CEO SERIES #4: Hidden The Ceo's Son

Chapter 41

Eion's POV

I'm here again at the park. Umaasang makita muli ang batang iyon. I should've ignore it, right? But I'm here trying to see that child again. I don't even know what I'm going to do if I saw that child again. F*ck!

I'm about to leave, when I unexpectedly saw a child looked like the child I met this past few days. I hurriedly walked towards the child. Just like before he's alone again. When he noticed me walking towards him, I smiled. But he didn't. Maybe he don't remember me?

“ Hi, kiddo! ” bati ko. Nagulat ako nang tignan niya ako ng masama. Woah! I didn't know that he has this kind of side. So this one is his tough side and the last one is his soft side, huh? “ Don't you remember me?” marahan kong tanong.

“ Who are you? I don't even know you, so how could I remember you? ” masungit nitong sabi at nagcross-arms. I chuckled, I like his tough side but I needed more his opposite side now.

“ Yeah! You don't know me. But I know you...”

“ Then, what's my name? ” masungit nitong tanong.

“ Nion, Ion, I don't remember but I just know that it sound like my name Eion, right? ” nag-aalinlangan kong sabi.

“ You don't know me. ” sabi nito. Akmang tatalikod na ito nang muli ko siyang pigilan.

“ W-wait! I just want to ask something...” aniya ko. Tinitigan ko ito sa mata tulad nung una ko siyang makita, asul na mga mata ang tumingin sa akin. But this time there's something different... I can't figure it out, but I kinda feel different about this one. But just like the kid I met before, my heart always soften when he looked at me.

“ What if I don't want to answer you? ” sabi nito. F*ck! Think, man! Think! You need to do something! Pinalibot ko ang paningin ko sa park. Nang dumapo ang tingin ko sa nagtitinda ng ice cream na papalapit sa amin ay agad na nagliwanag ang mata ko. Nang sulyapan ko ang bata nakasunod narin ang tingin niya kung saan ako nakatingin.

“ Ice cream! ”

“ Ice cream! ”

Sabay pa naming sabi. Agad akong lumapit doon habang nakasunod naman siya. Agad akong bumili sa mamang surbetero. Honestly, kahit mayaman ako ngayon na lang ulit ako kumain ng ice cream. Noong mga bata pa kami, mas gusto kasi talaga namin ang ice cream na galing pa sa tinitinda ng mga surbetero.

“ Mura na, masarap pa! ” naaalala kong yun ang lagi naming sinasabi kapag bumibili kami noon, nung kasama pa namin si Fate.

Napatigil lamang ako sa pagbabalik-alaala nang maramdaman kong may humihila ng bahagya sa gilid ng jeans ko. Nang magbaba ako ng tingin, nakita kong ang batang masungit iyon. Natawa ako nang makita ang itsura nito, busangot at nakapout pa ang labi.

“ What? ” nangingiti kong tanong. Itinuro niya naman ang cone na sinasandukan na ng ice cream.

“ I want that too. ” aniya.

“ Then buy one for yourself.” pang-aasar ko.

“ I don't have money. Buy for me!” busangot nitong sabi. Natawa naman ako. Very commanding, huh? Just like me...

“ What if I don't want to? ” ngisi ko at kinuha na ang ice cream na inabot sa akin. Nag-abot ako ng isang libo.

“ Sorry, sir. Pero wala akong panukli rito. Hindi pa ho kasi umaabot ng libo ang kita ko. ” sabi ng matandang lalaki na nagtitinda. Ngumiti ako.

“ Take it. ” sabi ko.

“ Talaga, sir? ” hindi makapaniwala nitong sabi. I just nod at him. “ Salamat, sir! ” anito. Humarap muli ako sa nakabusangot na bata.