Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 10

"Hey Hailey." Ben kwam op haar afgestapt toen ze net het ijs op kwam schaatsen. 

"Hey, goedemiddag." glimlachte ze. Na het gesprek met Irene had ze nog wat gepraat met Demi en Rosa in het spelershome en was toen richting het ijs gegaan. Irene haar advies speelde nog steeds rond in haar hoofd en ze probeerde het aan de kant te zetten. Moest ze Sven echt een kans geven om het uit te leggen? Ze schudde haar hoofd. Zijn kwalificatie voor Beijing was het belangrijkste van vandaag en de rest was alleen maar bijzaak. "Ben je er klaar voor?" vroeg Ben en ze knikte. "Helemaal." trots keek hij haar aan. "Dat dacht ik al. Het komt goed, hé." moedigde Ben haar aan en Hailey knikte nerveus. Het leek wel alsof ze rustig overkwam maar ondertussen gierden de zenuwen door haar lichaam. 

Ze zag dat er camera's op haar gericht waren van de NOS maar probeerde die te negeren en schaatste met bonzend hart naar Sven. Hij bevond zich op het middelste gedeelte van de ijsbaan waar alle schaatsers zich konden verzamelen. Hij viel goed op in zijn schaatspak van Jumbo met de felle gele en zwarte kleuren. "Hey." zei hij mompelend en trok zijn schaatsen aan. "Hey." er viel een stilte tussen de twee. Ze wisten dat ze niet nu konden bekvechten onder de camera's van de sportzender maar wisten ook niet wat ze anders tegen elkaar konden zeggen. 

"Sven, het komt goed. Doe gewoon je ding en...-" "Ik red mij heus wel. Ik heb dit vaker gedaan." onderbrak de jongen Hailey en keek geïrriteerd naar het meisje. "Ik probeer je te helpen." Ze negeerde zijn opmerking want Ben stond toe te kijken. "Ja weet ik, sorry, ik ben denk ik wat nerveus." Zuchtte Sven. Verbaast keek Hailey hem aan. Zei hij nou echt sorry? Of deed hij dat alleen maar omdat het moest? Het klonk raar en vreemd vanuit zijn mond. "Jij en nerveus? Laat me niet lachen. Je zei net dat je dit vaker hebt gedaan." Ze ging naast hem op het bankje zitten en keek op haar horloge. Het duurde nog een kwartier voordat Sven moest beginnen dus hij kon maar beter de warming up starten.

"Ik weet het niet. Het voelt gewoon anders. Misschien omdat ik de laatste ben voor de kwalificaties." Probeerde hij uit te leggen en even keek hij haar aan met zijn groene ogen. 

Dit was een van de weinige keren dat Sven zijn gezicht niet sarcastisch of chagrijnig stond als ze aan het praten waren. "Ik begrijp het. Maar probeer je op de wedstrijd te focussen. Jij bent een Kramer, die redden het wel." Moedige Hailey hem aan en Sven kreeg weer een lach op zijn gezicht. "Kijk, die wilde ik zien." Knikte ze tevreden. Ze vond het nog steeds een vreemd gevoel dat ze elkaar niet aan het afsnauwen waren of tegen elkaar schreeuwde. Hij deed het sowieso expres om haar reacties te peilen. "Hailey, ik wil..-" begon Sven maar ze werden onderbroken door Ben die inmiddels ook zijn schaatsen had aangetrokken en op het middelste gedeelte was gearriveerd.

"Sven! Je moet je warming up doen." Zei Ben. Het leek alsof Sven totaal geen zin had en Hailey hoorde hem oprecht zuchten.

"Je kunt dit." Hailey legde een hand op Sven zijn schouder en nu duwde hij hem niet eens weg. Als er geen camera's waren had hij dat vast wel gedaan. "Ja, komt goed." antwoordde hij en ging staan net zoals Hailey. De bekende schaatser was al lang maar door zijn schaatsen was hij nog een paar koppen langer dan Hailey. "Ga maar vast beginnen dan kom ik er zo aan." Zei ze. Sven knikte en liep zonder iets te zeggen weg. Hailey probeerde zichzelf onder controle te krijgen. Het voelde zo dubbel vooral omdat zij en Sven nooit zo'n rustig gesprek hadden gevoerd. Maar ze moest zich concentreren op zijn wedstrijd. Hailey stond op en liep op haar schaatsen richting de ijsbaan. Ze merkte dat iedereen om haar heen vrij gespannen was en gaf hen geen ongelijk. Ookal mocht het meisje Sven niet, het was van groots belang dat hij deze wedstrijd haalde en daar zou zijn als zijn coach voor zorgen. Hailey stapte het ijs op en zag dat Sven zich al warm aan het schaatsen was in de buitenring van de ijsbaan. 

"Hoe ging het?" Vroeg Hailey toen Sven vlak voor haar afremde. "Ja, wel goed." Antwoordde hij en ze knikte. "Waarom denk je dat dit niet gaat lukken bij je wedstrijd?" Vroeg ze. "Dat heb ik je al verteld. Doe niet zo irritant." Sven verloor zijn geduld. "Sven." Zei ze waarschuwend. "Ja wat?" Hij keek haar aan en grijnsde. Hij was haar gewoon aan het uittesten hoe ze op zijn opmerkingen zou reageren onder de camera's. "Je moet zo naar de startlijn. Doe je best." Zuchtte Hailey. "Maar natuurlijk mevrouw Nuis." Zei Sven lichtelijk sarcastisch en schaatste weg richting de start waar zijn internationale tegenstander al klaar stond. Hailey was zo klaar met zijn geleuter maar kon er niks van zeggen en dat wist hij donders goed. Ze schudde haar hoofd, probeerde zich te focussen en reed achter Sven aan naar haar eigen plek. 

Vanaf daar zag ze hoe hij klaar ging staan en beet op haar lip. 

"Ready…." Ze zag hoe Sven zich volledig focuste.

"Go!"