မောင့်ရင်ထဲမှာနေမလား

ပင်လယ်ထဲကငါး

" တတီတီ"
မြည်နေသောသွေးခုန်နှုန်းတိုင်း monitorကိရိယာမှာ အခုလိုပုံမှန် Pulse ပေါ်ဖို့ ဆိုတာအတော်မလွယ်ကူသည့်အရာပင်ဖြစ်သည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့နှလုံးကိုကပ်လွဲသွားတဲ့
ကျည်ဆန်ကြောင့် အသက်မသေပေမဲ့

ခါးသည်ရက်ပေါင်းအတော်ကြာသည်ထိ ဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာမေ့မြောနေခဲ့သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်ပြန်နိုးထလာတော့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ခံစားချက်တွေအကုန်လုံး Teng river နဲ့ မျောပါသွားခဲ့တော့သည်။
​
" ပင်လယ်မှာ ငါးတွေအများကြီးပါဆရာခါးရယ်
ဘာလို့ အဆိပ်ရှိတဲ့ ငါးပူတင်းကိုမှရွေးကြိုက်ရတာလဲ"

လောလောလတ်လတ်ကြီးအသည်းဟက်တက်ကွဲထားတဲ့ လူမို့ ထွန်းလူပြောစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ကာထောက်ခံလိုက်သည်။

" အေးလေ သူကငါ့ကို အသေပစ်သတ်ရက်တဲ့မိန်းမပဲ ဘာလို့မမေ့ပစ်နိုင်ရမှာလဲ
ငါကနွားမဟုတ်ဘူး"

လူတစ်ယောက်သေဆုံးခြင်း
ရှင်သန်ခြင်းဆိုတာနံရံပါးတစ်ချပ်သာခြား​၏
သေဆုံးခြင်းဟူသောအဲ့ဒီ့နံရံဘက်မှာမဲမှောင်အေးစက်ပြီးကြောက်စရာကောင်း​၏

ထိုနံရံဘက်အားခြေလှမ်းကြီးရဲရဲလှမ်းနိုင်အောင်
လုပ်ယူသည့် အချစ်ဆိုသည့်အရာကပိုကြောက်ဖို့ကောင်းသည်။

.....................

" ရှာမတွေ့ဘူးလား"

"Teng မြစ်က အရှည်ကြီးလေအမရဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ်ကရေနစ်သွားတဲ့ လူကိုပြန်ရှာဖို့ဆိုတာ လွယ်မှမလွယ်တာ"

လှေသမားရဲ့စကားကြောင့် မေနှင့်ဆီဖြူ လှိုက်ခနဲငိုချမိလိုက်သည်။

အစနလေးတစ်ခုတောင်ပြန်မရတော့တာမို့ ခါးတစ်ယောက်လောကကြီးမှာမရှိတော့ဘူးလို့သတ်မှတ်ရတော့မှာလား

" တော်ပါတော့ သမီးရယ် တော်လိုက်ပါတော့
သမီးစိတ်ချမ်းသာအောင်အဖေလိုက်လျောပြီးပြီ
အဖေတို့သွားကြရအောင်"