ရင်ထဲကနွေ

အပိုင်း(၅)

ဒီလိုနှင့် မတွေ့ရတာ လေးနှစ်။ ကျွန်မတို့ ရှစ်တန်းနှစ်တွင် ရွာထောင်ကျောင်းက မိန်းကလေးသုံးယောက် ကျွန်မတို့ကျောင်းသို့ ပြောင်းလာသည်။အတန်းထဲတွင် ကျွန်မတို့၏ ရှေ့ခုံတွင် ထိုကျောင်းသူသုံးယောက် ထိုင်သည်။ ကျောင်းတက်ပြီး တစ်ပတ်လောက်ကြာမှ သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်က နောက်ခုံတွင်ထိုင်နေသော ကျွန်မကို စကားလှည့်ပြောလာသည်။

"ဟေး နင်က နွေဦးကဗျာလား"

"အင်း၊ ဟုတ်တယ်၊ ငါ့ကိုသိလို့လား၊ ငါတော့နင့်ကိုခုမှ မြင်ဖူးတာ"

"သိတာပေါ့၊ ငါတို့က သူရိန်လင်း သူငယ်ချင်း လေ၊ သူရိန်လင်းက နင့်နာမည်ကို ပါးစပ်က မချဘူး။ သူ့ကောင်မလေးက ကျောင်းကြီးမှာ ရှိတယ်တဲ့။ နွေဦးကဗျာလို့ အမြဲပြောနေတာ"

ထိုစကားကို ကြားသောအခါ ကျွန်မအံ့ဩသွားသည်။

"ငါတို့က နွေဦးကဗျာဆိုတော့ ဆံပင်အရှည်လေးနဲ့ မိန်းကလေးဆန်ဆန် ထင်နေတာ" ဟုဆက်ပြောနေပြန်သည်။

နိုနို၊မြတ်လေးနှင့် ယွန်းတို့ ထိုစကားကို ကြားတော့ ခွက်ထိုးခွက်လှန် ရယ်တော့သည်။ မှန်သည်။ သူတို့ကို အပြစ်မဆိုသာ။ ကျွန်မဆိုသည်မှာ ရှစ်တန်းရောက်သည်အထိ ထဘီအနားညီအောင် မဝတ်တတ်သေး။ ဘောင်းဘီရှည်အနားစကို လုံချည်အောက်က မြင်ရသည်အထိ ဝတ်တတ်သေးသည်။ နောက်ပြီး နားရွက်ကို ဖော်ညှပ်ထားသော ဆံပင်အတိုနှင့်။ လမ်းလျှောက်လျှင်လည်း မြှောက်ကြွမြှောက်ကြွ လျှောက်တတ်သေးသည်။ ဆင်မယဉ်သာ ဆိုသည်မျိုး မရှိ။ ပြေးကာလွှားကာနှင့် အမြဲခလုတ်တိုက်နေသော ကျွန်မသည် မိန်းကလေးဆိုသည်ထက် ယောက်ျားလေးနှင့် ပိုတူနေပါသည်။

နေပါဦး။ သူက ဘာကိစ္စ ငါ့ကို သူ့ကောင်မလေးပါလို့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပြောရသလဲ။ တွေးရင်းတွေးရင်း နားမလည်နိုင်တော့။ လျှာရိုးမရှိတိုင်းလျှောက်ပြောတဲ့ကောင်။ ငါ့ကိုတော့ ဘာမှလာမပြောဖူးဘဲနဲ့ အဲ့လိုသတင်းလွှင့်တာ ကောင်းသလား။

"နွေ စာအုပ်ကြီးထဲလည်း မျက်နှာဝင်သွားဦးမယ်၊ ဘာတွေဖတ်နေတာလဲ"

ကျွန်မသည် မဟော်သဓာစာအုပ်ကို ဖွင့်လျက်သားနှင့် စဉ်းစားခန်းဝင်နေသည်ကို မြတ်လေးက ကျွန်မစာဖတ်နေသည်ဟု ထင်သွားပါသည်။