Hayat Dersi -Reverse Falls- *Bitti*

Bölüm 28: "Özgür"

"Bu çok garip." dedi Gideon mırıldanarak.

Etraflarında siyah ve beyaz yere bakıyorlardı. Herkes renksiz ve aynıydı. Ortamda rahatsız edici bir sessizlik vardı, hiç kimse tek kelime konuşmuyordu. Dev, parıltılı reklam afişleri yoktu. Onların yerine duvarlar afişlerle doluydu. Herkes sırayla bakıyor ve ardından işlerine geri dönüyordu. Trafik kurallarına herkes uyuyordu, binalara girerken arkalarından biri gelecekse kapıyı o kişiler için açık tutuyor ve baş selamıyla anlaşıyorlardı. Tanıdıklar birbirini gördüğünde sırayı bozmadan kenara çekiliyor ve orada konuşarak yolu tıkamıyordu. Hiçbir ağaç yoktu, hayvanlar çantalardaki süs köpeklerinden ve havadaki kuşlardan ibaretti. Duvarlarda kuşlar için yemlikler ve evler vardı. Yapılan inşaatlar o kadar düzenliydi ki işçileri denetleyecek biri yoktu. Biri yolda takıldığında yanındaki onu tutuyor ve düzen bozulmuyordu. İnsanlarda sadece baş selamı verirken oluşan kibar gülümseme vardı, hepsinin gözlerinin içi bembeyazdı ve sadece gülümsediklerinde siyah göz bebekleri ortaya çıkıyordu. Ayrıca garip olan bir şey daha vardı... Sadece insanlar üç boyutluydu. Onun dışındaki her şey iki boyutluydu. Bu ilk görüşte fark edilmese de havaya bakınca binaların iki boyutlu olduğu görünüyordu. 

"Burası çok rahatsız edici." dedi Pacifica. "Herkes niye sessiz ve renkler nerede?"

"Garip olan o değil Paz." dedi Gideon kuzenine bakarak. "Bu saçma yerden her şeyi beklerdim, Will' in zihninden bahsediyoruz sonuçta. Asıl gariplik hiçbir Tuhafdaşın burayı korumuyor oluşu..."

"Hiçbir sorun olmadan buraya girdik. Will' in hemen saldıracağına emindim oysaki." dedi Mabel şaşkınca fark ettiği şeyle. "Sanki..."

"Buraya gelmemizi istiyorlardı." dedi Mason gülerek. "Burası Mikel' i tutmak için yapılmadı, bizi buraya hapsetmek için yapıldı." dedi ve etrafa baktı. "Bu dünya tamamen bir tuzak! Buradan çıkışı bulamayacağımızı sanıyorlardı."

 "Ama sen çıkışı biliyorsun Mason." dedi Pacifica neşeli bir sesle.

"Ama çıkmamalısınız." Dört çocuk gelen sesle hemen yanlarında beliren Ford' un yansımasına baktılar. 

"Ford!" dedi dördü aynı anda. "Will' in buraya girmene izin vermeyeceğini düşünmüştüm." dedi Gideon daha sonra.

"İstemiyor zaten. Mikel ile konuşmamı bile istememişti." dedi Ford suratı asılarak. "Burada olduğumdan haberi yok ama beni kendi yarattığım dünyadan çok tutamam."

"Dur! Burayı sen mi yarattın?" dedi Mason şaşkınca. "Will' in işi olacağını düşünmüştüm."

"Mikel' i hapsetme fikri Will' indi. Onu kendi dünyasının bir kopyasına -bu yere-  hapsetmek istemişti. Kuralların olduğu düzendeki tek farklılık olarak." dedi Ford çevrelerinin garipliğini açıklayarak.

"Böyle bir yerde doğup yaşamak çok kötü olmalı." dedi Pacifica Will için üzülerek.

"Paz! Will' e acıyorsun, farkında mısın? O delinin  bizi ne hale soktuğunu hatırla." dedi Gideon kuzenini azarlayarak.

"Biliyorum, biliyorum. Üzgünüm. Sadece burası korkunç." dedi Pacifica rahatsızca etrafa bakarak.  

 "Fazlasıyla rahatsız edici. Bu yüzden buranın tam zıttı bir yer ekleyerek Will' in basit fikrini mükemmelleştirdim. Buranın tek amacı Mikel' i kıstırmak değil-"

"Bizi de hapsetmek istiyordunuz değil mi?" dedi Mason öfkeli bir sesle. "Ama bu işe yaramayacak amca!"

"Sakin ol Mason ve beni dinleyin." dedi Ford sakin sesiyle. "Will amacımın bu olduğunu sanıyor ama sizi kıstırmak istemiyorum. Will' e karşı çıkmamı beklemeyin ama yine de sizi öldürmesine izin vermem. Ve çıkmak için gerekeni yaparsanız Will sizi öldürmekten bile beter edecek."