Cordelia Valdis, James Potter'dan tüm kalbiyle nefret ediyordu ve onun için her şeyi yapardı.
•
"Benden o kadar mı nefret ediyorsun?" Soruyu sorarken bocaladı, yüzüne bakarken elleri gerginlikten buz gibi olmuştu.
"Senin için bir önemi var mı ki?" J...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
1978, Aralık
YANINDAKİ BOŞLUK BİRDEN dolduğunda kim olduğunu anlamak için başını çevirip bakma gereği duymadı, Klea'nın söylenirken çıkardığı rahatsız edici homurtuları dinlemek istemese bile metrelerce öteden duyabiliyordu. Ne var ki kızın ağzından çıkan her kelime zihnindeki bulanmış suya düşüp karışıyor, sesler anlayamayacağı kadar boğuklaşana dek düşüncelerini de ardında bırakarak derinlere gömülüyordu. Genç kız oturup yerleşirken kitaplarını sıranın üzerine fırlattı ve saatlerdir onu aradığıyla ilgili söylenmeye devam ederken Cordelia her zaman yaptığı gibi ona dikkatinin en ufak parçasını vermeye çabaladı ama geçen gece yaşananlar hala beyninin bir köşesinde dönüp dururken durum git gide daha da imkansız bir hal alıyordu.
''Sen geceden kalma mısın?''
Klea dayanamayıp onu dürtünce gözlerini kırpıştırarak ona dönmek zorunda kaldı. ''Efendim?''
''Kafan mı güzel diyorum, ne söylesem aptal aptal bakıyorsun.'' Cordelia kendisine aptal dediği için kızamayacak kadar yorgun hissediyordu, öyle ki Klea'nın sıcacık kanını içerken gözlerindeki yaşam ışığının sönüşünü izlediğini düşünerek sabrını törpüleyecek hali dahi kalmamıştı.
Bu yüzden kısaca ''Değilim.'' diyerek kestirip attı ve KSKS sınıfına gidebilmek için masanın üzerinde duran eşyalarını toparlamaya başladı, bugün kimseyle konuşmak istemiyordu, zorunda kalmadığı sürece Reyna'yla bile.
Klea gözlerini pörtleterek ona baktı, Cordelia'nın bu kadar umursuz ve bencil olmasına katlanamadığı anlar patlamamak için ellerini yumruk yapıp özenle törpülenmiş tırnaklarını tenine batırmakla yetiniyordu ama bugün o bile yeterli değildi. ''Öylece çekip gidecek misin?''
Cordelia tiz sesine karşılık olarak kitabını kucağına alıp asasını beline sıkıştırırken göz devirdi, Klea'yla takılıyor olmasının ondan hoşlandığı anlamına gelmemesi gerektiğini düşünüyordu, karşılıklı olarak sevgi beslediği kim vardi ki hayatında o bunu hak etsin? Kardeşleri bile ondan uzak durmak için ellerinden geleni yaparlarken zedelenmiş duygularını etrafında topladığı aptalları kullanarak gömmeye çalışsa da hiçbir zaman aynı hazzı veremeyeceğini biliyordu. ''Bir cevabı hak ettiğini düşünüyor musun gerçekten?''
Klea'nın gözlerinde çakan öfke kıvılcımları kazananı çoktan belli olan bir kavgaya sürüklendiklerinin işaretiydi. ''Çok fazla şey düşünüyorum, sadece birçoğunu söylemeye fırsatım yok.''
Kaşları havalandı. ''Karşındayım ve sana ayırabileceğim yirmi uzun saniyem var, şansını denemek ister misin?''
Klea ona yanıt vermediğinde Cordelia arkasını döndü, genç kız o an durumu kendi lehine çevirebilmek için onu bildiği en zayıf noktasından vurmaya karar verdi ve parlak dudaklarını zehrini yayabilmek için bir kez daha aralamaktan çekinmedi. ''James seni sordu.''
