AY'IN KANLI YILDIZLARI

8.Bölüm: "Karanlığın Kalbinde Yalanlar,Gözlerini Kapattığında Sandığın Duvarlar"

Bölüme başlamadan oy ve yorumları unutmayalım. Şimdiden her şey için teşekkür ediyorum.

🖤🌙

•

Bored - Billie Eilish
Desolation - Tommee Profitt

•

8.Bölüm: "Karanlığın Kalbinde Yalanlar,Gözlerini Kapattığında Sandığın Duvarlar"

Karmaşa,bu kez ne kulaklarımda,ne çevremdeki dünyada,ne de baktığım insanların yüzlerindeydi. Karmaşa bu kez hem bedenimin içinde hem de dışındaydı,hatta zamanın tenine bile yayılmış,aynı felaketin izlerini çevremdeki insanlara da bir film şeridi gibi gösteriyor,dünyada olduğunu en çok hissettiğin anda kıyametin anlamını zihnine ince ince işliyordu.

Önce kelimelerle,sonra düşüncelerinle ve en son da duygularınla. Örgü tamamlandığında ise zihninin en izbe köşesine yerleşen bu karanlık,artık her kötülükte sana kendini anımsatmak zorunda.

Bitmesi için beklemeye başladığında ise böyle bir ihtimalin evrenden silindiğini anlıyordun. Belki de hiç var olmamıştı. Belki de sadece hayal ettiğimiz buydu. Çünkü acizdik. Ve acizlik,tüm acımasızlığıyla altından kalkamayacağın bir umudu omuzlarına bırakır,kötü anında seni kovalar,iyi anında ise ortadan çoktan kaybolmuştur.

Tik,tak,tik,tak,tik,tak,tik,tak...

Şimdi yine bitmesini bekliyorum ve günler önce olduğu gibi saate bakıyorum. Dakikalar ilerliyor,saniyeler eziliyor ama bir şey değişmiyor. Karşımda bu kez o yabancının yerinde babam oturuyor. Annemin ona bağırışını dinlerken gözlerinde bomboş bir ifade var,neredeyse en çok ana tutunması gereken yerde andan kopmuş. Kelimelerin içi boşalmış,geçmiş en çok unutmak istediğin anda bir yağmur gibi başından aşağı yağıyor. Hayat bir şekilde devam ediyor ama zaten zar zor tutunduğun o parça bile seni terk etmiş,çoktan geride kalmışsın ama dilediğin şekilde unutulmamışsın. Silinmek için fırsatı yakaladığını sanarken ise tüm oklar üzerinde. En yakınların bile yabancı bu kez,fakat sen tanıdıksın. Çünkü bu acıyı biliyorsun. Ve seni şu anda var eden tek şey de bu korkunç ızdırap.

Babamın ardından gözlerimi yavaşça anneme çevirdiğimde ise karşımda yaydan çıkan bir ok var gibi duruyor. Her zamanki gibi suçunu bastırmak için bağırmaya ve şiddetle kendini savunmaya devam ediyor. Bu kez tüm kartlarını oynuyor,fakat babamın ondan duyduklarını umursamadığının farkında bile değil. Aslında mantığını çoktan kaybetmiş durumda,tek istediği suçlayıcı ve aşağılayıcı bakışlara daha fazla maruz kalmamak ve bunun için her şeyini kaybedecek olsa bile her şeyi yapmaya hazır.

Karmaşa...

Karmaşa şimdi cebimdeki titreşimde,karşımdaki dağılan parçalarda ve her zamanki gibi kafamdaki seslerdeydi.

Oturduğum yerden yavaşça kalktığımda ve babamın çaresizliği adeta somutlaştıran gözleriyle karşı karşıya kaldığımda kalıp ona yardım edebilmeyi dilesem bile ondan hiç farkımın olmadığı bir durumdaydım. Beni hayatın çizgisine tutundurması gerekirken göğsümde bir ağırlık gibi sıkışıp kalan o nefesi yavaşça bıraktığımda annemin öfke dolu bakışları bu kez de bana yönelmişti. Henüz kendisini bize ispat edemediğini düşündüğü için az önce oturduğum yerden kalkmam onu ellerini titretecek biçimde paniğe sokmuştu.