ထွန်းလူလာချတဲ့သံပုရာရည်သည် ခေါင်းကိုက်တာကိုအနည်းငယ်ပြေပျောက်စေသော်လည်း
ဒေါသကိုတော့မပြေပျောက်နိုင်ပါ
" ဒင်းကို အသေသတ်မယ် အရေခွံခွာမယ်"
လက်ဆစ်တွေကိုတဂျွတ်ဂျွတ်ချိုးရင်း ခါးသည်အညိုးတကြီးရေရွတ်လိုက်တော့သည်။
" နှစ်ယောက်စလုံးကိုလား"
ထွန်းလူဖြတ်မေးလိုက်တော့ ခါးသည် တပည့်ဖြစ်သူကိုပါ စားမတက်ဝါးမတက်ကြည့်လိုက်သည်။
" မဟုတ်ဘူး မေနှင်းဆီဖြူကို
မင်းလက်နဲ့ထိစရာမလိုဘူး"
ဆရာခါးရဲ့ဒေါသကလည်း ကွက်ကျားမိုးကြီးပါလား
ကြည့်ရတာ အစကအသေမသတ်ပါနဲ့ပြောထားတဲ့ ကိုသီဟသည် ဆရာခါး၏အကြီးမားဆုံးမက်မောစွဲလမ်းမှုကိုရယူသွားလို့ တော်တော်မကျေနပ်သည့်ပုံပင်
" သူကဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကျားရဲ့မေ့ဆေးတွေရသွားတာလဲ"
" ကျွန်တော်ကို...ဟို...ဟိုနေ့ကလာတောင်းတာနဲ့ပေးလိုက်မိတာ"
ဂွတိုသည် မရဲတရဲဖြေသော်လည်း
မျက်နှာက ဇီးရွက်လောက်သာရှိတော့သည်။
" ဘာကိစ္စနဲ့ပေးရတာလဲမင်းက"
" မသိဘူးလေ ဆရာခါးပဲ ဆရာမလေးအကူအညီတောင်းရင်ဘာဖြစ်ဖြစ်ပေးရမယ်မှာထားတာကို"
" လီးကိုအကူအညီပေး
မင်းအမေက စခန်းကိုပါပြာချဖို့ သေနတ်ပေးဆိုလဲပေးမှာလည်း"
" ဆရာခါးကလည်း ကျွန်တော်ကအဲ့လိုလုပ်မလားဗျ"
ဂွတိုသည် တုံးသလောက် ထွန်းလူကတော့ အနည်းငယ်တော့လည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိသည်။
" ကျွန်တော်ထင်တော့ထင်သား ဒီမိန်းမက ဆင်ကြံကြံမယ်ဆိုတာ"
ပါးစပ်ကဘာမှပြန်မပြောပေမဲ့ ခါးသည် ထွန်းလူ၏ပါးစပ်မှ မေနှင်းဆီဖြူအား ဒီမိန်းမလို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အသုံးနှုန်းကိုဘဝင်မကျပါ
ESTÁS LEYENDO
မောင့်ရင်ထဲမှာနေမလား
Aventuraအတ္တကြီးတယ်ပဲပြောပြောပါ ငါနဲ့စခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းမို့ ငါနဲ့ပဲအဆုံးသတ်ခွင့်ပြုမယ် ဒါကိုမှမင်းကစောဒကတက်ပြီး ငါနဲ့အဆုံးမသတ်ချင်ရင်တော့ မင်းကိုပါအဆုံးစီရင်ပေးမယ် တဇွတ်ထိုးတဇောက်ကန်း တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်နဲ့ သစ်မှောင်ခိုလုပ်နေတဲ့ ခါးတစ်ယောက် နူးညံ့သိမ်မွေ့လွန်...
