟိုဟာ...သမီး...အသက္လည္း ၃၀ထဲေရာက္ေနၿပီ...အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘူးလား....အေမတို႔ကလည္း အိုၿပီေလ...အားကိုး႐ွာပါေတာ့ကြယ္"
VOCÊ ESTÁ LENDO
ရင္၌ တည္ခဲ့ေသာ..
Lobisomemဖြင့္ျပဖို႔ သတိၱနည္းခဲ့တာေၾကာင့္ သမီးနဲ႔ေဝးခဲ့ရေပမယ့္ ဆရာမခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာကို သမီးေလး သိဖို႔အတြက္ပဲ ဖြင့္ေျပာခဲ့ရတာပါ..နီးစပ္ဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး.. ဆရာမ ေဒၚမိုးျမတ္ ...................................................... ေၾကာက္စိတ္ထက္...
