Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 22

a/n:

Na dit hoofdstuk komt er nog een. Daarna heb ik eigenlijk niks meer in voorraad, whoops. Dit is omdat ik dat helemaal vergeten ben over te zetten dus die laatste hoofdstukken staan waarschijnlijk ergens tussen mijn documenten... Daarom kan het straks eventjes duren voor er wat online komt. Excuses voor het ongemak en jullie bedankt voor het support aan dit boek;)

Liefs, Lotte.

••••••••••••••••••••••••••••

Naast het hotel was een schaatsbaan voor toeristen. Nu het avond was, was die natuurlijk leeg. Hailey pakte haar schaatsen en liep in haar trui naar buiten. Gelukkig lag de ijsbaan ernaast en hoefde ze niet lang te lopen. Het was een paar uur later. Ze hadden net met zijn allen gegeten in het restaurant. Ook daar had ze Sven zoveel mogelijk geprobeerd te ontwijken maar nog niet gesproken. Hailey wist dat het nodig was maar vond dat hij die stap moest zetten. 

Voorzichtig daalde ze de wat steile grashelling af naar de kleine ronde ijsbaan. Het stadion was gesloten dus daar kon ze niet heen. Hailey merkte nu pas hoe erg ze haar vrienden en familie miste in Nederland. Ze zuchtte, probeerde er niet aan te denken en plofte neer op een bankje langs de kant van de baan. Het was lang geleden dat ze zelf echt geschaatst had. Hailey trok haar schaatsen uit de bescherming en trok ze vervolgens goed strak aan. Ze had veel met Joy gepraat en Kjeld eindelijk alles uitgelegd. Hij was teleurgesteld dat ze hem nog niks verteld had en dat kon ze begrijpen. Daarnaast was Kjeld blij voor hen maar natuurlijk boos op Sven. 

Hailey liep voorzichtig het ijs op en startte eerst met een rondje warming-up. Gelukkig waren de Spelen nog maar een paar dagen. Overmorgen zou de massastart zijn en ondertussen waren de vrouwen ook bezig met hun lange afstanden en andere wedstrijden. Na Svens overwinning hadden ze natuurlijk wel een kleine afterparty gevierd. Nu voelde Hailey zich alles behalve gelukkig. Ze wist wel dat ze al haar collega's bij zich had maar toch knaagde het aan haar wat Sven over hun situatie vertelde. En dat nog wel voor de camera's. Hij had ook kunnen zeggen dat het privé was. Dan had de pers nu niks over om te praten. 

Ondertussen merkte Hailey dat ze steeds sneller begon te schaatsen. Haar warming up ronde was gedaan en de slagen van haar benen werden groter. Net zoals de rondes die ze maakte op de ijsbaan. Het was net zoals ze tegen Joy gezegd had. Door de woorden van Sven voelde ze zich gebruikt. Het waren kleine woorden maar voordat Hailey Sven volledig vertrouwde ging er een hele weg aan vooraf. Tranen brandde achter haar ogen. Het was gewoon een kutstreek van hem. Ookal bedoelde hij het misschien anders. Hailey vervloekte zichzelf omdat ze niet eerder met hem gesproken had hoe ze zo snel voor de camera's zouden reageren. 

"Hailey?" hoorde Hailey ineens een stem van veraf die ze uit duizenden herkende. Ze was momenteel aan de overkant van de ijsbaan en moest goed kijken in het donker om te zien of ze het echt goed gehoord had wie er stond. Het was hem. Net degene die ze heel de avond probeerde te ontwijken stond Sven hier voor haar neus. Hailey beet op haar lip en twijfelde of ze naar hem toe zou gaan. "Ga weg, Sven." zei ze en minderde wat vaart. "Nee, niet voor we het bij hebben gelegd. Straks gaan we weer terug naar af. Wil je dat we weer tegen elkaar aan het schreeuwen zijn?" vroeg hij. Shit, hij had gelijk. Ze zuchtte maar maakte geen aanstalten om naar Sven toe te gaan. 

"Goed, dan kom ik wel naar jou toe." besloot Sven en stapte het natuurijs op. Hailey plofte op een bankje neer wat naast de kant van de ijsbaan gevestigd was. Zonder iets te zeggen nam hij naast haar plaats en ze keken even voor zich uit. "Waarom, Sven?" opende Hailey het gesprek. "Ik weet het niet. Ik wilde je beschermen." twijfelend keek hij haar eindelijk aan. Hailey moest haar best doen om zich te focussen op het gesprek wat komen ging. "Sven, heb je er bij nagedacht dat ik me daardoor gebruikt kan voelen?" ze trok haar wenkbrauwen op en zijn ogen schoten open. 

"Nee, maar zo bedoelde ik het helemaal niet, Lee. Natuurlijk was die ene avond echt. Ik had nooit gewild dat je je gebruikt ging voelen. Ik wil jou, dat is het enige wat ik nu wil." antwoordde Sven en keek haar langer aan. Zijn groene ogen doorboorde haar blauwe en het voelde heel intens. Hoe cliché was het; ze zaten hun problemen en gevoelens uit te praten op de ijsbaan. "Bewijs dat je het meent." fluisterde Hailey en een traan gleed over haar wang. Sven boog zich naar voren en veegde hem weg. Ze glimlachte zwakjes naar hem. 

"Hailey, wil je mijn vriendin zijn?" kwam er plotseling uit Sven zijn mond. Het was heel zacht maar ze kon het nog net verstaan. "Ja, graag zelfs." bevestigde Hailey zijn vraag en er doorbrak een glimlach op Sven zijn gezicht. "Sorry dat ik zo stom ben geweest." hij schudde zijn hoofd. "Nee joh, dat is allang weer goed. Zeg, heeft Joy je hier eigenlijk heen gestuurd?" vroeg ze en hij knikte. "Ze wilde dat je wat vrolijker werd, geloof ik en toen pas besefte ik wat ik gezegd had." Sven keek haar aan. 

"Je bent mij er eentje. Doe dit alsjeblieft nooit meer." zei Hailey. "Ik beloof het, ik houd van je." fluisterde Sven en drukte zijn lippen op die van haar.