Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 15

Na een lange dag reizen waren alle geselecteerde Nederlandse schaatsers aangekomen in Peking. Hailey liep samen met Kjeld het Capital International Airport uit. Het enorm grote vliegveld van China waar het krioelde van de mensen. Ze moesten op zoek gaan naar de rest omdat ze die kwijt geraakt waren in de drukte. "Daar!" Kjeld wees naar een groep mensen met knal oranje vesten aan. "Niet te missen." allebei schoten ze in de lach en liepen er gauw heen. "Daar zijn Kjeld en Hailey. Oke, we kunnen gaan!" kondigde Ben aan en ze zag dat iedereen inderdaad al gearriveerd was. Met een andere bus vertrokken ze eindelijk naar het hotel waar ze wat konden uitrusten. 

"Alles is van te voren geregeld in Nederland. We worden zometeen ontvangen en naar onze kamers gebracht." Simon, een van de andere stafleden, begon te spreken toen ze in de lobby stonden van het hotel. Hailey wist door verhalen van de anderen dat er altijd speciaal een hotel werd geregeld voor de sporters die meededen aan de Olympische Spelen. Ze vond het wel een fijn idee want zo konden ze rustig hun ding doen en zaten ze niet tussen alle toeristen die naar de Spelen gingen. De manager van het hotel stelde zich voor en de koffers werden opnieuw opgepakt. Ze was blij dat ze die straks eindelijk in haar kamer kon zetten want ze zeulde er al heel de tijd mee. 

"Hailey, jij moet met Sven op een kamer." Ben nam haar even apart van de groep. "Wat?! Waarom wordt alles geregeld achter onze rug om? Ik red mij heus wel met die jongen." vroeg Hailey lichtelijk geïrriteerd. "Hailey, rustig maar. Dit keer komt het niet van ons af. Dat kan ik je verzekeren. Er is een fout gemaakt tijdens de boeking en nu komen er dingen te kort. We moeten even met elkaar delen." legde Ben geduldig uit. Hailey probeerde rustig te worden. Ze sliep nog liever alleen op een kamer. Maar het was net een beetje goed tussen haar en Sven dus ze besloot er niet verder op in te gaan en zuchtte als zwak protest. 

"Oké, vooruit dan maar." zei ze en Ben knikte tevreden. "Dank je wel, Hailey, voor je medewerking. Ik dacht, ik vraag het wel even aan je." antwoordde hij met een glimlach. "Nu ik je toch spreek. Ik moet jou wat vertellen vanavond. Er is een openingsfeest voor de sporters en ik moet je daarover spreken." Hailey fronste maar knikte uiteindelijk. "Ja, prima. Hoe laat?" vroeg ze verbaast. "Om acht uur begint het. Het is een soort van promotie feestje. Zal ik om zeven uur naar jullie kamer komen?" vroeg Ben en ze knikte. "Wat moet ik tegen Sven zeggen?" vroeg Hailey. "Niks, ik moet jullie allebei even spreken straks." glimlachte hij en liep weg. 

Hailey keek Ben na maar pakte toen haar koffers op. Waar zou dat nou weer over gaan? Waarom hadden ze niet eerder verteld over de fout tijdens de boeking? Vast omdat Sven en Hailey er allebei op tegen zouden zijn en ruzie zouden krijgen. Ze zuchtte, trok haar koffers mee en stapte bij het laatste groepje in de lift. Ze zat op de vierde en hoogste verdieping van het sporters hotel. Hailey stapte de schuifdeuren uit van de lift, haalde een hand door haar haar en ging op zoek naar haar hotelkamer. Sven stond er al omdat Hailey net in gesprek was geraakt met Ben. "Hey." voorzichtig glimlachte hij naar haar. Was dat een echte glimlach? Dan was dat de eerste die ze zag van hem sinds haar eerste werkdag. 

"Hey, kunnen we nog niet op de kamer?" vroeg Hailey en Sven schudde zijn hoofd. "Ze zijn de pasjes nog aan het uitdelen van de kamers." legde hij uit en ze knikte begrijpend. "Is goed." Hailey zette haar koffers neer en liet zich langs de muur naar beneden zakken met haar rug. "Ben je er oké mee?" vroeg Sven ineens naar een paar minuten stilte. "Wat bedoel je?" ze keek de jongen aan. "Dat je de komende tijd met mij zit opgescheept." schaapachtig keek hij haar aan en wees met zijn duim naar de dichte deur van de hotelkamer. "Ik denk dat we er maar het beste van moeten maken." zuchtte Hailey en Sven knikte opgelucht. Dat antwoord had hij niet verwacht, dacht ze. 

"Hier zijn jullie pasjes. Nu ik er toch ben, ik moet jullie allebei even spreken." zei Ben die hun twee kamer pasjes gaf. Een verbaasde "oh" verliet Sven zijn mond en Hailey knikte. Ze wist dit natuurlijk al maar liet het niet merken, anders had Sven direct al zijn opmerkingen klaar liggen en daar had ze geen zin in naar die lange reis. Met zijn drietjes liepen ze de hotelkamer binnen. Ze zuchtte opgelucht toen er twee eenpersoons bedden waren neergezet. Dat was een zorg minder. Hailey zette haar koffers neer aan de kant van het raam en kon eindelijk ergens zitten. Snel stuurde Hailey haar familie en vrienden een berichtje dat ze veilig waren aangekomen in Peking en ze ze later wel sprak. 

"Dus, wat wilde je ons vertellen?" vroeg Sven nieuwsgierig en keek Ben aan. Hailey richtte haar blik ook op Ben. 

"Uhm, hoe zal ik het brengen? We hebben overlegd met het stafleden team. Ons idee was dat, voor het promotiefeestje en eigenlijk de gehele Spelen.." 

"Dat jullie voor de pers net doen alsof jullie een relatie hebben. Vanaf nu."