CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 43

                 Shane's POV

Nagising ako nang maymaramdaman akong bigat sa ibabaw ko. Unti-unti kong dinilat ang mata ko, napangiti ako nang makita kung sino iyon.

“ Morning, mama! ” ani ng matinis at maliit pa nitong boses. Lumapit ito sa akin at hinalik-halikan ako sa mukha.

“ Hey, baby...” napapaos ko pang sabi. “ Where's my kiss in the lips? Hmm? ” sabi ko at umaktong nalulungkot. Agad naman siyang lumapit sa akin at paulit-ulit akong hinalikan sa labi. Napangiti ako. I'm very thankful that I have a sons that makes me happy and contented... Even if I still missing his presence. But maybe mayroon na siyang girlfriend? Asawa? Anak? Because it's been what? 5 years? 6 years? So it's impossible that he haven't had a girlfriend or wife until now.

Not that he can't still move on from me... I know for sure he'll forget me easily... It just I left him without a clear explanation, and I don't think we still need that now.

“ Mama, what are you thinking? ” tanong niya sa akin at nagpout. Napangiti naman ako. He's always like this when he noticed that I'm thinking about something. The thing that I loved about him. Davin is just 5 yrs. old, but he thinks maturely in this kind of things. Always worried about me. “ Are you thinking about Papa, again? ” he innocently asked. I stilled when I heard that.

“ N-no. Of course not, baby. W-why would I think about him? ” sagot ko. Nag-iwas ako ng tingin nang makita ko ang titig na titig niyang mata sa akin. Mga matang katulad ng sa ama niya... Mga asul na mata, na gustong-gusto kong titigan noon, ngunit ′siya′ lagi ang naaalala ko kapag tumititig ako roon. Mga matang asul na namana niya sa ama niya. Or should I say ′nila′...

“ Mommy! Here! Look! ” pangungulit naman ng isa pang bulilit na kakapasok lang sa kwarto. Si Davis. May hawak itong papel na may drawing niya at ipinakita sa akin. Just like his twin. Yeah! We- I have a twin. He also have this tantalizing blue eyes. Just like their father. And this one is jollier compared to his twin. Mas masungit ang kambal niya, at ito naman ay madali mong makakausap. Mana sa akin soft hearted, at ang kambal niya naman ay sa ama niya. Heavy-handed, pero pagdating naman sa akin lumalambot din.

Nawala ang ngiti ko nang pumasok na naman ′ siya ′ sa isip ko. Kung paanong iba ang maging trato niya sa akin, kumpara sa iba. Natigil ako sa pag-iisip nang halikan naman ako ng isa sa kambal sa noo.

“ Mommy is thinking, again. ” Davis said. It's a statement, not a question though. Ngumiti naman ako dahil bata pa lang sila ngunit kilalang-kilala na kagad nila ako.

“ It's nothing, babies. What's that?” tanong ko, pagwawala sa usapan. Ipinakita niya naman ng maayos sa akin ang drawing niya. Umupo ako ng maayos at iniupo sila kandungan ko.

“ This is you mommy...” turo niya sa babae. Itinuro niya naman ang dalawang batang lalaki, na alam kong sila. “ And this is us. Me and my twin. And this one..” turo niya sa isang square na may drawing ng isang lalaki sa loob. A picture? “ And this is daddy. ” ngiti niyang sabi. Natigilan ako.

“ W-why he's in a box? ” tanong ko. Umiling naman siya.

“ No, mommy. He's in a picture. ” aniya at ngumiti. Namuo ang luha sa mata ko. My baby...

Niyakap ko sila ng mahigpit kasabay noon ang pagtulo ng luha sa mga mata ko.

“ Mama, you okay? What's wrong? ” Davin asked. Umiling lang ako. Napangiti ako ng mapait nang punasan ni Davis ang luha ko.

“ Mommy, don't be sad please? Davis is sad too when you're sad. ” anito. Ngumiti akong pilit sakanila at hinaplos ang mga buhok nila.

“ Mommy is not sad. I'm sorry babies, dahil walang maisainyo si mommy na daddy sainyo. ” aniya ko habang haplos ang mga buhok nila. Nagulat pa ako ng ngumiti lang sila sa akin, imbes na malungkot.