Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 14

"Daar hebben we de schone slaapster." grinnikte Kjeld toen ze in de rij stonden voor de bus. "Houd je mond!" siste Hailey en hij grijnsde. "Hailey Nuis?" "Ja, dat ben ik." ze liet haar ID kaart zien en Ben knikte. "Loop maar door, dan controleer ik de rest. Veel plezier." ze bedankte de man en liep de bus binnen. Eenmaal daarbinnen keek ze rond. Waar moest ze gaan zitten? Haar blik viel op een plekje achterin en ze liep er heen. Ze dropte haar rugzak en plofte neer bij het raam. De busreis duurde zeker een uur vanaf Heerenveen naar Amsterdam. Ze zouden via de afsluitdijk naar de Nederlandse hoofdstad rijden. Daarna was het zeker nog negen uur vliegen naar Peking dus ze kon zich maar beter voorbereiden. 

"Mogen wij hier zitten?" Sven, Kjeld, Patrick en Joy keken haar aan. "Ehm, natuurlijk, ga je gang." glimlachte Hailey. Ook zij legden hun spullen achterin neer en namen plaats bij haar. Met dit groepje kon ze toch wel het beste opschieten. Het zou nog wel even duren voordat de hele bus vol zat dus pakte ze haar telefoon erbij. Hailey had wat afleveringen van haar favoriete serie gedownload voor onderweg zodat ze zich niet te snel hoefde te vervelen. Haar blik viel op Sven, die naast haar zat en ze zag dat hij met Jac aan het appen was. "Mis je hem?" vroeg ze en het was eruit voor ze er erg in had. 

Verrast keek Sven op en knikte. "Natuurlijk mis ik hem." mompelde hij. "Hey, ik wil geen plekken zomaar innemen, hé. Hij was een geweldige coach voor je. Het spijt me als dat wel zo voelde voor jou." antwoordde Hailey. Sven beet op zijn lip en leek in de knoop te zitten met wat hij nu zou antwoorden. Hij besloot om naar Ben te luisteren en ging voor een aardig antwoord en slikte de rest in. "Dank je." perste hij eruit, glimlachte en richtte zijn blik weer op zijn telefoon. Hailey fronste. Had ze wat verkeerd gezegd? Of begonnen de zenuwen bij hem nu ook toe te nemen? Ze probeerde er niet aan te denken en keek naar voren. De bus was al gevuld en Ben pakte zijn microfoon erbij. 

"Dames en heren! We vertrekken zometeen naar China! Ik verwacht van jullie de optimale inzet en dat jullie je gedragen. Tijdens de reis en in Peking zelf. Onze eerste stop is in Amsterdam, Schiphol. Daar pakken we de vlucht naar Peking en dan praten we verder. Blijf in de buurt van je coach of van ons. Een goede reis." daarmee sloot Ben zijn praatje af en begon iedereen weer te praten. "En, heb je er een beetje zin in?" vroeg Patrick aan Hailey en glimlachte naar haar. Hij zat aan de andere kant van de bank en leunde wat naar voren. "Ja, dit is een enorme kans. Ondanks de zenuwen heb ik er veel zin in. Ik ben nog nooit in China geweest." vertelde ze hem. 

"Ik weet het maar ik ben zo bang dat ik iets fout doe. Of voor paal kom te staan." gaf Hailey toe. Dit was de eerste keer naar haar gesprek met Sven dat ze haar zorgen hardop zei tegen iemand anders. "Het komt vast goed. Ben en de rest hebben ons programma wat wij zelf zometeen ook krijgen zodra we in Peking zijn." antwoordde Patrick. "Of vlak voor een camera." zei Hailey. "Lee, stop daarmee. Het helpt niet. Je moet nu vooral denken dat je veel plezier daar gaat hebben." zei Patrick streng en ze knikte. Het was lief van hem dat hij haar gerust probeerde te stellen. Toch bleven de zenuwen door haar lichaam gieren en ze haalde eventjes diep adem. 

"Ik ga even slapen." meldde Hailey aan Patrick, die begrijpend knikte. Het was vrij vroeg in de ochtend en ze had de halve nacht niet geslapen. Ze voelde zich trillerig en haar ogen vielen bijna dicht. Hailey zag dat het nog maar drie kwartier was naar Amsterdam. Ze stopte haar telefoon in haar rugzak en keek weer naar Sven. "Ga maar slapen. Ik heb er geen last van." hij wees naar zijn tablet scherm en ze zag dat hij Netflix aan het kijken was. Hailey was te moe om tegen hem in te gaan, knikte, ging wat beter liggen en sloot haar ogen.