The Boys ||Magcon #1

Hoofdstuk 10

"Wat moet ik doen om je wel te laten gaan?" hij lijkt wanhopig. Waarschijnlijk gespeeld. Nou daar trap ik niet in. "Ik wil gewoon niet. Nu nog niet. Misschien later." Hij lijkt serieus wanhopig. Misschien is het wel niet gespeeld. "Maar iedereen wil je-" "Ik wil het er niet over hebben." "Haha, je bent me er eentje. En ga maar niet denken dat ik zo snel opgeef."

"En... Ik weet niet. Ik moet je wat vertellen." "Zeg asjeblieft niet dat je ook met Cameron en Taylor heb gezoend." Ik kijk hem verbaasd aan. "Komop, ik weet heus wel dat je ook met Shawn en Matt hebt gehad." Mijn mond valt open. "Mond dicht anders komen er vliegen in." Hij grijnst naar me. "Ben je niet boos." Fluister ik. "Je hoeft niet te fluisteren."

"Uhh...Niet iedereen hoeft het te weten. Je weet wel, internet enzo." Leg ik hem kort uit. "Ik snap het. En nee ik ben niet boos. Niemand van onze groep is boos op je. Ze vinden je allemaal wel geniaal." Hij lach. Wow. "Wow...Dat had ik niet verwacht. En ze willen me nog steeds in de groep?" Dit veranderd alles natuurlijk. "Ja, is dat dus een ja?" "Ik moet het eerst met mijn moeder en zus over hebben maar anders...Ja. Maar." "Hier komt het." Ik grinnik even om zijn reactie. "Komen jullie wel op mijn verjaardag?"

"Natuurlijk komen we! Allemaal. We hebben zelfs al wat uitgestippeld voor je." Ik lach. Alles komt toch nog goed...

"Ik denk dat het tijd is om te gaan, kom je?" Nash lijkt teleurgesteld. "Ik zie je morgen wel weer." Zeg ik geruststellend. Hij buigt naar me toe.

Zachte lippen komen op mijn lippen. Gretig kus ik terug. "Ik zie je morgen zeker weer." Hij knipoogt en loopt weg.

Om 7 uur werd ik wakker. Veels te vroeg. Ik pak mijn telefoon.

"@AllyJohnson: Birthday girl."

Ik scroll wat door mijn tweets en sluit dan mijn twitter. Ik heb al meerdere sms'jes die ik later pas besluit te gaan lezen. Om half 8 rol ik mijn bed uit. Ik doe het nieuwe jurkje aan die Nash voor mij had gekocht. Deze keer pas ik er wel in een keer in en zit ook lekker. Ik pak mijn telefoon en loop naar mijn zusje haar kamer. Voordat ik haar deur open doe besluit ik een vine te maken.

Ik loop terug naar mijn eigen kamer en pak een glas water waar ik veel ijsklontjes in doe. Ik pak mijn telefoon weer en loop terug naar de kamer van mijn zus. Ik klopt op haar deur en begin met filmen.

"Gefeliciteerd." Roep ik als ik mijn glas in haar gezicht gooi. Wat ik niet had gemerkt is dat zij ook een glas heeft. "Gefeliciteerrd." Roept ze naar mij en gooit haar glas over mij heen. Mijn telefoon heb ik nog kunnen redden. Mijn outfit niet.

Geschrokken kijkt ze naar mijn outfit. Ik kijk haar boos aan. Al snel barst ik in lachen uit. Ook Laura moet lachen. "Ik ga me maar even omkleden." Zeg ik tussen het lachen door. Mijn natte jurkje doe ik uit. Snel post ik de vine. Uit mijn kast pak ik een shortje en een crop top met 'birthdaygirl' erop. Van vorig jaar maar ach. Ik stap in mijn witte converse en loop tevreden de trap af.

De kamer is vol met slingers. Mijn moeder zit aan tafel met cadeautjes en een grote taart. Laura is nog niet beneden. "Gefeliciteerd kleine meid." Zegt mijn moeder als ze me een knuffel geeft. Laura hoor ik de kamer inrennen. "Cadeautjes!" roept ze als ze een cadeautje van de tafel grist. Ik lach en pak ook een cadeautje.

Vol bewondering kijk ik naar de IPhone 6. Wow, dat is niet zomaar een cadeautje. Ik heb ook een chocoladereep (Belgische chocolade) en een rugtas gekregen. Een galaxy rugtas! Als de bel ringt ren ik gelijk naar de deur en doe open. Maar deze mensen ken ik niet. Vrienden van Laura.

Al een paar uur zit ik wat te klote met mijn nieuwe telefoon. Mijn nieuwe 'vrienden' zijn er nog steeds niet. Uit verveling pak ik mijn oude telefoon en lees alle sms'jes. Mijn hart valt letterlijk van zijn plek. Tranen prikken in mijn ogen. Ik lees het berichtje nog een keer en gooi mijn telefoon keihard tegen de muur. Zonder nog om te kijken ren ik de kamer uit. De woorden blijven door me hoofd heen spoken als ik mijn kamer in ren. Nash: Je denkt echt dat je met ons om kunt gaan he? Bitch rot op we willen je nooit mee zien! Sterf toch lekker.

Ik lig al 3 dagen in mijn bed. Ben nog niet mijn kamer uitgeweest. Laura heb ik niet gezien. Mama heb ik niet gezien. Ik ben een levend wrak. Eerder dood wrak maar ik adem nog wel. Levenloos. Geen vrienden. Niemand. Een geklop op de deur. Ik antwoord niet. Dan gaat de persoon vanzelf wel. Hoe laat is het eigenlijk.

Ik heb geen besef van tijd. Nog een geklop op mijn deur. Waarom gaat de persoon niet gewoon weg. "Rot op." Schreeuwt mijn lang niet gebruikte stem. De deur gaat open. Ik pak mijn telefoon en doe alsof ik bezig ben. Om het echter te lijken ga ik ook echt wat doen. Na 3 dagen klik ik weer op twitter. Ik ontvolg Matt, Nash en Shawn gelijk. Nu heb ik 12/12 en volg 0/13 terug denk ik bij mezelf. Ze hebben allemaal over me getweet. Het boeit me niet wat ze hebben gezegd. Veel mensen hebben gevraagd of ik dood was. Nou dat wilde ze vast en zeker wel.

"@AllyJohnson: Ik leef nog hoor."

Smsjes: 256. Ze hebben dus wel mijn nieuwe nummer. Shit. Een plof voel ik naast me. Op Mahogany besluit ik te reageren. Zij lijkt me nog wel aardig ondanks alles.

{M=Mahogany, A=Ally}

M) hey, is alles wel oke?

M) Antwoord please, we maken ons zorgen

M) Zeg asjeblieft iets! Ik hoop niet dat je jezelf iets aangedaan hebt.

A) boys are dicks

M) Gelukkig je bent er nog.

A) Eigenlik niet. Ik ben vanbinnen aan een pijnlijke dood gestorven

M) Eey, meid wat is er gebeurd?

A) boys are dicks

M) Laten we er morgen over praten. Face to face.

A) Morgen?

M) Ja, je had vip-kaarten

A) Wacht wat

M) Ja leuk he!

A) ik ga mezelf nu even laten verdrinken. Doei

M) Ally?

M) Ally doe dat nou niet.

M) Ally please!

M) Doe jezelf geen pijn