Akirah's Happiness (Chained #1) ✔

Kabanata 1

"What the fuck Akirah?" Malutong na mura ni Veronica nang iuwi ko si baby johnsons.

I just rolled my eyes at her. "Why? This is my house by the way, kung hindi mo lang naaalala."

"What the hell are you thinking?"

"I'm gonna adopt him," kibit balikat ko na nagpalaglag sa kanyang panga.

"Why?! He can freaking take care of himself!"

"Oh my god why are you so bobo? No he can't! May sakit sya sa utak and I will be his guardian starting from now," I said proudly. "Aren't you supposed to be proud of me? I'm doing such an angel act Veronica."

"You're crazy," she said in disbelief.

"What? You don't want me to adopt a child cause you said it's annoying kaya itong pamangkin ko nalang ang tanggapin mo," tapik tapik ko sa balikat ng lalaking nasa aking likuran.

"He will be a burdensome to us! Gosh Akirah, are you even thinking right?!"

"Veronica, please? You know it's my dream to have a child..." ngiti ko.

Kunwari lang naman para pumayag 'tong kapatid ko. Hindi naman talaga anak ang turing ko sa kaniya. Tsk. That would be weird. Well, I admit it I'm kind of weird so whatever.

"Edi magpabuntis ka hindi yung pupulot ka nalang ng may saltik sa utak!"

"Nah, I don't want to be a mother," iling iling ko. "Sugar tita nalang, why not naman diba?" Tango tango ko. "Isa pa, he's hot. Sayang ang kagwapuhan kung papatayin nalang natin o pagtatrabahuin."

"You're unbelievable," naiirita nyang wika bago padabog na umalis sa aking harap.

Binalingan ko na ang nasa likuran ko at nakitang inililibot nya ang mga mata sa mansyon.

"You're hungry right?" I asked him and he nodded.

"Then eat me."

"Eh?"

"Okay fine, let's go ipagluluto na kita," hila ko sa kamay nya para makapunta na kami sa kusina.

Pinaupo ko sya sa high chair bago nagsimula ng maghiwa ng mga sarsa.

"You know how to cook?" He asked. "...po?" I smiled because he's so polite, oh my god.

"Ofcourse baby..." ngisi ko.

Nang matapos akong magluto ay inihain ko na iyon sa kanyang harap. Nilantakan nya agad ang mga pagkain na nagpangiti sa akin.

Sinulyapan nya ako pero agad ding nag iwas tingin at tinuloy ang kinakain.

"Let's go," anyaya ko at tumayo pagkatapos nyang kumain.

"Po?" Lito nyang tanong.

"Sa kwarto ko," turo ko sa taas kaya nanlaki ang kanyang mata.

"W-Where's my ma--"

"I said from now on you don't have a mother!" Nakakabingi kong sigaw na nagpagulat sa kanya. Unti unti tuloy nangilid ang kanyang luha.

"B-But... she's p-probably waiting--"

"Isa pang banggit sa kanya ay papatayin ko yang babaeng yan," malamig kong sinabi na nagpayuko sa kanya.

"B-But I-I miss her--"