Pretend To Be A Slave [COMPLETED]

CHAPTER 41

AMARY'S POV

Nakaupo ako ngayon sa isang kahoy na upuan at nakapatong ang dalawa kong kamay sa isa ding kahoy na lamesa. Nakaupo ako habang hinihintay ko ang taong gustong-gusto kong kausapin ngayon.

"I didn't expect na after one week mo pa pala ako bibisitahin, akala ko ay pupuntahan muna ako dito after ng nangyari at bubogbogin," sabi ni Kairo na nagawa pa nitong tumawa bago ito umupo ng tuluyan sa harap ko.

"Honestly gusto na nga sana kitang patayin ngayon eh, galing di naman ako kagaya mo," seryosong sabi ko dito at ngumisi lang ito sa'kin.

"What do you want to ask me?"

"Should I need to ask you? Hindi mo pa ba alam ang itatanong ko sa'yo?" Maang na tanong ko dito na mas ikinalapad ng ngiti nito at tumango tango ito.

"Actually, my lawyer told me to stay in silent... But you deserve to know everything for you to get the real justice that you want,"

tumingin ito sa'kin ng seryoso at may sinseridad.

"I'm not asking you to forgive me because what I've done doesn't deserve your forgiveness. But telling you what is my reason is showing that I am apologizing right now even you won't accept my sorry,"

"Yeah you're right, I will never accept your apologies even you will gonna die in this cell, because whatever your reason is, you don't have a rights to take the life of others, to take the life of my parents... But I want to know what it is," nagsisimula na namang mamula ang mga mata ko, maisip ko palang na nasa harap ko ngayon ang taong kumuha sa buhay ng magulang ko.

"My wife and your dad has a relationship bago kami nagkakilala ng asawa ko. Ang papa mo ang first love na asawa ko, before kami sapilitang pinakasal. Actually, hindi naman ako pinilit dahil dati palang ay may gusto na ako sa asawa ko, pero hindi ko ginusto na pinilit siya ng magulang niya na ipakasal sa'kin pero wala kami do'ng magawa. They broke up, pero isang buwan pagkatapos nilang maghiwalay at isang linggo nalang ay kasal na namin nang malaman namin na nabuntis siya ng papa mo. I was so angry but because I love my wife, I accept her child and treated him like my son. Di din naman ako makabuntis dahil baog ako,"

nagawa pa nitong tumawa dahil sa huli niyang sinabi pero ako ay mataman lang na nakikinig sa kaniya.

"Actually, matagal na din akong nakakakutob na alam niyo na ni Neil na magkapatid kayo dahil biglang lumamig ang pakikitungo niya sa'kin. By the way, Kinasal kami ng asawa ko at after niyang manganak ay kinasal din ang papa mo sa mama mo. We become happy family, nagawa din akong mahalin ng asawa ko. But I got scared and paranoid when you and my son got close to each other. Sa subrang takot ko na baka malaman niyo ang sekreto ng pamilya namin na magkapatid kayo ni Neil ay ginawa kong planohin na patayin kayong tatlo,"

"So malas pa palang di ako nasama sa namatay?"

"No, dahil kung namatay ka ay di ko malalaman at marerealize na nahihibang na ako. Alam ko na mali ang nagawa ko but I can't go at the prison that time, dahil kailangan ako ng anak ko. Dahil sa ginawa ko ay parang pinarusahan ako at bigla nalang nabaril si Neil at nastuck ang bala sa ulo niya. That the second time that I got scared for the life of the person that I treated like my own child. Kaya di ko siya maiwan, maniwala ka pero pinagsisihan ko ang ginawa ko, but I can't be a prisoner that time because my son need me,"

"And now is the right time?"

"Parang gano'n na nga,"

"You know, nalaman ko ngayon ang reason mo at masasabi kong it's not acceptable. Natakot ka na iwan ka ng pamilya mo dahil lang sa nagkakalapit na kami ng anak mo at baka kunin sila ni papa? Now, ano sa tingin mo ang nangyari sa'yo after mong gawin 'yong kasamaang 'yon? Iniwan ka din naman nila diba? Mag-isa ka nalang ngayon, ang kinakatakutan mo noon ay ikaw na mismong gumawa," sabi ko dito bago ako tumayo at walang lingong umalis.