Rituals, Treaties, and Marriages Oh My

Rozdział 9: Negocjacje

Rozdział 9: Negocjacje

***

Dumbledore i Harry usiedli, podczas gdy Knot poszedł do Umbridge, aby poinformować ją o jej zawieszeniu i konieczności odejścia.

Podczas gdy to się działo, Tom nachylił się do Harry'ego - Miałem małą rozmowę z Draco, gdy cię nie było - powiedział. - Przysięga milczenia, naprawdę się tego nie spodziewałem.

- Powiedziałem, że nie wolno ci się na niego gniewać za cokolwiek, co zgłosił - powiedział Harry, oczy przebiegające od Toma do nowego przyjaciela z odrobiną zmartwienia w nich. Miał nadzieję, że Draco nie zostanie ukarany za potrzebę Harry'ego do utrzymywania sekretów.

- Tak, ale myślałem, że odnosisz się do innych rzeczy, które mógł mi powiedzieć - zaczął Tom po angielsku, po czym przeszedł na język węzmowę - Jak to, że mogłeś się we mnie zadurzyć na drugim roku.

Harry zrobił się jasnoczerwony, a Tom oznaczył to jako sukces. Lubił patrzeć, jak Gryfon się rumieni.

Zanim Harry zdążył odpowiedzieć, Knot  usiadł i nadszedł czas na rozpoczęcie rozmów. Tom zauważył, że Umbridge, z którą rozmawiał, nie siedziała już za nim, a reszta świty Knota, która prawdopodobnie podsłuchała ich rozmowę, spoglądała teraz gniewnie na ministra.

- Cóż, chciałbym rozpocząć tę dyskusję od moich nadziei na zmiany w Ministerstwie - oznajmił z dumą Tom. - Chcę stanowiska ministra. -Właściwie nie spodziewał się, że uzyska porozumienie w tej kwestii, ale chciał zobaczyć reakcje wszystkich.

- Nie! - Knot zawołał, gdy Dumbledore powiedział: - Absolutnie nie!

Dumbledore kontynuował - Pod żadnym pozorem nie dostaniesz stanowiska Ministra w tej umowie.

- W takim razie co mi dasz? - zapytał Tom.

- Nic takiego - wykrzyknął Knot - Jestem Ministrem Magii i nie będę oddawał swojej pozycji tylko dlatego, że jakiś terrorysta tego żąda. - Zatrzasnął dłoń na stole, kończąc swoją wypowiedź, ale rozejrzał się nerwowo po pozostałych trzech siedzących przy stole, jakby obawiając się, że zbytnio ich uraził.

W tym momencie Tom zirytował się na nich. Po pierwsze, nie był tylko" jakimś terrorystą", był Czarnym Panem, dziękuję bardzo. Po drugie, myślał, że Dumbledore był dobry w negocjacjach, ale wyglądało na to, że był po prostu przyzwyczajony do przeforsowywania swoich argumentów. - Jeśli nie możemy dojść do porozumienia, to może te rozmowy pokojowe były błędem.

- Czekaj - Harry zawołał, z rozpaczliwym spojrzeniem w oczach. Wiedział, że Voldemort był przeważnie zdrowy i nie chciał stracić tej szansy. Te rozmowy pokojowe mogłyby położyć kres walkom i zmienić świat czarodziejów w coś bardziej zbliżonego do tego, czego pragnął. Widział, jak Voldemort odchyla się do tyłu i patrzy na niego z zainteresowaniem, dając mu gest, by kontynuował.

Harry spojrzał na Knota i Dumbledore'a: - Czy wy dwaj naprawdę zamierzacie się kłócić o to, o co on was prosi, nie próbując nawet zrozumieć, dlaczego tego chce lub proponując odpowiednią alternatywę?

Obaj wyglądali na nieco stłumionych pytaniem Harry'ego, a on kontynuował, podkreślając: - Jeśli pamiętacie, jedyną rzeczą, którą wymienił jako nienegocjowalną, byłem ja, więc jeśli obaj włożylibyście w to trochę wysiłku, może rzeczywiście udałoby się nam coś uzgodnić.Spojrzał wtedy na Toma i powiedział: - Więc dlaczego dokładnie poprosiłeś o stanowisko Ministra? Czy chcesz mieć władzę polityczną? Bo jeśli są jakieś konkretne prawa, które chcesz uchwalić, możemy je przedyskutować i porozmawiać o stworzeniu niektórych z nich dzięki tej umowie. Czy chodzi o tytuł? Bo moim zdaniem, Mroczny Lord to jeszcze fajniejszy tytuł, ale możemy też wymyślić dla ciebie jakieś ceremonialne stanowisko, żebyś poczuł się lepiej.