မောင့်ရင်ထဲမှာနေမလား

မန်ယူဖန်

ကျုံးဘေးမှာစက်ဘီးတစ်စီးနဲ့ပတ်နေရင်း
တစ်စုံတရာသောမြင်ကွင်းကြောင့်
မြပွင့်စက်ဘီးလေးဟာအရှိန်တွေလျော့သွားခဲ့သည်။

လမ်း ၈၀ ကျုံးလမ်းကလက်ဖက်ရည်ဆိုင်အတွင်း
ထိုင်နေတဲ့လူတွေကြားမှာ သူမရင်ခုန်မိသောတစ်စုံတစ်ယောက်ရှိနေခဲ့သည်။

"ဘုရားလည်းဖူးလိပ်ဥလည်းတူး
ဘဘကြီးလည်းနေမကောင်းတော့ လမ်းကြုံဆိတ်စွပ်လေးလည်းဝင်ဝယ်ရတာပေါ့"

မြပွင့်သည် စက်ဘီးအပြာလေးကို သေသေချာချာသော့ခတ်ပြီးဆိုင်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။

ထိုအမျိုးသားနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖြစ်သောထိုင်ခုံမှာ ဒူးချိတ်ထိုင်ရင်း
အလကားရတဲ့ရေနွေးကြမ်းသောက်ရတာဟာပုံမှန်ထက်ချိုနေသလိုပင်

" မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ"

အနောက်မှာကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်
မြပွင့်​၏ အကြည်ဓာတ်တွေအလုံးစုံပျက်သွားရတော့သည်။

" ဒါရှင့်ဆိုင်မို့လို့လား"

မြပွင့်သည် ဘုဘုဘောက်ဘောက်ပြောပြီး မျက်နှာကိုမဲ့ရွဲ့ပစ်လိုက်သည်။

ညက 5-0 နဲ့ရှုံးထားသော
မန်ယူတံဆိပ်အင်္ကျီကိုလူကြားထဲဝတ်ထားသောထိုငနဲသည် တော်တော်ရယ်ရသည်ဟုလည်းတွေးမိပါသည်။

" ဒါပေမဲ့ ငါတို့ရှိတဲ့နေရာတိုင်းမင်းကိုတွေ့နေတာ
ပုံမှန်မဟုတ်ဘူး မင်းကိုဘယ်သူလွှတ်ထားတာလဲ"

စပ်စပ်စုစုနဲ့လူကိုတရားခံစစ်နေသော ထွန်းလူကို ထိုကလေးမဟာ ဘာမှပြန်မပြောပါ

" တော်တော်အကြောတင်းတဲ့ဟာလေး"

ပေစောင်းပေစောင်းနဲ့ လူကိုကြည့်နေသော ထွန်းလူအားမြပွင့်သည်အတော်အမြင်ကတ်မိပါသည်။

ဒီလူကဘာလို့တချိန်လုံးတူတူရှိနေရတာလဲ

စိတ်ထဲမှ fujoshi အတွေးတွေကိုဖျောက်ဖျက်ရင်းခေါင်းတွေခါယမ်းမိသည်။

" အမမှာထားတဲ့ ဆိတ်စွပ်ရပြီ"

စားပွဲထိုးလာပေးတဲ့ ဘူးကိုယူကာ
မြပွင့်သည်ထိုနေရာမှချာခနဲလှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။
.
.
.
.