Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 19

Het was een dag later. Vandaag had Sven zijn schaatswedstrijd. Hij leek zich inderdaad stukken beter te voelen dan een avond geleden. En zenuwachtig. "Ben je er klaar voor?" vroeg Hailey aan hem terwijl hij nog een keer zijn sporttas controleerde. "Ja, ik geloof van wel." antwoordde Sven en ze knikte tevreden. "Ik ook. Dan kunnen we zo naar de lobby gaan. We hebben afgesproken met Kjeld en Patrick die vandaag ook moeten." vertelde het meisje hem en hij knikte. "Komop, voordat ik het afzeg en hier met je wil blijven." Hailey bloosde hevig en deed net alsof ze de sluiting van haar eigen sporttas controleerde. 

"Kom." Sven pakte Hailey haar hand en samen liepen ze richting de liften. Ze hadden een uurtje eerder al roomservice op hun kamer besteld waar ze hem aanspoorde goed te eten. Ze had zich nooit kunnen bedenken dat de Spelen zo perfect zouden kunnen gaan starten, dacht ze, terwijl ze naar hun handen keek. Het voelde nog een beetje raar maar vooral heel goed. Sinds het feestje van Joy en Kjeld waren ze steeds dichter naar elkaar toe gegroeid en het was geen slecht idee. Alle spanningen tussen het stel waren langzaamaan aan het verdwijnen en sinds gisteravond was het grootste gedeelte weggezakt. Hailey voelde zich stukken gelukkiger en was klaar voor de wedstrijd van vandaag. 

"Wat gaan we de anderen vertellen?" vroeg Hailey om de knoop door te hakken terwijl ze op de lift stonden te wachten die hen naar beneden zou brengen. "Wat wil jij?" Sven keek haar aan met een schuin hoofd en het zag er schattig uit. "Het zo laten? Ze merken het vanzelf wel." antwoordde Hailey voorzichtig. Sven zei even niets maar knikte toen. "Als jij je daar fijner bij voelt doen we dat." zei hij en ze zuchtte opgelucht. Hij was dus niet boos om haar reactie. "Ik weet ook nog niet helemaal hoe Kjeld hierop gaat reageren." gaf Hailey toe toen ze de lift instappen en Sven drukte op het knopje van de begane grond. "Hij mag vinden wat hij ervan vindt." antwoordde Sven vaag en ze leunde tegen hem aan terwijl de lift hen naar beneden bracht. 

Het belletje van de lift klonk wat aangaf dat ze op de begane grond waren. Hailey hoopte dat het niet direct zou opvallen dat ze gisteravond met Sven gezoend had en trok een nuchter gezicht. Ze had geen zin in grappen van de jongens aangezien ze vandaag een wedstrijd hadden en zich daarop moesten concentreren. "Hailey!" Joy begon naar haar te zwaaien en glimlachend liep ze erheen. "Goedemorgen." wenste ze elkaar en al gauw was heel de groep bij elkaar. "Oke, we kunnen gaan. We mogen op eigen houtje naar het stadion. Ben had mij gister een berichtje gestuurd." zei Hailey en de rest knikte. Sven kwam naast haar lopen, keek haar even kort aan en pakte haar hand vast zonder iets te zeggen. Hailey glimlachte en ze liepen het hotel uit. 

"Lee, moet jij mij niet iets vertellen?" vroeg Joy glimlachend terwijl ze op de fiets gingen naar het stadion. Hailey zag het al vanuit de verte en het de buitenkant gaf licht wat een leuke sfeer met zich mee nam. Ze voelde de zenuwen omhoog komen en probeerde ze te bedwingen. "Huh wat?" Hailey keek naar Sven en trok haar blik los. "Doe niet alsof je van niks weet. Ik heb heus wel gezien dat jullie net hand in hand liepen." legde Joy uit en Hailey voelde haar wangen langzaam warm worden en kneep ongemakkelijk in het stuur van haar racefiets. "We hebben gisteravond gezoend toen we terug waren in het hotel." gooide ze er toen maar uit en Joy slaakte een gilletje van enthousiasme. 

"Wauw! Dat dit nog eens ging gebeuren had ik echt niet verwacht!" zei Joy vrolijk. "Sttt, niet heel Peking heeft het te horen, gek. Niemand weet er nog vanaf en dat willen we graag zo houden." vertelde Hailey en haar beste vriendin knikte begrijpend. "Maar super schattig." Joy grijnsde breed en ze kreunde. "Ja, als je maar je opmerkingen voor je houd, en niks tegen Kjeld verteld." waarschuwde Hailey haar en Joy trok haar wenkbrauwen op. "Ik kan geen geheimen voor mijn vriend bewaren, Lee. Dat weet je." zuchtte ze. "Alsjeblieft? We willen het zelf ook nog uitzoeken." zei Hailey smekend. "Dit gaat hij niet leuk vinden, dat weet je, hé." antwoordde Joy met een zucht. 

"Ja, weet ik, maar we willen zelf ook nog even kijken of het gaat werken tussen ons." zei Hailey. "Oke, ik weet van niks." zuchtte Joy. "Ik zal het hem zelf wel vertellen tot het zeker is." antwoordde Hailey. "Ja echt doen hé voor het te laat is." waarschuwde ze haar en Hailey knikte. Maar toen werden ze al snel afgeleid door het enorme stadion, wat dichterbij kwam, waar de Olympische Spelen gehouden werden. "Het is echt groot!" veranderde Hailey snel van onderwerp. "Echt hoor. Ik zie ons er al helemaal in verdwalen." de vrouwen moesten lachen en ze zette hun fietsen in de stalling. "Iedereen bij elkaar?" Hailey keek het groepje rond en ze knikten. 

"Lets go!" Sven pakte haar hand vast en met een glimlachje op haar gezicht liep ze naast hem naar binnen. Nu begon het grote avontuur pas echt voor haar...