The Boys ||Magcon #1

Hoofdstuk 13

Met mijn spullen ren ik de kamer in. Niemand gezien onderweg. Gelukkig maar. Mijn zusje komt ook mijn kamer in. Ze sluit de deur en gaat op het ene bed zitten. Ik plof naast haar. “Ze bedoelen het vast niet zo.” Begint ze. “Eh, ja natuurlijk niet.” “Laten we er een paar leuke dagen van maken voor mij.” “Ik heb netflix en chocola.” “Je gaat mee met mij.” “NEE. En je kan me niet dwingen.” Ze zwijgt. Met medelijden kijkt ze me aan. Een luid lawaai hoor ik op de gang.

“Bitch.” Zeg ik met alle haat die er op dit moment in mijn hart zit tegen mijn zus. Ik pak mijn tas met mij Mac, wat andere spullen en loop dan het balkon op en zak daar neer. Gelukkig is het mooi weer. Cliche. Het is hier altijd mooi weer. Ik pak mijn computer en chocola uit mijn rugtas. Mijn oog valt op de brandtrap. Dat moet wel naar het dak gaan. Ik pak mijn spullen en loop naar het dak. Het uitzicht is waanzinnig. Ik plug mijn oortjes in mijn telefoon en doe de muziek hard. Ik open mijn laptop en edit wat video’s die ik nooit heb gepost. Niet dat het uitmaakt… fans heb ik niet meer. Ik stop een stuk chocola in mijn mond en geniet.

“Ally.” Iemand trekt de oortjes uit mijn oren. Boos kijk ik de persoon aan. Nash, Nash de klootzak. “Wat.” Zeg ik zo bot mogelijk, maar mijn stem klinkt breekbaar. Mijn ogen zijn waarschijnlijk rood van het huilen. “Wat moet je van me.” Probeer ik opnieuw. Een traan rolt weer over mijn wang. Shit. Als hij maar niet denkt dat ik huil om hem!

“Gaat het wel?” hij klinkt bezorgd. Sowieso gefacked. “Als je hier bent om mijn benen te breken. Nee dan gaat het niet goed. En anders ja het gaat prima. Rot nu maar een eind op.” Tranen wellen om in zijn ogen. “Ik haat je, wist je dat? Ik haat mensen niet snel, maar jou haat ik echt. Mijn zus nu trouwens ook.” Mijn stem is verdwenen. Tranen rollen over Nash zijn wangen. Goede acteur. “I-ik… laat maar.” Hij rent weg.

Een brief valt uit zijn zak. Hij merkt het zelf geeneens op. Nieuwsgierig wat ik ben, pak ik het op. Niet om te lezen natuurlijk. Ik gooi de brief in de lucht en laat het met de wind mee waaien. Ik laat me vallen op het dak en doe mijn ogen dicht tegen de felle zon.

Van een zacht getik word ik wakker. Het is donker. De maan schijnt vel. Hoe laat zou het zijn? Gelukkig is het niet koud. Ik sta op en ga weer bij mijn laptop zitten. Ik pak mijn telefoon en zie dat het al 1 uur is. Wow, heb ik zolang geslapen? Ik richt me weer tot de computer en ga verder met editten. Slapen lukt me toch niet meer. En iets beters weet ik niet te verzinnen.

De eerste zonnestralen komen op. Is het al zo laat? Of zo vroeg. Fijn dat ik niet moe ben. Een gaap voel ik opkomen. Misschien ben ik wel moe. Oeps. Maar voor slapen ben ik te lui. Laat ik anders een youtube filmpje maken. Om alles duidelijk te maken. Of afscheid nemen. Nee. Zo moet ik niet denken. Zo mag ik niet denken. Misschien moet ik eens naar beneden gaan. Of niet. Maar ik heb zo’n trek. Uch. Ik pak mijn spullen en loop de brandtrap af.

Er is niemand in de kamer. Mooi zo. Ik doe al mijn kleding uit en neem een lange douche.

Uit mijn tas pak ik een zwarte legging en een grijze trui. Ik stap in mijn bordeaux rode vans. Mijn bruine haar stop ik onder een zwarte beanie. Het begint al te krullen. Uch. Irritant. Ik pak mijn telefoon (die ik nu echt eens moet opladen). Als ik Laura maar niet tegenkom, in de ontbijtzaal. Met deze gedachtes loop ik de kamer uit en neem de lift naar beneden.

Met in mijn gedachte peter pan die aan het vechten is met kapitein haak loop ik de ontbijtzaal in. De geur van verse broodjes komt mijn neus in. Het water loopt met al in de mond.

Ik pak eten voor een heel weeshuid en ga in de hoek van de zaal zitten. Niemand die mij ziet zitten hier. In het midden van de zaal ik mijn zusje. Met alle jongens en wat meiden die ik niet ken. Het zijn waarschijnlijk de typische sletjes. Zo zien ze er in ieder geval uit. Ik trek de beanie verder over mijn gezicht en begin te eten.

Ik blijf kijken naar de groep terwijl ik door blijf eten. Een creep, zo zouden ze me noemen. Zelfs wanneer mijn eten op is blijf ik kijken. Ze lachen. Veel. Laura lacht ook. Zouden ze me uitlachen? Mijn hoofd leg ik op mijn tafeltje. Mijn ogen vallen al snel dicht van vermoeidheid.

Ik word wakker op een bed. Huh? Ik was toch aan de eettafel. De kamer is rommelig en komt me niet bekend voor. Wtf? Ben ik ontvoerd of zo? Ik pak mijn telefoon uit de oplader. Heb ik mijn telefoon in de oplader gedaan? het is 2 uur. Het word me steeds duidelijker. Ik ben ontvoerd. Waarschijnlijk door die klootzakken. 

Van verveling lees ik oude berichtjes door en oude tweets. Twitter.. mijn twitter is door duizenden mensen geblokkeerd. Het zal niet lang meer duren voordat mijn twitter helemaal word geblokkeerd. Omg. Zoveel tijd heb ik erin besteed en nu dit. Allemaal door magcon. Mogen ze branden in hel.

Er zijn zelfs haataccounts. Dit is de druppel.

“@AllyJohnson: ik kan er niet meer tegen. Dit is dus het punt dat ik graag afscheid wil nemen

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit is het einde van mijn updatespam. Dat verdient toch wel een comment/vote. 

sorry voor de cliffhanger. Ik wilde eigenlijk nog meer cliff doen, maar dat deed ik uiteindelijk toch niet. 

xNIenke