I FOUND LOVE IN THE DARKNESS

CHAPTER 4

Ahhhh pag sigaw ko ng mahina sa kwarto. 3 am na may trabaho ako. Here am I again questioning my worth, my value. Ang hirap sobrang hirap, maraming nabubuo sa isip ko minsan naiisip ko nalang na sana matapos nalang tong buhay ko. Para wala ng paghihirap wala ng masakit wala ng pag iyak. Pano nga ba ako napunta sa sitwasyon nato? paano ako naging ganito kalungkot kong masayahin naman ako na tao?

//. FLASHBACK.//

Unang araw ng pasukan ko sa kolehiyo syempre online class na kasi nga may pandemic. Tapos yung cellphone ko yung Samsung Galaxy Grand Prime. Onti lang yung space mabilis malowbat pero kaya nading pag tyagaan para makapag aral.

*" Papa" pagtawag ko sa papa ko kasi nga hihingi ako ng pang load

*" Ano? Lasing nanaman ito kailan nga ba ito hindi naging lasing? palagi din naman kasi silang nag aaway ng bago niyang kinakasama

*" Wala akong pera" wala daw siyang pera pero sa pang inom meron

*" May klase ako ngayon papa, first day of school namin kailangan ko pong pumasok" naiiyak ko ng sabi

Pero umalis lamang si papa sa harap ko, naisip ko lang dapat ba talaga ako mag online class? O hihinto na lang ako tapos hintayin na lang mag face to face ulit.

*" Heto" pag bigay ng lola sakin ng pera *" pa load ka don 50 pesos yan lang kasi pera ko"

Syempre tuwang tuwa ako kasi makakapasok ako sa klase. Pero ang hirap parin talaga kahit may load pero ang hina parin ng internet. Paulit ulit na lang kada araw pag papasok ako sa klase sa google meet maya't maya nag leleave ako kahit di ko naman iniend. Kasi sobrang hina ng signal kaya naaalis ako sa klase. Pahirapang makahanap ng pera pang load. Hanggang sa dumating sa punto na nahihirapan na akong e adopt ang lahat.

Sobrang nahihirapan ako sagutan lahat ng papasahin kasi wala naman akong may natututunan, wala akong may naiintindihan sa klase. Iyak ako ng iyak pag sumasagot ako na hindi ko naman kaya sagutan. Idagdag mo pa yung ikaw sumasagot sa module ng pinsan mo na imbis pasasalamat yung maririnig mo reklamo ang ibibigay sayo.

*Ana mag module ka na" sabi ko sa pinsan ko para maturuan ko siya ngunit siniringan niya lang ako ng mata.

*" Ana mag module kana nga" ilang beses ko siyang sinabihan paulit ulit ngunit sinisiringan niya lang ako

*" Ana pina pa module kita para matulungan ka, di porket sinabi kong mag module ka ikaw lang isa magsasagot"

Walang sagot ako na narinig kundi yung pabulong niyang reklamo. Bakit yung mga kabataan ngayon ganito na? grade 4 pa lang ito ngunit parang feeling matanda

*" Huwag niyong hintayin na dumating sa punto na ayoko ng tumulong sa inyo, kasi imbis pasasalamat yung marinig ko kasamaan yong pinapakita mo. Huwag na huwag kang lalapit sakin pag pasahan niyo na" tuloy tuloy kong sabi sa kanya bago pumasok sa kwarto at umiyak.

Araw araw na lang ata ako umiiyak, minsan sa wala pang dahilan. Nawawala na ako sa sarili hindi na healthy yung mental health ko. Palagi ko ng nasusugatan ang kamay ko para mabawasan lahat ng sakit. Wala akong mapag sabihan ng sakit kasi natatakot ako natatakot na baka husgahan lang nila ako. Meron isang tao na gusto kong pagsabihan ng lahat yung boyfriend ko pero wala siyang oras sakin. palagi nalang niya akong nakakalimutan. At tsaka din niya rin ako pinaniwalaan.

KRINGGGG KRINGGGGGG KRINGGGG

oh tunog lang ng alarm yan, di ko namalayan na nakatulog na ako kagabi kakaisip at kakaiyak. Masakit padin na di ko pa kayang isipin lahat. Hanggang ngayon ay nagbabakasali parin akong makakalimutan ko lahat ng sakit. Naligo nako at nag handang pumasok sa trabaho. Ganyan talaga ang buhay kahit anong hirap ang dinadanas kailangan paring mag hanap ng pera.

//. FAST FORWARD. //

Kakapasok ko palang sa opisina at nakita ko yung nag iisang kaibigan ko don na nakatingin sa akin. I smiled at her and wave my hand. She's my best friend kaklase ko nung gr. 11 ako

*" Xyriel hinihintay moko? chaaarizzz sino ako para hintayin ahhahah"

*" I have something to tell you can we talk about it at lunch? Mahina nitong tanong

*" Yes, sure do you have a problem? I ask her worriedly

*" It's something about you Serenity"

*" Huh why me?" Na cucurious ako kung bakit tungkol sa akin

Winala ko muna sa isip ko kung ano yung sasabihin niya sa akin at nag focus ako sa trabaho kesa mapagalitan at mapag chismisan ako dito. Si Aiden nga pala ewan di ko alam kong nasaan baka day off niya hindi ko rin knows basta bahala muna siya sa buhay niya at kailangan kong mag trabaho para may ipakain ako sa pamilya ko. Si ate ko kasi di pwedeng mag trabaho ng mabibigat na gawain dahil may sakit siya puso.

*" Good morning, Thank you for calling MVM Customer Service this is Serenity am I speaking with Ms Alexandrea?

Caller: *" Yes you are."

*" Good day Ms Alexandrea how may I help you?

And it went good my morning went so smooth. Pero ano nga ba ang sasabihin ni Xyriel, kinakabahan ako is there something wrong? did I do something wrong to her? Di ko alam pero kung meron man hihingi nalang ako ng tawad. Nung nag lunch na nakita ko na agad si Xyriel na nag hihintay sa akin kaya niligpit ko na agad ang mga gamit ko at pumunta na sa kanya.

*" Xyriel kinakabahan ako sayo may nagawa ba akong mali? bakit ang seryoso mo naman ata."

*" AHHAHAHHAHA Serenity stop concluding okay I just miss you and have I want to have chichats with you palagi nalang si Aiden kasama mo eh nagtatampo na ako sayo. Tsaka espeyal kaya ang araw nato ngayon at gusto ko ako yung kasama mo sa araw nato. nakangiti niyang saad

*" Ahhhh yung baby ko nag tatampo abunjing abunjing baby Xyriel HAHHAHAHA"

*" Tumigil ka nga Serenity ang baduy HAHHAHAHA harap ka sakin dali" excited niyang sabi

Humarap naman ako sa kanya kahit di ko naiintindihan kung bakit, nakita kong may kinuha siyang panyo sa kanyang bag, may dumi ba mukha ko? bat may papanyo itong si Xyriel. Pero bigla nalang niyang tinakpan yung mata ko.

_____________________________________