Ruh-u Revan | GÜL GÜZELİ |

• 28

Bölüm Şarkısı: | Model, Sarı kurdeleler |

Merhabalar yine geldim ben.... azıcık beklettim ama umarım bölümü seversiniz ve Berin'e kızmayın lütfen... hemen unutulacak bir aşk yaşamadı çünkü...

Keyifli okumalar.

*çok uzak yerlerin, asla dokunamayacakları yakınlıkların peşindeler.*

12 Ağustos gecesi;

Hayat.

Beş kelimeden ibaret bir sancıyı yirmi üç buçuk seneme, acı diye sığdırmıştım.
Bir insan fedakarlık yapa yapa bir hiçe döner miydi? Dönerdi. Benim gibi.

Ağustos ayı idi ama hava esiyordu. Üzerimdeki ince elbise benim hafiften soğuk yememe sebep olmuştu. Salıncakta oturmuş yavaşça bir ileri bi geri gidiyordum. Sessiz, kimsenin olmadığı parka, benim sessiz çığlıklarım eşlik ediyordu.

Yoruldum. Çok.

Saçlarımı açıp dağıtmıştım. Dağınık ve cadı gibi duruyor olabilirdim ama umrumda değildi. Acının da bir rengi olmalıydı ve ben buydum. Salıncağın demirine kafamı yasladım. Benim gerçekten bir evim yoktu. Ait olduğum hiçbir yeri benimseyememiştim. Çünkü beni kapının yanına oturturlardı hep. Tam alıştım derken pat tekrar döndük mü başa?

Döndük.

Çok yoruldum.

Ayakta duracak hâlim kalmadı, ama yine de savaşmak zorundayım.

Son bir umudum var.

***

15 Ağustos

"Yavrum, bari ekmeksiz ye çorbanı. Böyle olmaz, günlerdir doğru düzgün yemek yemiyorsun olmaz bak... Aldığın kiloları hep geri verdin, hadi kızım?" Gülsüm teyze çorba tabağını önüme itelesede başımı iki yana salladım. İstemiyordum. Acıkınca yerdim zaten.

"Berin'im lütfen. Hadi ye." dedi.

"İstemiyorum." dedim.

Tepsiyi komodinin üzerine bırakarak odadan çıktı. Ne kadar dil döksede bir şey yemek içimden gelmiyordu. Odanın kapısı tekrardan açıldı. Melih ile Ceylan gelmişti.

"Abla biz seni merak ettik." dedi, Melih.

"Merak edilecek bir şeyim yok, iyiyim ben."

Hadi ya, gerçekten iyi misin?

Aynaya bakmaya korkan bi kadınsın sen Berin. Sırf, onun seni sevdiği anları hatırlamamak için.

Kendini hatırlamak istemiyorsun, unutmak istiyorsun.

İçimdeki ses yine mırıldandı. "Sen en çok kendinle yüzleşmekten korkuyorsun."

"Beni yalnız bırakır mısınız? Lütfen!" dedim, Melih önden gidip odadan çıktı. Ceylan'sa bana bakıyordu. Bir şey söylemek isteyip çekiniyor gibi duruyordu. "Ceylan, bana bir şey mi demek istiyorsun?" diye sordum.

"Abim, merak ediyor seni. Çok hem de. Dakika başı arayıp duruyor, hatta beni buraya zorla gönderdi." dedi.

Buruk bir gülümsemeyle baktım ona. Telefonumu kapatmıştım. Kimseyle konuşmak istemiyordum, konuşacak halde değildim çünkü. Rüzgar da buraya kendi gelemediği için kardeşini yollayıp duruyordu. Bu sürede tek beni merak eden kişi oydu. Tanımadığım zorba, eşkıya, psikopat sarı kafa.