Cordelia Valdis, James Potter'dan tüm kalbiyle nefret ediyordu ve onun için her şeyi yapardı.
•
"Benden o kadar mı nefret ediyorsun?" Soruyu sorarken bocaladı, yüzüne bakarken elleri gerginlikten buz gibi olmuştu.
"Senin için bir önemi var mı ki?" J...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
arka arkaya çok fazla bölüm attım ama okullar açılmadan kitabı yarılamak istiyorum, siz de hayalet okuyucu olmayın lütfen♡
sonu hariç çok güzel bir bölüm oldu bence, iyi okumalarr
•••
1978, Ocak
CORDELIA, KUCAĞINDAKİ KİTAPLARI biraz daha sıkı kavrayarak dersine yetişebilmek için adımlarını hızlandırdı. Bir kez daha geç kalırsa Profesör Mcgonagall onunla ciddi bir konuşma yapacaktı ve yeni iyileştiği için gördüğü tatlı muamele de gün geçtikçe etkisini kaybediyorken hafif bir cezayla atlatabileceğini düşünmüyordu.
Hiç bitmeyeceğini sandığı gecenin üzerinden çoktan iki hafta geçmiş olması gerçek dışı hissettiriyordu. Sabaha kadar ormanda titreyerek ve kendi kendine sayıklayarak ölüp gideceğini düşünürken Reyna'nın bir anda ortaya çıkması kötü bir tesadüftü sadece.
Olmaması gereken bir şeydi.
Reyna ona doğru eğilip kendi kanını zorla içirirken, 'henüz vaktin gelmedi.' demişti. Oysa ki Cordelia'ya göre vakti çoktan dolmuştu.
Kendini derslerine ve normal bir öğrencinin uğraşacağı şeylere vermeye başlama kararı almıştı. Okullar kapanana, annesi onu tıpkı söz verdiği gibi bir ölüm yiyen yapana kadar hala öldürecek vakti vardı ve bunu boşa harcamak istemiyordu.
Kendini hazırlayacaktı, önceliği belliydi; James Potter'dan uzak dur. Her ay mutlaka bir kez aldığı ve ilk haftanın sonuna kadar uygulamada sıkıntı çıkaran bir karardı ancak bu saatten sonra işin şakası yoktu, sınırları zorlaması gerekiyordu.
Mesela tuvalet köşelerinde onunla öpüşmemek güzel bir başlangıç olurdu.
Gece ormanda en yakın arkadaşının kurt adam formuyla dövüşecek kadar cesaretli olmamak da öyle.
Belki de eline her fırsat geçtiğinde onunla kavga etmeyi bırakmalıydı.
Sonuncusu kesinlikle bir başlangıçtı ve an itibariyle uygulamaya koyulmuştu.
Profesör Mcgonagall'ın sınıfına girmeden önce kapıyı iki kez vurdu, normalde hiçbir yere geç kalmazdı, özellikle de derslere. Cordelia sabah bir derse gelmediğinde herkes onu günün geri kalanında da göremeyeceğini bilirdi.
Kadının yumuşak sesi gelmesini söylediğinde kulbu tutup indirdi ve özür dileyerek sırasına ilerledi. En öndeki yeri boştu ancak yanına başka biri oturmuştu. Onu gördüğünde adımları duraksadı ama dikkat çekmemek adına yerine geçip oturdu ve kitabını açarken onunla konuşmadı. Biri gitse diğeri geliyordu zaten.
