CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 20

               Shane's POV

Patuloy lang sa pagpapatahan sakin si Eion. Wala nang lumalabas na luha sa mga mata ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa marami na akong nailuha O baka pagod na akong lumuha pa. Inalalayan ako ni Eion paupo sa sofa. He's staring at me and watching my emotions, while I'm just staring blankly at the floor.

“ Hey... ”, marahang tawag niya sakin. Pero nanatili lamang akong nakatitig sa sahig. Kinuha niya ang kamay kong magkahawak at ikinulong iyon sa dalawa niyang kamay. Kaya napatingin ako sakanya.

“ Shane, we need to do something now. You need to stand up and bring back yourself in the reality that you have to do something. You need to. I'm here. I'm going with you. I'm not going to leave you, okay? So... Let's go? ”, aniya. Tinanggal niya na ang kamay niya sa akin at tumayo. Nang makatayo sa harapan ko naglahad siya ng kamay.

“ Come on. ”, aniya at inilapit pa ng bahagya ang kamay sa akin. Napaangat naman ako ng tingin sa mukha niya.  He looked serious but he's still smiling at me. Napangiti ako ng bahagya dahil sa reaksyon niya. ‘ He's serious but still smiling? How can he do that simultaneously?’ sa isip ko.

“ Because I want you to see that I'm serious here, but still trying to smile to make you feel good. ”, sagot niya. Nagtataka ko naman siyang tinignan. Huh? Narinig niya ba ang naiisip ko?

“ You think loudly, that I can even hear it. ”, he said and smirked at me. Namula naman ang mukha ko dahil don. Kanina lang umiiyak at natulala ako ngayon namumula ako dahil sa mga sinasabi niya.

“ T-tara na. Ilang oras pa ang biyahe. Sigurado ka bang sasama ka at tutulungan ako? ”, seryoso ko nang tanong at tinitigan siya para makita ang magiging reaksyon niya. But he's next reaction shocked me, he smiled at me and he cross his arms.

“ Of course. I'm not going to leave my baby alone. ”, aniyang kanina lang ay seryoso ngayon ay nakangisi na. How I hate that smirked. ‘ But how you liked the man that smirking, Shane? Hmm? ’ sa isip ko. What? I don't like him.

“ Baby my ass. ”, aniya ko at inirapan siya. Naglakad ako  papunta sa kabinet ko at kumuha ng damit, at dumeretso na sa banyo. Bago pa ako makapasok sa banyo narinig ko pa ang pahabol niya.

“ I can join you. I don't mind.”, he said teasingly. Lumingon naman ako ng bahagya sakanya at sinabing,

“ Then, try... If you can asshole. ”, I said and smirked at him. Don't try me Eion. You don't want to see the real tease of me.

Mabilis lamang akong nag-ayos ng sarili ko. Itinali ko lamang ng ponytail ang buhok ko which is minsan ko lang ginagawa. Pagkalabas ko naabutan ko si Eion na nakasandal na sa hamba ng pintuan at naghahantay sa akin. Nang makita niya ako umayos na siya ng bahagya sa pagkakatayo at napatitig sa akin. Naguguluhang tumingin naman ako sakanya at nagtanong.

“ What? What's your problem?”, aniya ko at binuksan na ang pintuan. Tumabi siya para mabigyan ako ng daan at nagsalita.

“ Your new style. I like it. But I hate how exposed your collarbone are. ”, he said intently. I looked at him and smirked.

“ But you can't do anything about it. Come on. Umalis na tayo. ”, aniya ko at naglakad na papunta sa kotse niya, tumunog iyon hudyat na bukas na.

“ I can. But not now, baby. ”, pahabol niya at pinagbuksan ako ng pintuan habang titig na titig sa akin. Inirapan ko na lang siya para hindi mahalata ang naghuhumerentado kong puso. ‘ Heart. Kalma ka lang. ’

Nang mag-umpisa na siyang mag drive papunta sa kung saan sila Nanay, naalala ko na naman ang kalagayan ni tatay. ‘ Tay, please hold on. I'm coming. We're coming.’ sa isip ko at napatingin kay Eion. I don't know how do I make him stay. But I'm very thankful that he's here.

Mahaba ang naging biyahe namin, kaya nang makarating kami doon ay papalubog na ang araw. Nang makarating kami sa ospital, nagtanong kaagad ako sa receptionists at sinabi niya na kaagad kung saan si tatay. Nang makarating kami don, nakita ko kaagad si Nanay at ang mga kapatid ko. Nang makita nila ako tumakbo kagad sila papunta sa akin at niyakap ako. Umiiyak na yumakap sa akin si nanay, habang nasa likod niya naman ang mga kapatid ko. Hinagod ko ang likod ni nanay at niyakap din siya ng mahigpit.

“ Nay, kamusta na po si tatay? Sorry natagalan ako. ”, sabi ko at napatingin sa mga kapatid na tumingin din sa akin at malungkot na ngumiti.

“ Nasa ICU parin si tatay. Hindi parin siya inooperahan dahil wala daw tayong pambayad ate. Sorry wala kaming magawa, dahil wala kaming ganun kalaking halagang pera...”, naiiyak na sabi ng kapatid ko, si Ace. Ngumiti ako ng malungkot sakanila at niyakap din sila.

“ Huwag kayong mag-alala may pambayad na tayo. Maytutulong sa atin. ”, I said assuring them. Nang huminahon na si nanay, naupo muna kami sa benches na naroon. Hinanap ng mga mata ko si Eion at nakita kong may kausap na siyang nurse malapit sa kwarto kung saan si tatay. Napangiti ako ng bahagya ng makita ang seryoso niyang mukha, habang nagpapa-cute naman sakanya ang nurse na kausap niya at hindi niya pinapansin iyon. ' The usual Eion that I've met months ago. '

Nang mapalingon siya sa akin, he stared at me intently while watching my reaction. Tinitigan ko lang siya pabalik, ngunit naputol lamang iyon nang biglang nagkagulo sa kwarto kung saan si tatay. Napatayo kaagad ako at lumapit doon.

“ Doc, ano pong nangyayari? ”, natataranta kong tanong. Ang gulo sa loob ng kwarto hindi ko alam kung anong nangyayari. Parang nagso-slowmo sa akin ang lahat, ang pagpilit at pakiusap sa amin ng nurse na lumabas muna at ang pag-alalay sa akin ni Eion palabas. Natulala na lang ako ng makaupo ako sa upuan roon. Naririnig ko pa ang pag-tawag sa akin ni Eion at ang pag-iyak nila nanay at ng mga kapatid ko. Pero lahat ng iyon hindi pumapasok sa utak ko. Nanlalabo na ang mga mata ko, hanggang sa nilamon na ako ng dilim at nawalan ng malay. Naramdaman ko pang may brasong sumalo sa akin, ngunit ang sumunod na nangyari ay hindi ko na nasundan pa.

Hindi ko alam kung dahil ba sa pagod at lahat ng mga iniisip ko kaya ako nawalan ng malay. Pero sana bukas ayos na ang lahat. I hope na pagkagising ko panaginip lang ang lahat.... Masamang panaginip. Pero sana ang pagkakakilala ko kay Eion ay hindi maging parte ng panaginip ko. Dahil kung mangyari yon...

'I don't know what to do and where I'm going to start, again. '