"Sen gerçek değilsin," diye fısıldadım. Kendimi buna inandırmaya çalışıyordum ama neden onu da inandırmaya çalışıyormuş gibi bir halim vardı? "Hiç olmadın." Bana baktı, sadece baktı.
O gerçek değildi. Rüyalarımın ötesinde olamayacak kadar büyük bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba... Nasılsınız? Karanlık Dolunay 1K olduktan sonra gelen ilk bölüm bu. Evet, ilk göz ağrım1K oldu. Üstelik yanlış hatırlamıyorsam Kasım ayından beri bölüm gelmiyor olmasına rağmen. Bu beni ne kadar mutlu etti bilemezsiniz. Çok teşekkür ederim. 🥺❤️🩹 Sizi daha fazla tutmuyorum ve keyifli okumalar diliyorum!
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Hepsini okuyorum, bu beni motive ediyor. 🤎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkıları; Antimatter, Fighting for a Lost Couse Of Verona, Breathe
9. BÖLÜM; "EFSANE"
Zamanın dudaklarının arasında tutuşturulan o tütün gibiydim. Beni yakıyordu, beni içine çekiyor, izmaritim parmaklarını yakana dek beni tüketiyordu. Zamanın ellerine sinen, dudaklarının arasından sızan o duman gibiydim. Ciğerlerini çürütmeden ondan ayrılamıyordum. O istemeyene dek beni bırakmıyordu. Ciğerlerinde tutsak kalıyordum.
O beni kendine tutsak etmiş bir adamdı. Tam şu anda zaman, Karan Kanlıdere'ydi.
"Karan," diye fısıldadığımda gri gözlerini kaldırıp bana baktı. O gözlerin içinde yorgunluğu gördüm. Oraya oturmuş kanı, zaferi ve yenilgiyi gördüm. İlk defa bu kadar dürüst baktığını fark ettim ve canımı acıtan bu gerçekle gözleri bana sürekli yalan söylesin istedim. Yeniden, "Karan," diye fısıldadığımda ağır ağır merdivenleri tırmanmaya başlamıştı. Sanki her şey ağır çekimde ilerliyordu ama bunun dışında kalan bir şey vardı; kalbim. Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki bunun sebebini bile algılayamamıştım.
Yanımdan sıyrılarak geçtiği an burnuma dolan kendine has kokusunun içine karışmış alkol ve kan kokusu bir anlığına beni korkudan titretecek hale getirdi. Bunun anlamsız olduğunu kavramamla korku saniyeler içerisinde üstümden gözyaşları gibi akıp giderken Karan üst kata çıkan merdivenleri tırmanmaya başlamıştı. Yüzüklerini parmaklarından çıkardığını ve çıkardığı yüzükleri bir avucunun içinde topladığını birbirine çarpan metal sesinden anladım. Sigarasının kokusu evin içini kayıp bir ruh gibi gezmeye başlamışken birden elindeki yüzüklerden birini düşürdü ama bunu önemsemeyerek merdivenleri tırmanmaya devam etti.
